Kırsal Alanlarda Yaşayan Yerel Halkın Kırsal Turizme Bakışının Belirlenmesi: İznik ve Orhangazi Kırsal Yerleşimlerine Yönelik Ampirik Bir Araştırma

Alternatif turizm türleri incelendiğinde kırsal turizmin son yıllarda en fazla gelişim gösteren turizm türü olduğu görülmektedir. Öyle ki UNWTO verilerine göre kırsal turizm, Avrupa’da genel olarak turizm sektöründe yıllık %2’lik artışa karşın %6 ‘lık bir artışla önemli bir turizm türü haline gelmiştir. Bunun en önemli sebeplerinin ise stresli metropol yaşamından kurtulma isteği ile günümüz insanının doğaya duyduğu ihtiyacın artması olduğu söylenebilir. Bu durum özellikle metropole yakın kırsal alanlara doğru yoğun bir turistik talep oluşturmaya başlamıştır. Ülkemizde de özellikle tatil zamanlarında kırsal alanlara yönelik gün geçtikçe daha da arttığı gözlenmektedir. Bu araştırmanın ana kütlesini İstanbul’a çok yakın destinasyonlar olan İznik ve Orhangazi ilçelerinin kırsal yerleşimleri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi ise bu ilçelerin kırsal mahallelerinde yaşayan ve kolayda örnekleme yöntemiyle seçilmiş 229 kişidir. Bu bağlamda bu çalışma ile İznik ve Orhangazi bölgesinde yaşayan yerel halkın kırsal turizmin ekonomik, sosyal, kültürel ve çevresel etkilerine yönelik bakış açısı tespit edilmeye çalışılmıştır. Aynı zamanda kırsal turizme bakış açısının kırsal turizm faaliyetlerine verilecek destek üzerindeki açıklayıcı etkisi de incelenmiştir. Araştırma bulguları, kırsal turizmin sosyal etkilerinin yerel halk tarafından nispeten olumsuz algılandığını, algılanan boyutların yaş, eğitim ve kırsal turizm hakkında bilgi sahibi olup olmama değişkenlerine göre farklılaştığını ortaya koymaktadır. Kırsal turizme bakış açısının kırsal turizme verilen destek üzerinde de anlamlı bir açıklayıcılığa sahip olduğu belirlenmiştir.

