Amaç: Bu makalede sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksi-yonunda perikardiyal yama ile pulmoner neosinüs oluşturulmasına ilişkin orta dönem sonuçlar bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2000 - Aralık 2012 tarihleri arasında kliniğimizde sağ ventrikül çıkım yolu darlığı nedeni ile perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulan 33 hasta retrospektif olarak incelendi. Cerrahi sonrasında ekokardiyografik bulgulara göre değerlendirilen 28 hastanın ortalama takip süresi 4.7 yıl (dağılım 1-10 yıl) idi. Bulgular: Ortalama kadiyopulmoner baypas ve kros klempsüresi sırasıyla 112.8±23 ve 66.9±9.4 dk idi. Ameliyat son-rası dönemde yoğun bakım ünitesinde üç hastada inotropik destek gereksinimi oldu. Fallot tetrolojisi nedeni ile ameliyatedilen bir hasta ameliyat sonrası üçüncü günde pnömoni ve sepsis nedeni ile reentübasyonu takiben kaybedildi. Diğer hastalar ortalama 8.1±1 günde taburcu edildi. Takipsürecinde hiçbir hastada tekrar ameliyat gereksinimi olma- dı. Fonksiyonel kapasiteleri New York Heart Association (NYHA) sınıflandırmasına göre 25 hastada sınıf 1 iken, üç hastada NHYA sınıf 2 idi. Ekokardiyografik incelemede bir hastada ikinci derecede, altı hastada birinci derecede pulmoner yetmezlik mevcut olup ortalama gradiyent 21±3 mmHg idi. Sonuç: Çalışma bulgularımız, perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulmasının düşük ameliyat sırası mortalite oranları ile güvenilir bir yöntem olduğunu göstermektedir. Bu tekniğin orta dönem sonuçları cesaretlendirici olup, sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksiyonunda alternatif bir tedavi yöntemi olarak düşünülebilir.
Background: This study aims to present the mid-term resultsof the right ventricular outflow tract reconstruction withcreation of pulmonary neosinus using pericardial patching.Methods: Thirty three patients who underwent neosinuscreation with pericardial patching due to the right ventricularoutflow tract stenosis in our clinic between January 2000 andDecember 2012 were retrospectively analyzed. The meanfollow-up was 4.7 years (range, 1 to 10 years) postoperativelyfor 28 patients as assessed by echocardiographic findings.Results: The mean duration of cardiopulmonary bypass andcross-clamp were 112.8±23 and 66.9±9.4 min, respectively. Postoperatively three patients required inotropic support in the intensive care unit. One patient who was operated for Fallot’s tetralogy died due to pneumonia and sepsisfollowing reintubation on postoperative day three. Theremaining patients were discharged after an average durationof 8.1±1 days. No patients required reoperation during thefollow-up. Twenty-five patients were in New York HeartAssociation (NYHA) Functional Classification class 1,while three were in NHYA class 2. Echocardiographicexamination showed grade 2 pulmonary insufficiency inone patient and grade 1 in six patients with a mean gradientof 21±3 mmHg. Conclusion: Our study findings suggest that creation of pulmonary neosinus with pericardial patching is a safe surgical technique with a lower perioperative mortality rate. The mid-term results of this technique are encouraging, which can be considered as an alternative treatment modality for the right ventricular outflow tract reconstruction. ">
[PDF] Pericardial neosinus creation for surgical treatment of right ventricular outflow tract: mid-term results | [PDF] Sağ ventrikül çıkım yolunun cerrahi tedavisinde perikardiyal neosinüs oluşturulması: Orta dönem sonuçlarımız
Amaç: Bu makalede sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksi-yonunda perikardiyal yama ile pulmoner neosinüs oluşturulmasına ilişkin orta dönem sonuçlar bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2000 - Aralık 2012 tarihleri arasında kliniğimizde sağ ventrikül çıkım yolu darlığı nedeni ile perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulan 33 hasta retrospektif olarak incelendi. Cerrahi sonrasında ekokardiyografik bulgulara göre değerlendirilen 28 hastanın ortalama takip süresi 4.7 yıl (dağılım 1-10 yıl) idi. Bulgular: Ortalama kadiyopulmoner baypas ve kros klempsüresi sırasıyla 112.8±23 ve 66.9±9.4 dk idi. Ameliyat son-rası dönemde yoğun bakım ünitesinde üç hastada inotropik destek gereksinimi oldu. Fallot tetrolojisi nedeni ile ameliyatedilen bir hasta ameliyat sonrası üçüncü günde pnömoni ve sepsis nedeni ile reentübasyonu takiben kaybedildi. Diğer hastalar ortalama 8.1±1 günde taburcu edildi. Takipsürecinde hiçbir hastada tekrar ameliyat gereksinimi olma- dı. Fonksiyonel kapasiteleri New York Heart Association (NYHA) sınıflandırmasına göre 25 hastada sınıf 1 iken, üç hastada NHYA sınıf 2 idi. Ekokardiyografik incelemede bir hastada ikinci derecede, altı hastada birinci derecede pulmoner yetmezlik mevcut olup ortalama gradiyent 21±3 mmHg idi. Sonuç: Çalışma bulgularımız, perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulmasının düşük ameliyat sırası mortalite oranları ile güvenilir bir yöntem olduğunu göstermektedir. Bu tekniğin orta dönem sonuçları cesaretlendirici olup, sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksiyonunda alternatif bir tedavi yöntemi olarak düşünülebilir. ">
