Fatma Doğanay ERGEN ERGEN, Burhan AYDEMİR

Medikal Turizm Girişimciliği: İstanbul Örneği

Medikal turizm, ülke ekonomisine yaptığı katkı ile sağlık turizm çeşitleri arasında önemli bir paya sahiptir. İstanbul’un da bu payda ciddi bir etkisi olmaktadır. İstanbul’un medikal turizmde özellikle özel hastanelerde var olan potansiyelinin geliştirilmesi ve kamu hastanelerinde medikal turizm faaliyetlerinin daha etkin gerçekleştirilebilmesi için sektörün durumunun ortaya konulmasının önemli olduğu düşünülmüştür. Bu kapsamda hastane yöneticileri ve kamu hastanesi başhekim/başhekim yardımcıları ile mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Aynı zamanda hekimler ile gerçekleştirilen anket ile İstanbul’un medikal turizm potansiyeli, SWOT analizi ile değerlendirilmiştir. Araştırmanın önemli sonuçları arasında işletmelere verilen desteklerin etkin olduğu ve desteklerin verilmeye devam etmesinin beklendiği, sektörün ihtiyacının profesyonel aracı kurumlar olduğu belirlenmiştir. Kamu hastanelerinde etkin medikal turizm faaliyetleri için fiziki iyileştirmelerin hızlandırılmasına ve sağlık çalışanlarının yabancı dil eğitimi için eğitimler düzenlenmesine ihtiyaç olduğu görülmektedir. SWOT analizi sonuçlarının önemli bulguları arasında ise, İstanbul’da sunulan sağlık hizmetlerinin diğer ülkelere göre daha ucuz olması İstanbul için en önemli fırsat iken, İstanbul’da yaşanan terör olaylarının en önemli tehdit unsuru olduğu görülmüştür.

Medical Tourism Entrepreneurship: The Case of İstanbul

Medical tourism has an important share among the types of health tourism with its contribution to the country's economy. Istanbul has a serious impact on this share. It is considered that it is important to reveal the situation of the sector in order to develop the potential of Istanbul in medical tourism especially in private hospitals and to realize the medical tourism activities in public hospitals more effectively. In this context, interviews were carried out with hospital administrators and chief physicians / chief physicians. At the same time, the medical tourism potential of Istanbul was evaluated with SWOT analysis. Among the important results of the study, it is observed that the supports given to enterprises are effective and the supports are expected to continue and the problem of the sector is lack of professional intermediary institutions. It has been determined that physical rehabilitation is needed for effective medical tourism activities in public hospitals and studies for foreign language education of health workers are needed. Among the important findings of the SWOT analysis results, while the health services offered in Istanbul are cheaper than other countries, it is seen that Istanbul is the most important threat.

