Interventions on the tricuspid valve are not in the same amount as the aortic and/or mitral valves in cardiac surgery and valvular plasty procedures consists the majority of these interventions. Because of its poor long-term results, Tricuspid valve replacement (TVR) is reserved for the patients who have not other therapeutic means. We present in the current manuscript the follow-up results of the patients who have undergone TVR. Between the years 1990 and 2003, 33 patients (22 female, 11 male) underwent TVR procedure in our clinic. The mean age of the patients at the time of operation was 36.2 (± 18.2). Of these patients, 9 had congenital cardiac pathologies and 6 had already undergone tricuspid valve plasty procedures. Isolated TVR was accomplished in 14 patients whereas concomittant cardiac procedures were added to TVR in 19 patients. The type of the prosthesis was mechanic in 26 and biologic in 7 patients.Six patients died during the early post-operative period (18.2%) and 27 patients were discharged from the hospital. Of the discharged patients, 3 were lost to follow-up. The remaining 24 patients ( 88.9% of the discharged patients) were followed for a mean period of 70.6 months (± 54 months). Seven patients died during the follow-up period and thrombosis on the tricuspid prosthesis was detected in 2 patients. The remaining 15 patients (45.4%) are still alive without any need for a re-intervention on the tricuspid valve. In statistical analysis, we could not detect any factor related directly to mortality following TVR.The results of the TVR are still far from ideal and carry a significant mortality. As the disease is generally a result of advanced aortic and/or mitral valve disease, the most effective prevention is to intervene in aortic and/or mitral valve diseases at the most suitable time point before it causes an irreversible tricuspid pathology. In cases where TVR is mandatory, the tendency of our clinic is to use bioprosthesis "> Kalp cerrahisinde triküspid kapak girişimleri aort ve mitral kapaklara oranla çok daha az sayıda yapılmakta olup, bu girişimlerin büyük bir çoğunluğunu plasti işlemleri oluşturmaktadır. Triküspid kapak replasmanı (TVR) ise, uzun dönem sonuçlarının diğer kapak replasman operasyonlarına oranla çok iyi olmaması nedeni ile ancak zorunlu durumlarda başvurulan bir seçenektir Bu çalışmada kliniğimizde son 12 yılda yapılan TVR operasyonları ve bu operasyonu geçiren hastaların takip sonuçları incelenmiştir. 1990-2003 yılları arasında yaş ortalamaları 36.2 (± 18.2) olan toplam 33 hastaya (22 kadın, 11 erkek) TVR uygulandı. Dokuz hastada konjenital kardiyak patoloji vardı ve 6 hasta daha önce triküspid plasti operasyonu geçirmişti. Hastaların 14 ünde izole TVR yapılırken, 19 hastada TVR ye ek cerrahi girişimler de uygulandı. Yirmialtı hastada mekanik, 7 hastada ise biyoprotez kullanıldı Triküspid kapak replasmanı operasyonu gerçekleştirilen 33 hastanın 6sı (%18.2) post-operatif erken dönemde kaybedildiler. Hastaneden taburcu edilen 27 hastanın 3üne takip döneminde ulaşılamadı. Geri kalan 24 hasta (taburcu edilen hastaların %89’u) ortalama 70.6 ay (± 54 ay) izlendiler. İzlem döneminde mortalite 7 hastada görülürken, 2 hastada ise protez kapak trombozu gelişti. 15 hasta ise (%45.4) halen takip altında olup triküspid kapağa yönelik yeni bir girişime gerek duyulmadan yaşamlarını sürdürmektedirler. Yapılan istatistiksel çalışmada TVR sonrası mortaliteye direk etki eden hiçbir faktör ön plana çıkmadı.Triküspid kapak replasmanı uzun dönem sonuçları halen çok yüzgüldürücü olmayan ve mortalitesi diğer faktörlerden bağımsız olarak yüksek bir operasyondur. Genellikle diğer kapak hastalıklarının bir sonucu olarak karşımıza çıktığı için bu konuda alınabilecek en etkin önlem diğer kapaklardaki patolojinin triküspid kapakta geri dönüşümsüz bozukluk oluşturmadan tedavi edilmesidir. Replasmanın kaçınılmaz olduğu durumlarda, literatürdeki son verilerin de yardımı ile, biyoprotezlerin öncelikle düşünülmesi kliniğimizin eğilimidir. "> Kalp cerrahisinde triküspid kapak girişimleri aort ve mitral kapaklara oranla çok daha az sayıda yapılmakta olup, bu girişimlerin büyük bir çoğunluğunu plasti işlemleri oluşturmaktadır. Triküspid kapak replasmanı (TVR) ise, uzun dönem sonuçlarının diğer kapak replasman operasyonlarına oranla çok iyi olmaması nedeni ile ancak zorunlu durumlarda başvurulan bir seçenektir Bu çalışmada kliniğimizde son 12 yılda yapılan TVR operasyonları ve bu operasyonu geçiren hastaların takip sonuçları incelenmiştir. 1990-2003 yılları arasında yaş ortalamaları 36.2 (± 18.2) olan toplam 33 hastaya (22 kadın, 11 erkek) TVR uygulandı. Dokuz hastada konjenital kardiyak patoloji vardı ve 6 hasta daha önce triküspid plasti operasyonu geçirmişti. Hastaların 14 ünde izole TVR yapılırken, 19 hastada TVR ye ek cerrahi girişimler de uygulandı. Yirmialtı hastada mekanik, 7 hastada ise biyoprotez kullanıldı Triküspid kapak replasmanı operasyonu gerçekleştirilen 33 hastanın 6sı (%18.2) post-operatif erken dönemde kaybedildiler. Hastaneden taburcu edilen 27 hastanın 3üne takip döneminde ulaşılamadı. Geri kalan 24 hasta (taburcu edilen hastaların %89’u) ortalama 70.6 ay (± 54 ay) izlendiler. İzlem döneminde mortalite 7 hastada görülürken, 2 hastada ise protez kapak trombozu gelişti. 15 hasta ise (%45.4) halen takip altında olup triküspid kapağa yönelik yeni bir girişime gerek duyulmadan yaşamlarını sürdürmektedirler. Yapılan istatistiksel çalışmada TVR sonrası mortaliteye direk etki eden hiçbir faktör ön plana çıkmadı.Triküspid kapak replasmanı uzun dönem sonuçları halen çok yüzgüldürücü olmayan ve mortalitesi diğer faktörlerden bağımsız olarak yüksek bir operasyondur. Genellikle diğer kapak hastalıklarının bir sonucu olarak karşımıza çıktığı için bu konuda alınabilecek en etkin önlem diğer kapaklardaki patolojinin triküspid kapakta geri dönüşümsüz bozukluk oluşturmadan tedavi edilmesidir. Replasmanın kaçınılmaz olduğu durumlarda, literatürdeki son verilerin de yardımı ile, biyoprotezlerin öncelikle düşünülmesi kliniğimizin eğilimidir.