Amaç: Bu makalede sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksi-yonunda perikardiyal yama ile pulmoner neosinüs oluşturulmasına ilişkin orta dönem sonuçlar bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2000 - Aralık 2012 tarihleri arasında kliniğimizde sağ ventrikül çıkım yolu darlığı nedeni ile perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulan 33 hasta retrospektif olarak incelendi. Cerrahi sonrasında ekokardiyografik bulgulara göre değerlendirilen 28 hastanın ortalama takip süresi 4.7 yıl (dağılım 1-10 yıl) idi. Bulgular: Ortalama kadiyopulmoner baypas ve kros klempsüresi sırasıyla 112.8±23 ve 66.9±9.4 dk idi. Ameliyat son-rası dönemde yoğun bakım ünitesinde üç hastada inotropik destek gereksinimi oldu. Fallot tetrolojisi nedeni ile ameliyatedilen bir hasta ameliyat sonrası üçüncü günde pnömoni ve sepsis nedeni ile reentübasyonu takiben kaybedildi. Diğer hastalar ortalama 8.1±1 günde taburcu edildi. Takipsürecinde hiçbir hastada tekrar ameliyat gereksinimi olma- dı. Fonksiyonel kapasiteleri New York Heart Association (NYHA) sınıflandırmasına göre 25 hastada sınıf 1 iken, üç hastada NHYA sınıf 2 idi. Ekokardiyografik incelemede bir hastada ikinci derecede, altı hastada birinci derecede pulmoner yetmezlik mevcut olup ortalama gradiyent 21±3 mmHg idi. Sonuç: Çalışma bulgularımız, perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulmasının düşük ameliyat sırası mortalite oranları ile güvenilir bir yöntem olduğunu göstermektedir. Bu tekniğin orta dönem sonuçları cesaretlendirici olup, sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksiyonunda alternatif bir tedavi yöntemi olarak düşünülebilir.
Background: This study aims to present the mid-term resultsof the right ventricular outflow tract reconstruction withcreation of pulmonary neosinus using pericardial patching.Methods: Thirty three patients who underwent neosinuscreation with pericardial patching due to the right ventricularoutflow tract stenosis in our clinic between January 2000 andDecember 2012 were retrospectively analyzed. The meanfollow-up was 4.7 years (range, 1 to 10 years) postoperativelyfor 28 patients as assessed by echocardiographic findings.Results: The mean duration of cardiopulmonary bypass andcross-clamp were 112.8±23 and 66.9±9.4 min, respectively. Postoperatively three patients required inotropic support in the intensive care unit. One patient who was operated for Fallot’s tetralogy died due to pneumonia and sepsisfollowing reintubation on postoperative day three. Theremaining patients were discharged after an average durationof 8.1±1 days. No patients required reoperation during thefollow-up. Twenty-five patients were in New York HeartAssociation (NYHA) Functional Classification class 1,while three were in NHYA class 2. Echocardiographicexamination showed grade 2 pulmonary insufficiency inone patient and grade 1 in six patients with a mean gradientof 21±3 mmHg. Conclusion: Our study findings suggest that creation of pulmonary neosinus with pericardial patching is a safe surgical technique with a lower perioperative mortality rate. The mid-term results of this technique are encouraging, which can be considered as an alternative treatment modality for the right ventricular outflow tract reconstruction. ">
Pericardial neosinus creation for surgical treatment of right ventricular outflow tract: mid-term results
Amaç: Bu makalede sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksi-yonunda perikardiyal yama ile pulmoner neosinüs oluşturulmasına ilişkin orta dönem sonuçlar bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2000 - Aralık 2012 tarihleri arasında kliniğimizde sağ ventrikül çıkım yolu darlığı nedeni ile perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulan 33 hasta retrospektif olarak incelendi. Cerrahi sonrasında ekokardiyografik bulgulara göre değerlendirilen 28 hastanın ortalama takip süresi 4.7 yıl (dağılım 1-10 yıl) idi. Bulgular: Ortalama kadiyopulmoner baypas ve kros klempsüresi sırasıyla 112.8±23 ve 66.9±9.4 dk idi. Ameliyat son-rası dönemde yoğun bakım ünitesinde üç hastada inotropik destek gereksinimi oldu. Fallot tetrolojisi nedeni ile ameliyatedilen bir hasta ameliyat sonrası üçüncü günde pnömoni ve sepsis nedeni ile reentübasyonu takiben kaybedildi. Diğer hastalar ortalama 8.1±1 günde taburcu edildi. Takipsürecinde hiçbir hastada tekrar ameliyat gereksinimi olma- dı. Fonksiyonel kapasiteleri New York Heart Association (NYHA) sınıflandırmasına göre 25 hastada sınıf 1 iken, üç hastada NHYA sınıf 2 idi. Ekokardiyografik incelemede bir hastada ikinci derecede, altı hastada birinci derecede pulmoner yetmezlik mevcut olup ortalama gradiyent 21±3 mmHg idi. Sonuç: Çalışma bulgularımız, perikardiyal yama ile neosinüs oluşturulmasının düşük ameliyat sırası mortalite oranları ile güvenilir bir yöntem olduğunu göstermektedir. Bu tekniğin orta dönem sonuçları cesaretlendirici olup, sağ ventrikül çıkım yolu rekonstrüksiyonunda alternatif bir tedavi yöntemi olarak düşünülebilir.