PDF

___

Akbolat, M. ve Deniz, G., N. (2017). Türkiye’de Medikal Turizmin Gelişimi ve Bazı Ülkelerle Karşılaştırılması. Uluslararası Global Turizm Araştırmaları Dergisi, 1(2), 123-139.
Cohen, E. (2006). Medical Tourism in Thailand. http://www.graduate.au.edu/gsbejournal/1V/Journal/Medical%20Tourism%20Dr%20Cohen.pdf 20 Mart 2015’de alınmıştır.
Connell, J. (2011). Medical Tourism. University of Sydney Australia. London UK: CAB International.
Deloitte. (2009). Medical Tourism: Consumers in Search of Value. Deloitte Center for Health Solutions. Flanigan, E., B. April 16.
Dinçer, Z., M., Çiftçi, A., M. ve Karayılan, E. (2016). Gelişmekte Olan Ülkelerde Medikal Turizm: Türkiye’nin Tayland, Malezya ve Hindistan’a Göre Potansiyelinin Değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 34-60.
Heung, C., S., V., Kucukusta, D. and Song, H. (2010). A Conceptual Model of Medical Tourism: Implications for Future Research. Journal of Travel & Tourism Marketing, 27(3), 236-251.
Goodrich, J. N., and Goodrich, G. E. (1987). Health-Care Tourism -- an Exploratory Study. Tourism Management, 8(3), 217-222. Akt., Smith, K. (2008). Medical Tourism: For Richer or Poorer. Paper presented at Ownership & Appropriation, a joint conference of the ASA, the ASAANZ and the AAS, 8th - AAS, 8th - 12th December 2008, University of Auckland, New Ze 12th December 2008, University of Auckland, New Zealand.
Kumar, J., and Hussian, K. (2016). Factors Affecting Medical Tourism Destination Selection: A Malaysian perspective. International Interdisciplinary Business Economics Advancement Journal, 1(1), 1-10.
Kurtuluş, S., Gün, İ. ve Aslan, Ö. (2018). Bütünleşik SWOT-AHP Analizi: Türkiye Sağlık Turizmi Uygulaması. Social Sciences Studies Journal, 4(23), 4716-4730.
Kördeve, K. M. (2016). Sağlık Turizmine Genel Bir Bakış ve Türkiye’nin Sağlık Turizmindeki Yeri. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 2(1), 51-61.
Lee, C. (2006). Medical Tourism, An Innovative Opportunity for Entrepreneurs. Journal of Asia Entrepreneurship and Sustainability, 3(1), 1-12.
Lunt, N., Smith, R., Exworthy, M., Green, S., Horsfall, D. and Mannion, R. (2011). Medical Tourism: Treatments, Markets and Health System Implications: A Scoping Review. Paris: OECD. https://www.oecd.org/els/health-systems/48723982.pdf.
Munro, W., J. (2012). Whats is Medical Tourism? Toward a Practical Understanding of Medical Tourism and Medical Travel, Wellness Tourism, Health Tourism and Health Travel. MTQUA Medical Travel Quality Alliance, http://inc.iirme.com/SiteThemes/2012/IMTECH/downloads/MedicalTravelQualityMTQUA.pdf adresinden 30 Mayıs 2017’de alınmıştır.
Naranong, A. and Naranong, V. (2011). The Effects of Medical Tourism: Thailand’s Experience. Bull World Health Organ, 89, 336-344.
Noree, T. (2015). The Impact of Medical Tourism on The Domestic Economy and Private Health System: A Case Study of Thailand. (PhD Thesis). London School of Hygiene & Tropical Medicine. University of London.
Özata, M., Asilkan, Z., Çankaya, M. ve Suzuk, E. (2018). Türkiye ve Dünya’da Sağlık Turizmine Genel Bir Bakış. Journal of Social and Humanities Scciences Research, 5(31), 4611-4619.
Pourkhaghan, Z., Faez, P., E., S., Pourkhaghan, S. and Ghahrieh, S. (2013). Interaction of Economic Indicators and Medical Tourism Industry. International Journal of Travel Medicine & Global Health. 1(3), 133-139.
Selvi, S. M. (2008). Sağlık Turizmi. (Editörler: Necdet Hacıoğlu ve Cevdet Avcıkurt). Turistik Ürün Çeşitlendirilmesi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti. ss.275-294.
Smith, M. and Puczko, L. (2009). Health and Wellness Tourism. Butterworth-Heinemann Elsevier Ltd., USA.
T.C. Kalkınma Bakanlığı. (2014). Sağlık Turizminin Geliştirilmesi Programı Eylem Planı, Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018). Program Koordinatörü Sağlık Bakanlığı.
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, (2018). 2018 Yılı Bütçe Sunumu. http://sgb.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/55744,2018butcesunumwebyayinpdf.pdf?0 adresinden 21 Nisan 2018’de alınmıştır.
T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlık Turizmi Daire Başkanlığı, (2019). https://saglikturizmi.saglik.gov.tr/TR,175/saglik-turizmi-hakkinda.html, (Erişim Tarihi: 26. 03.2019).
T.C. Sağlık Bakanlığı, Sağlık İstatistikleri Yıllığı, (2018). https://dosyasb.saglik.gov.tr/Eklenti/36134,siy2018trpdf.pdf?0 (Erişim Tarihi 3.04.2020).
T.C. Sağlık Bakanlığı. (2013). Türkiye Medikal Turizm Değerlendirme Raporu. Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlık Turizmi Daire Başkanlığı. Hazırlayanlar; Kaya S., Yıldırım H., H., Karsavuran S., Özer Ö., Şencan İ. ve Aydın D.
T.C. Sağlık Bakanlığı, (2012a). Sağlık Turizmi El Kitabı. Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Sağlık Turizmi Daire Başkanlığı.
T.C. Sağlık Bakanlığı, (2012b). Sağlık Turizminde Süreçler ve Aracı Kuruluşlar Araştırma Raporu. Hazırlayanlar; Aydın, D., Constantinides, C., Mike, C., Yılmaz, C., Genç, A. ve Lanyı, A. (2012). Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlık Turizmi Daire Başkanlığı, Ankara.
TÜİK. (2019). Geliş Nedenine Göre Çıkış Yapan Ziyaretçiler, Harcama Türlerine Göre Turizm Geliri, Turizm Geliri ve Kişi Başı Ortalama Harcama 2002 - 2019. Türkiye İstatistik Kurumu.
TÜİK, (2018a). Hastane sayılarının illere göre dağılımı, 2002-2018. Türkiye İstatistik Kurumu.
TÜİK, (2018b). Sağlık Personeli Sayılarının İllere Göre Dağılımı, 2002-2018. Türkiye İstatistik Kurumu.
World Trade Organization and World Health Organization, (2002). WTO Agreements & Public Health. A Join Study by the WHO and the WTO Secretariat.