Suçla mücadelede suçlu iadesi - temel hak ve hürriyetler ikilemi

Uluslararası Kriminal Polis Teşkilatı- İNTEROL, üye ülkeler arasında polisiye işbirliğini geliştirerek, suç ve suçlularla daha etkin bir mücadele gerçekleştirebilmek amacıyla 1923 yılında kurulmuştur. Yerel adli makamlar tarafından yakalanması amacıyla uluslararası seviyede arattırılan şahısların, yurtdışında yakalanarak, arayan ülkeye iadesinin gerçekleşmesi, suçlulara hem adaletten kaçamayacakları izlenimini verecek hem de adaletin tesisi adına önemli bir rol oynayacaktır. Öte yandan, demokratik yönetim anlayışının tüm dünyada egemen olmaya başlaması ile birlikte, bireylerin temel hak ve özgürlükleri de önem kazanmaya başlamıştır. Bu sebeple, suçlu iadesi ile insanların temel hak ve özgürlükleri arasında bir dengenin kurulması da önem arz etmektedir. Bu makale, suçlu iadesi-temel hak ve hürriyetler dengesinin daha çok hangi tarafa ağır bastığını göstermek amacıyla kaleme alınmıştır.

Dilemma between extradition-fundamental rights and freedoms in crime fighting

International Criminal Police Organization-INTERPOL was established in 1923 in order to fight international crime more effectively by increasing police cooperation in the world. The extradition of criminals, who are wanted all around the world on the request of local judicial authorities, is extremely important both for the impression that gives criminals that they can not escape from justice and for the establishment of justice itself. On the other hand, fundamental rights and freedoms of people have begun to flourish with the spread of democratic institutions around the world. Therefore, the balance has to be established between extradition and fundamental rights and freedoms. This article is written to display which side of the scale is dominant in this dilemma.

PDF

___

Adalet Bakanlığı, Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü, Suçluların İadesi ve Hükümlü Nakli Konularında Adli Makamlarımızca Dikkat Edilmesi Gereken Hususlar (Genelge No:69/4), Ankara.
Alegre, S. ve Leaf, M. (2004). Mutual Recognition in European Judicial Cooperation: A Step Too Far Too Soon? Case Study-The European Arrest Warrant, European Law Journal, S.10(2), ss. 200-217.
Barnett, M. ve Coleman, L. (2005). Designing Police: Interpol and the Study of Change in International Organizations, International Studies Quarterly, S.49, ss. 593-619.
Benli, S. (2011). Geri Vermede Basitleştirilmiş Usul, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, S.6, ss. 241- 278.
Bezmez, M. H. (2009). Türk Hukukunda Suçluların İadesi ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Polis Bilimleri Enstitüsü.
Bresler, F.,(1993). İnterpol, İstanbul: Milliyet Yayınları.
Durak, C. A. (1999). Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesi, Ankara Barosu Dergisi, S.4, ss.49- 60. Genelge No:69/4, Adalet Bakanlığı, Uluslararası Hukuk ve, 2011.
Haggenmüller, S. (2013). The Principle of Proportionality and the European Arrest Warrant, Onati Socio-Legal Series, 3 (1), ss. 95-106.
Ignacio, S. (2008). The Persistence of Nationalist Terrorism: The Case of ETA, Kledja Mulaj (Der.), Violent Non-State Actors in Contemporary World Politics, Madrid, ss. 1-27.
İnterpol Tüzüğü, İnterpol Genel Sekreterliği Yayınları.
Komarek, J. (2007). European Constitutionalism and the European Arrest Warrant: In Search of the Limits of Contrapunctual Principles, Common Market Law Review, S. 44, ss. 9-40.
Kömürcü, M. ve Çalışkan, Y. (1999). Suçluların İadesinin Uluslararası Hukukta Düzenlenişi ve Siyasi Suç İstisnasının Terörizmle Mücadeledeki Rolü, Türk Hukuk Enstitüsü Dergisi, Yıl:4/40, Mart 1999.
Mercan, N. (2008). Hukukumuzda Suçluların Geri Verilmesi, İstanbul Barosu Dergisi, C.8/1, ss. 31- 47.
Odman, M. T. (1999). İltica, Suçluların Geri Verilmesi ve Terör Suçluları, Askeri Yargıtayın 85. Kuruluş Yıldönümü Sempozyumu (6-7 Nisan 1999), Ankara.
Önder, R. U. ve Akalın, M. (2013). Uluslararası Polis İşbirliğinin Küresel Kurumsallaşması: Uluslararası Kriminal Polis Teşkilatı-İNTERPOL, Ahmet Çelik, H. Cem Çetin ve Hüseyin Örs (Der.), Uluslararası Polis İşbirliği ve Türk Polis Teşkilatı, Ankara: Polis Akademisi Yayınları, ss.35-46.
Ruhi, Cemal A. (2003). Türk Hukukunda Suçluların İadesi, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 7, ss. 497-521.
Sirmen, K. S. (2009). Yabancıların Türkiyeden Sınır dışı Edilmesine İlişkin Temel Düzenlemeler ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Türkiye Hakkında Verdiği Örnek Kararlar, Ankara Barosu Dergisi, Yıl:67, S.3.
SİDAS (Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesi), Aralık, 1957.
Türk Ceza Kanunu (2004). T.C. Resmi Gazete, 25611, 12.Ekim.2004.
Ulutaş, A. (2010). Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesi ve Türkiye, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Ana Bilim Dalı.
Ulutaş, A.(2012). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında Suçluların Geri Verilmesi, Türkiye Barolar Birliği Yayınları:218, Ekim, Ankara. http://haber.stargazete.com/politika/ sayfasından erişilebilmektedir.
Vennemann, N. (2003). The European Arrest Warrant and Its Human Rights Implications, Heidelberg Journal of International Law, 64, ss.103-121.