PDF

___

Akça, H. (2004). Dünyada ve Türkiye’de Kırsal Turizm. Ekonomik ve Teknik Dergi, Eylül, s. 65-70
Ayaz, N. (2012). Kırsal Turizm ve Paydaşları: Belediye Başkanlarının Tutumlarına Yönelik Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği Eğitimi Bilim Dalı, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara.
Aydın, O. (2012). AB’de Kırsal Turizmde İlk 5 Ülke ve Türkiye’de Kırsal Turizm, Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi,14 (8): 39-46.
Bozok, D. Kılıç, S. N. ve Özdemir, S. (2017). Turizm Literatüründe Kırsal Turizmin Bibliyometrik Analizi, Journal of Human Sciences, 4(1): 187-201.
Çeken, H., Karadağ. L. ve Dalgın, T. (2007). Kırsal Kalkınmada Yeni Bir Yaklaşım Kırsal Turizm ve Türkiye’ye Yönelik Teorik Bir Çalışma, Artvin Çoruh Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 8 (1).
Dimitrovski, D., Todorovic, A. and Valjarevic, D. (2011). Rural Tourism and Regional Development: Case Study of Development of Rural Tourism in The Region of Gruza,Serbia, Procedia Environmental Sciences 14 (2012): 288 – 297.
Ekiztepe, B. (2012). Kırsal Turizmin Kırsal Kalkınmaya Etkisi: Teorik Bir Çalışma, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi 2(2): 85-88.
Ertuna, B., Güney, S., Güven, Ö. ve Aydemir, N. (2012). Yerel Halkın Kırsal Turizm Gelişimine Katılma İsteğini Etkileyen Unsurlar: Kastamonu Örneği, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2): 59-66.
Fons, V., Jose, A., Fierro, M. and Patino, M. G. (2011). Rural Tourism: A Sustainable Alternative, Applied Energy (88): 551–557.
George W. E., Mair, H. and Reid, D. (2009). Rural Tourism Development Localism and Cultural Change, Channel View Publications, Toronto.
Getz, D. and Carlsen, J. (2000). Characteristics and Goals of Family and Owner-Operated Busineses in The Rural Tourism and Hospitality Sectors, Tourism Management, 21(6): 547-560.
Ghaderi, Z. and Henderson, J. (2012). Sustainable Rural Tourism in Iran: A Perspective From Hawraman Village, Tourism Management Perspectives, 2(3): 47-54.
Güney, D., ve Göller, V. (2016). Kırsal Turizm Konusunda Yerel Halkın Yaklaşımının Belirlenmesi: Misi Köyü Örneği, Turizm Akademik Dergisi, 3 (2): 25-36.
Hatipoğlu, A., Zengin, B., Batman, O. ve Şengül, S. (2012). Yöresel Yemeklerin, Kırsal Turizm İşletmeleri Mönülerinde Kullanım Düzeyleri: Gelveri Örneği, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3 (1): 06-11.
https://www.tourism-review.com/travel-tourism-magazine-the-economic-and-social-benefitsof-rural-tourism-article2508.Erişim Tarihi: 30.09.2019.
Jaafar, M., Kayat, K., Tangit, M. and Yacob, F. (2013). Nature-Based Rural Tourism and Its Economic Benefits: A Case Study of Kinabalu National Park, Worldwide Hospitality and Tourism Themes, 5(4): 342-352.
Karafakı, Ç. F. ve Yazgan, M. (2012). Kırsal Turizme Kavramsal Yaklaşım, Kırsal Turizmin Önemi ve Etkileri, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2): 55-58.
Kılınç, O., Ongun, U. ve Kılınç, U. (2019). Sakin Şehir, İnanç ve Kırsal Turizm Üçgeni: Yalvaç İlçesi’nin Turizm Potansiyeline Yönelik Swot Analizi, Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24:199-213.
Ko, D. W. and W. P. Stewart (2002). A Structural Equation Model of Residents’ Attitudes for Tourism Development, Tourism Management (23): 521-530.
Kuşat, N. (2014). Sürdürülebilir Kırsal Kalkınma İçin Bir Alternatif Olarak Kırsal Turizm ve Türkiye’de Uygulanabilirliği, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(2): 65-87.
Kutukız, D., Uslu, A., Öztürk, B., Özdek, E. ve Derinkök, E. (2016). Kırsal Yoksulluğun Giderilmesinde Kırsal Turizmin Yeri ve Bir Uygulama, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(47).
Mikaili, M. ve Memlük, Y. (2013). Kırsal Turizm ve Kültürel Turizmin Bütünleşmesi ve Kırsal Sürdürülebilir Kalkınma, Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2): 87-91.
Ongun, U. (2017). Değişen Turistik Eğilimlere Bir Cevap: Kırsal Turizm ve Türkiye Uygulamaları, Kesit Akademi Dergisi 3(9):131-143.
Oppermann, M. (1996). Rural Tourism in Southern Germany, Annals of Tourism Research, 23(1): 86-102.
Özkan, E. (2007). Türkiye’de Kırsal Kalkınma Politikaları ve Kırsal Kalkınma, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ankara.
Sharpley, R. (2002). Rural Tourism and the Challenge of Diversification: The Case of Cyprus Tourism Management, 23 (3): 233-244.
Shen, S., Wang, H., Quan, Q. and Xu, J. (2019). Rurality and Rural Tourism Development in China, Tourism Management Perspectives (30): 98-106.
Soykan, F. (2000). Kırsal Turizm ve Avrupa’da Kazanılan Deneyim, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 11(Aralık): 21-33.
Soykan, F. (2003). Kırsal Turizm ve Türkiye Turizmi İçin Önemi, Ege Coğrafya Dergisi, 12: 1-11.
Torun, E. (2013). Kırsal Turizmin Bölge İnsanına Katkıları, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 15 (24): 31-37.
Uçar, M. (2010). Kırsal Turizmin Sosyo-Ekonomik Yapıya Etkisi ve Fethiye Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Wolfgang, R., Ezeuduji, I. and Haider, U. P. (2014). Segmentation By Motivation For Rural Tourism Activities ın The Gambia, Tourism Management, (40): 102-116.
Yamaç, Z. ve Zengin, B. (2017). Alternatif Turizm Türü Olarak Kırsal Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesine Yönelik Bir Örnek Olay Analizi: Narköy, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5 (50): 300-312.
Yılmaz, G.ve Gürol, N. K. (2012). Balıkesir İlinin Kırsal Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 14 (23): 23-32.
Yoon, Y., Gursoy, D. and Chen, J. S. (2002), Validating a Tourism Development Theory with Structural Equation Modeling, Tourism Management (22): 363-672.
Zhou, L. (2014), Online Rural Destination Images: Tourism and Rurality, Journal of Destination Marketing & Management 3: 227–240