KÜRESEL YÖNETİŞİM: KÜRESELLEŞMENİN ZARARLARININ GİDERİLMESİ İÇİN ANAHTAR

Küresel yönetişim, soğuk savaşın ardından ortaya çıkan gelişmeler içinde ekonomik küreselleşmenin rekabetçi baskısının sonucu olmuştur. Maliyetleri azaltmak ve daha verimli hale getirmek için, bu baskılar esas olarak devlet kurumlarına odaklanmıştır. Ekonomik verimliliği ve büyümeyi artırarak ve dolayısıyla tüm ulusların refahını artırma potansiyelini hedefleyen küreselleşme, sürecinin etkin ve demokratik yönetişimden yoksun olması nedeniyle yetersiz kalmıştır. Ulusun hâlâ önemli olduğu bir dünyada, küreselleşmenin yönetişimi ulusal düzeyde yönetişim tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu süreçte, sosyal politikanın belirleyici aktörlerinin gücünü kısmen veya tamamen kaybetmesi, sosyal politika yönetişim meselesini gündeme getirirken, yeni dönemde endişe ve belirsizlik doğmasına yol açmıştır. Küresel yönetişim küresel uygarlık olarak tanımlanır ve küresel kaos için anahtardır. Küresel kaosun nedenlerini anlamadan, sorun çözülemez. Küreselleşme olgusu tarafından yaratılan yıkım, hem uluslararası ilişkiler hem de sosyal politika açısından incelenmeli ve çözülmelidir. Yapılan çalışmaların büyük çoğunluğunun bulgularına göre, küreselleşme sürecinde, gelir dağılımındaki eşitsizlik hem ülkeler içinde hem de ülkeler arasında artmıştır. Ancak, eşitsizlikteki artışın gelişmiş ülkelere nazaran gelişmekte olan ülkelerde daha fazla olduğu saptanmıştır. Ancak, eşitsizlikteki artışın gelişmiş ülkelere nazaran gelişmekte olan ülkelerde daha fazla olduğu saptanmıştır. Ayrıca bu çalışmalar uluslararası ilişkiler teorilerinin kalıcı barış için sunduğu düzenlemelerin küresel düzeyde işleyebilen bir yönetişim sistemiyle gerçekleşebileceğini ileri sürmekte, etkin bir küresel yönetişimin dünya barışı için gerekli olduğunu savunmaktadır. Bu çalışmada bu bileşenlerle analiz edilen yönetişim kavramı ve sosyal diyalog çözüm anahtarı olarak bulunmuştur. Küresel yönetişim, küresel barış, gelir dağılımı ve hukukun üstünlüğü için çözüm olarak önerilmiştir.

GLOBAL GOVERNANCE: KEY FOR REMEDYING DAMAGES OF GLOBALISATION

Global governance has been the result of the competitive pressure ofeconomic globalization within the development occurred aftermath of thecold world era. To reduce the costs and make more efficient, these pressureshave mainly focused on state institutions. By increasing economic efficiencyand growth and therefore creating the potential to increase the well-being ofall nations, globalization could not fulfill this aim because of the fact that, thecurrent globalization process lacks effective and democratic governance. In aworld in which the nation states that is still important, governance of globalizationhas been carried out by national level governance. In this process, partiallyor completely loss of the power of the determining actors of social policy hasled to the rise of uncertainty and concern in the new era and concerns, whilebringing the issue of social policy governance. Global governance is describedas global civilization and key for the global chaos. Without understanding thereasons of global chaos, the problem cannot solved. The destruction created bythe phenomenon of globalization should be examined and resolved in terms ofboth international relations and social policy.The results of overwhelming majority of the studies show that as a resultof globalization income inequality has increased both within and betweencountries in the world. However, globalization impact on inequality is stronger inthe developing countries than in the developed countries. In fact these studiesassert that for sustainable peace at world level a working and influential globalgovernance system should be built and maintained in effect.By the way in this study governance concept analyzed by these componentsand social dialogue is found as the solution key. Global governance has beenproposed as a solution to global peace, income distribution and rule of law.