Sağ ventrikül çıkım yolunun cerrahi tedavisinde perikardiyal neosinüs oluşturulması: Orta dönem sonuçlarımız
Background: This study aims to present the mid-term resultsof the right ventricular outflow tract reconstruction withcreation of pulmonary neosinus using pericardial patching.Methods: Thirty three patients who underwent neosinuscreation with pericardial patching due to the right ventricularoutflow tract stenosis in our clinic between January 2000 andDecember 2012 were retrospectively analyzed. The meanfollow-up was 4.7 years (range, 1 to 10 years) postoperativelyfor 28 patients as assessed by echocardiographic findings.Results: The mean duration of cardiopulmonary bypass andcross-clamp were 112.8±23 and 66.9±9.4 min, respectively. Postoperatively three patients required inotropic support in the intensive care unit. One patient who was operated for Fallot’s tetralogy died due to pneumonia and sepsisfollowing reintubation on postoperative day three. Theremaining patients were discharged after an average durationof 8.1±1 days. No patients required reoperation during thefollow-up. Twenty-five patients were in New York HeartAssociation (NYHA) Functional Classification class 1,while three were in NHYA class 2. Echocardiographicexamination showed grade 2 pulmonary insufficiency inone patient and grade 1 in six patients with a mean gradientof 21±3 mmHg. Conclusion: Our study findings suggest that creation of pulmonary neosinus with pericardial patching is a safe surgical technique with a lower perioperative mortality rate. The mid-term results of this technique are encouraging, which can be considered as an alternative treatment modality for the right ventricular outflow tract reconstruction.
1. Kaza AK, Lim HG, Dibardino DJ, Bautista-Hernandez V, Robinson J, Allan C, et al. Long-term results of right ventricular outflow tract reconstruction in neonatal cardiac surgery: options and outcomes. J Thorac Cardiovasc Surg 2009;138:911-6.
2. Brown JW, Ruzmetov M, Rodefeld MD, Vijay P, Turrentine MW. Right ventricular outflow tract reconstruction with an allograft conduit in non-ross patients: risk factors for allograft dysfunction and failure. Ann Thorac Surg 2005;80:655-63.
3. Homann M, Haehnel JC, Mendler N, Paek SU, Holper K, Meisner H, et al. Reconstruction of the RVOT with valved biological conduits: 25 years experience with allografts and xenografts. Eur J Cardiothorac Surg 2000;17:624-30.
7. Mert M, Cetin G, Turkoglu H, Ozkara A, Akcevin A, Saltik L, et al. Early results of valved bovine jugular vein conduit for right ventricular outflow tract reconstruction. Int J Artif Organs 2005;28:251-5.
8. Yilmaz AT, Ozal E, Gunay C, Tatar H. Simultaneous enlargement of the pulmonary annulus and the pulmonary cusp with a transannular patch. J Thorac Cardiovasc Surg 2003;125:206-8.
9. Anagnostopoulos P, Azakie A, Natarajan S, Alphonso N, Brook MM, Karl TR. Pulmonary valve cusp augmentation with autologous pericardium may improve early outcome for tetralogy of Fallot. J Thorac Cardiovasc Surg 2007;133:640-7.
10. Sierra J, Christenson JT, Lahlaidi NH, Beghetti M, Kalangos A. Right ventricular outflow tract reconstruction: what conduit to use? Homograft or Contegra? Ann Thorac Surg 2007;84:606-10.
11. Liu XG, Wu KH, Li XF, Shi C, Wang ZY, Tang Z, et al. Simultaneous enlargement of the pulmonary annulus and the pulmonary cusp with autologous pericardium in right ventricular outflow tract reconstruction. J Surg Res 2006;136:320-4.
