Background: In this study, we present operation technique and outcomes oftransaortic mitral valve repair in high-risk patients undergoing aortic valvereplacement due to severe aortic stenosis.Methods: Between January 2005 and March 2016, a total of 11 patients(7 females, 4 males; mean age 71.2±4.1 years; range, 65 to 77 years) withsevere aortic valve stenosis (aortic valve area <1 cm2 or aortic valve areaindex <0.6 cm2/m2) and concomitant moderate or severe mitral regurgitation(non-ischemic, regurgitant jet origin between A2-P2 portions) secondary toleft ventricular dysfunction (EuroSCORE logistic score >5%, left ventricularejection fraction <30%) who were operated were retrospectively analyzed.Aortic valve replacement and transaortic mitral edge-to-edge repair wasapplied to all patients. Operations were performed through sternotomy,cardiopulmonary bypass, and bicaval venous return. Transesophagealechocardiography was used to evaluate mitral valve before surgery and valvefunctions after surgery. Postoperative course of all patients was monitored,and postoperative complications were recorded.Results: The mean preoperative ejection fraction was 24.5±4.1% and themean transaortic pressure gradient was 35.8±4.8 mmHg. The mean aorticcross-clamp time was 62.09±10.1 (range, 43 to 76) min and the mediancardiopulmonary bypass time was 90.1±11.9 (range, 66 to 114) min. Nohospital mortality was observed. In the postoperative period, two patientsexperienced renal insufficiency. Hemofiltration was initiated in these patientsand no dialysis was required at two weeks. One patient had postoperativeatrial fibrillation and one patient had pericardial effusion leading to cardiactamponade and this patient underwent reoperation. The patients werefollowed up for a mean of four years and control echocardiography didn’tdetect increase in mitral regurgitation degree.Conclusion: Transaortic edge-to-edge mitral valve repair can be used inhigh-risk patients undergoing aortic valve replacement. This techniqueis feasible with shorter cross-clamp time and can reduce mortality andmorbidity in selected high-risk patients. "> Amaç: Bu çalışmada, ciddi aort kapak darlığı nedeniyle aort kapak replasmanı yapılacak yüksek riskli hastalarda transaortik mitral kapak tamirinin cerrahi tekniği ve sonuçları bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2005 - Mart 2016 tarihleri arasında ciddi aort kapak darlığı (aort kapak alanı <1 cm2 veya aort kapak alanı indeksi <0.6 cm2/m2) ve sol ventrikül disfonksiyonuna bağlı (EuroSCORE lojistik skoru >%5, sol ventriküler ejeksiyon fraksiyonu <%30) eşlik eden orta veya şiddetli mitral yetmezliği olan (iskemik olmayan, A2-P2 kısımları arasında regürjitan jet kaynağı) ve ameliyat edilen toplam 11 hasta (7 kadın, 4 erkek; ort. yaş 71.2±4.1 yıl; dağılım 65-77 yıl) retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalara transaortik mitral uç uca tamir ve aort kapak replasmanı yapıldı. Ameliyatlar sternotomi, kardiyopulmoner baypas ve bikaval venöz kanülasyon ile gerçekleştirildi. Ameliyat öncesinde mitral kapağı ve ameliyat sonrasında kapak fonksiyonlarını değerlendirmek için transözofageal ekokardiyografi kullanıldı. Tüm hastaların ameliyat sonrası seyirleri takip edildi ve ameliyat sonrası komplikasyonlar kaydedildi. Bulgular: Ameliyat öncesi ortalama ejeksiyon fraksiyonu %24.5±4.1 ve ortalama transaortik basınç gradyanı 35.8±4.8 mmHg idi. Ortalama aortik kross-klemp süresi 62.09±10.1 (dağılım: 43-76) dk. ve median kardiyopulmoner baypas süresi 90.1±11.9 (dağılım: 66-114) dk. idi. Hastane içi mortalite gözlenmedi. Ameliyat sonrası dönemde iki hastada renal yetmezlik gelişti. Bu hastalara hemofiltrasyon başlandı ve ikinci haftada diyalize ihtiyaçları kalmadı. Bir hastada ameliyat sonrası atriyal fibrilasyon gelişti ve bir hastada kardiyak tamponada neden olan perikardiyal efüzyon gelişti ve bu hasta yeniden ameliyat edildi. Hastalar ortalama dört yıl süreyle takip edildi ve kontrol ekokardiyografilerinde mitral yetmezlik derecelerinde bir artış gözlenmedi. Sonuç: Transaortik uç uca mitral kapak tamiri, aort kapak replasmanı yapılacak yüksek riskli hastalarda kullanılabilir. Bu teknik daha kısa kros klemp süresi ile uygulanabilir olup, seçilmiş yüksek riskli hastalarda mortalite ve morbiditeyi de azaltabilmektedir. "> Amaç: Bu çalışmada, ciddi aort kapak darlığı nedeniyle aort kapak replasmanı yapılacak yüksek riskli hastalarda transaortik mitral kapak tamirinin cerrahi tekniği ve sonuçları bildirildi. Çalışma planı: Ocak 2005 - Mart 2016 tarihleri arasında ciddi aort kapak darlığı (aort kapak alanı <1 cm2 veya aort kapak alanı indeksi <0.6 cm2/m2) ve sol ventrikül disfonksiyonuna bağlı (EuroSCORE lojistik skoru >%5, sol ventriküler ejeksiyon fraksiyonu <%30) eşlik eden orta veya şiddetli mitral yetmezliği olan (iskemik olmayan, A2-P2 kısımları arasında regürjitan jet kaynağı) ve ameliyat edilen toplam 11 hasta (7 kadın, 4 erkek; ort. yaş 71.2±4.1 yıl; dağılım 65-77 yıl) retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalara transaortik mitral uç uca tamir ve aort kapak replasmanı yapıldı. Ameliyatlar sternotomi, kardiyopulmoner baypas ve bikaval venöz kanülasyon ile gerçekleştirildi. Ameliyat öncesinde mitral kapağı ve ameliyat sonrasında kapak fonksiyonlarını değerlendirmek için transözofageal ekokardiyografi kullanıldı. Tüm hastaların ameliyat sonrası seyirleri takip edildi ve ameliyat sonrası komplikasyonlar kaydedildi. Bulgular: Ameliyat öncesi ortalama ejeksiyon fraksiyonu %24.5±4.1 ve ortalama transaortik basınç gradyanı 35.8±4.8 mmHg idi. Ortalama aortik kross-klemp süresi 62.09±10.1 (dağılım: 43-76) dk. ve median kardiyopulmoner baypas süresi 90.1±11.9 (dağılım: 66-114) dk. idi. Hastane içi mortalite gözlenmedi. Ameliyat sonrası dönemde iki hastada renal yetmezlik gelişti. Bu hastalara hemofiltrasyon başlandı ve ikinci haftada diyalize ihtiyaçları kalmadı. Bir hastada ameliyat sonrası atriyal fibrilasyon gelişti ve bir hastada kardiyak tamponada neden olan perikardiyal efüzyon gelişti ve bu hasta yeniden ameliyat edildi. Hastalar ortalama dört yıl süreyle takip edildi ve kontrol ekokardiyografilerinde mitral yetmezlik derecelerinde bir artış gözlenmedi. Sonuç: Transaortik uç uca mitral kapak tamiri, aort kapak replasmanı yapılacak yüksek riskli hastalarda kullanılabilir. Bu teknik daha kısa kros klemp süresi ile uygulanabilir olup, seçilmiş yüksek riskli hastalarda mortalite ve morbiditeyi de azaltabilmektedir.