PDF

___

Börzel, T. A. ve Risse T. (2010), “Governance Without A State: Can It Work?”, Regulation & Governance, 4 (2), June, s.113–134.
Clark, I., (2000), Governance, The State, Regulation and Industrial Relations. Routledge, New York.
Daly, M. 2003, “Governance and Social Policy”, Journal of Social Policy. 32 (1), Ocak, s. 113- 128.
Das, D. K., 2009, Two Faces of Globalization, Edward Elgar Publishing Limited, Cheltenham, UK.
Deacon, B., 2007, Global Social Policy and Governance, Sage Publication, London. Dingwerth, K. ve Pattberg P., 2006, “Global Governance as a Perspective on World Politics”, Global Governance: A Review of Multilateralism and International Organizations, 12 (2), 185-203.
Erdut, Z., 2004,”, 1. Ulusal Sosyal Politika Kongresi, Yasam Boyu Sosyal Koruma, Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu, , Ankara, Dedeman Otel, 22-24 Ocak, s.32-57.
Ervik, R.; Kildal, N. ve Nilssen, E., 2009, “Introduction”, içinde The Role of International Organizations in Social Policy, der. Ervik, R., Kildal, N. ve Nilssen, E., Edward Elgar Publishing Limited, Cheltenham, UK.
Gough, I., 2013, “Climate Change, Social Policy, and Global Governance”, Journal of International and Comparative Social Policy, 29 (3), s.185–203.
Güney, A., 2006, ”Bob Jessop’da Yönetişim Kavramı: Stratejik İlişkisel Devlet Biçiminden Yönetişim Biçimine”, Memleket Siyaset Yönetim, 1, s. 153-171.
Hazenberg, H. 2013, “Is governance democratic?”, Critical Review of International Social and Political Philosophy, 16 (1), s.1-23.
ILO; 2004, A Fair Globalization: Creating Opportunities For All, International Labour Office, (ILO) Geneva.
Jessop, B., 2005, Hegemonya Post-Fordizm ve Küresellesme Ekseninde Kapitalist Devlet.
der. Yarar, B. ve Özkazanç, A., iletisim Yayınları, istanbul.
Kazepov, Y., 2010, “Rescaling Social Policies towards Multilevel Governance in Europe: Some Reflections on Processes at Stake and Actors Involved”, içinde Rescaling Social Policies: Towards Multilevel Governance in Europe, der. Kazepov, Y., Ashgate Publishing, European Centre Vienna.
Keune M. ve Marginson P., 2013, “Transnational Industrial Relations as Multi-Level Governance: Interdependencies in European Social Dialogue”, British Journal of Industrial Relations, 51 (3), Eylül, s. 473–497.
Kohler-Koch, B. ve Rittberger B., 2006, “Review Artcıle: ‘Governance Turn’ in EU Studies”, Journal of Common Market Studies, 44 (1), Eylül, s. 27–49.
Kondo, S., 2002, “Fostering Dialogue to Strengthen Good Governance”, içinde Public Sector Transparency and Accountability: Making it Happen, OECD, Paris. Koray, M., 2005a, Avrupa Toplum Modeli, 2, Baskı, İmge Yayınevi, Ankara.
Köse A. H.; Reyhan H. ve Senalp M.G., 2003, “Küresel Yönetisim ve Sendikalar”, Türkiye
Lee, S. ve McBride, S., 2007, Neo-Liberalism, State Power and Global Governance, Springer,Dordrecht, Netherlands.
McGrew, A., (2002), Liberal Internationalism: Between Realism and Cosmopolitanism, Held, D., McGrew, A., (edts), Governing Globalization: Power, Authority and Global Governance, (267-289), Cambridge, Polity Press.
Özaydın, M. M., 2008, “Küresel Etkilerle Şekillenen Sosyal Politika Anlayışı. Ekseninde Sosyal Politikaların Geleceğini Tartışmak”, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10 (1), s.163-180.
Rajagopal, B., 2013, “Global governance: old and new challenges”, içinde Realizing the Right to Development: Essays in Commemoration of 25 Years of the United Nations Declaration on the Right to Development, Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (UNHRC), New York.
Richmond, O. P., (2008), Peace In International Relations, New York, Routledge Taylor & Francis Group.
Rosenau J.N. (1995) Governance in the Twenty-first Century // Global Governance. Vol. 1. No. 1.
Sözen, S. ve Algan B, 2009, İyi Yönetişim, İçisleri Bakanlığı Genel Yayın No: 654, Ankara.
Welz, C., 2008, The European Social Dialogue under Articles 138 and 139 of the EC Treaty, Kluwer Law Publishing.
Yeates, N., 2002, “Globalization and Social Policy: From Global Neoliberal Hegemony to Global Political Pluralism”, Global Social Policy, 2 (1), s. 69–91.