HATİCE BAŞKALE, Ayça SÖZER

Eşinden/partnerinden şiddet gören kadınların şiddet algısı ve mağduriyet nedenleri

Bu çalışmanın amacı Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi'ne eşinden/partnerinden şiddet görerek başvuran kadınların şiddet algısı ve mağduriyet nedenlerinin saptanmasıdır. Yöntem: Araştırma şiddet nedeniyle başvuran kadınların şiddet algısı ve mağduriyet nedenlerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Çalışma Türkiye'nin batısındaki bir ilde bulunan Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi'ne eşinden/partnerinden şiddet görerek başvuran kadınlar üzerinde yapılmıştır. Bu tarihlerde Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi'ne 137 başvuru yapılmış olup bunlardan 70 şiddet gören kadına ulaşılmıştır. Evrenin %51'ine ulaşılmıştır. Çalışmada sosyodemografik bilgileri, şiddet algısı ve mağduriyet nedenlerini saptayan sorulardan oluşan anket kadınlardan yüzyüze görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan kadınların %31,4'ü 1-5 yıldır, %21,4'ü 11-15 yıldır şiddet görmektedirler. Kadınların %74,3'ü gördükleri şiddeti başkalarıyla paylaşmışlar, paylaşmayanlar ne yapacağını ve nereye başvuracağını bilmedikleri için başkalarıyla paylaşmamışlardır. Ailedeki çocuklar aile içi şiddete tanık olmuş, %51,4'ü de şiddete maruz kalmıştır. Kadınların şiddet görme nedenleri; ekonomik sorunlar, eşin/partnerin alkol/madde bağımlılığı, kadının eşine karşılık vermemesi, eşini istememesi ve eşin ailesi tarafından istenmemesi olarak saptanmıştır. Kadınların %91,4'ü şiddetin bazen gerekli olduğu, %81,4'ü kadına yönelik şiddet çok değil ise mazur görülebileceği görüşüne katılmamaktadır. Kadınların %62,9'u şiddet gören kişinin karşısındakine benzer şekilde davranabileceğini düşünmektedir. Şiddet görenlerin çoğu kadın-erkek arasındaki tartışmanın içine şiddet girerse sevgi bağının yok olacağını, %84,3'ü şiddetin çözüm olmadığını, %14,3'ü bunun çözüm olabileceğini belirtmiştir. Sonuç: Sağlık personeli şiddeti tanımlayabilecek, girişimlerde bulunabilecek ve kadınları baş etmeleri için yönlendirebilecek gruptur. Aile içi şiddeti önlemek için yapılacak girişimler sadece şiddet gören kadınlara ve şiddet uygulayanlara yönelik olmamalı, aynı zamanda bireyin davranışlarını şekillendiren aile ve topluma yönelik de olmalıdır

TAF Preventive Medicine Bulletin

The aim of this study was to determine violence perception and victimization reasons of women exposed to spouse/partner violence who applied to the violence prevention and monitoring center. Methods: This study is a descriptive survey in order to determine violence perception and victimization reasons of women who applied because of violence. This study was made on women who exposed to spouse/partner violence applied to the violence prevention and monitoring center in the west of Turkey. In these dates 137 women applied to the violence prevention and monitoring center. We reached 51% of universe. In the study, demographic information was collected through the survey method face to face interviews consisted of questions which identify the causes of violence and victimization perception. Results: 31.4% of the women participating in the study exposed to violence for 1-5 years, 21.4% of them exposed for 11-15 years. 74.3% of women share violence with others, women who didn't share with others because of they didn't know what to do and where to apply. Children have witnessed domestic violence, 51.4% were exposed to the violence. causes of violence were determined as economic problems, spouse / partner's alcohol / substance abuse, women are responding to partner, he does not want his wife, and has been identified as not prompted by his partner's family. 91.4% of women don't participate in the idea of violence was sometimes necessary, 81.4% don't think not so much violence against women can be seen joining excused. 62.9% of them think people who experience violence would behave similarly. Most of the women exposed to violence think if there is violence when women-man arguing the bond of love will be extinction, 84.3% think violence is not a solution, and 14.3% stated that it might be a solution. Conclusion: Health personnel are the group that can identify the violence, can be found in initiatives and can lead women to cope. Steps to be taken to prevent domestic violence should not only be aimed at those who use violence to women and violence, it should also be aimed at shaping the behavior of individual family and community

___

General Assembly Resolution 48/104. 1993. United Nations. http://www.un.org/documents/ga/res/48/a48r104.htm. [Erişim Tarihi: 15.05.2015].
World Health Organization (WHO). 2013. Global and regional estimates of violence against women: prevalence and health effects of intimate partner violence and non-partner sexual violence http://apps.who.int/iris/ bitstream/10665/85239/1/9789241564625_eng.pdf. [Erişim tarihi: 17.04.2015].
Güvenç G, Akyüz A, Cesario SK. Intimate partner violence against women in Turkey: a synthesis of the literature. Journal of Family Violence. 2014; 29: 333-341.
Türkiye'de kadına yönelik aile içi şiddet (2014). T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. http://www. hips.hacettepe.edu.tr/TKAA2014_Ozet_Rapor.pdf. [Erişim Tarihi: 19.08.2015].
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). 2014. Toplumsal Cinsiyet İstatistikleri, Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası: Ankara. http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ ID=11&KITAP_ID=294. [Erişim Tarihi: 17.05.2015].
Selic P, Pesjak K, Kersnik J. The prevalence of exposure to domestic violence and the factors associated with co-occurrence of psychological and physical violence exposure: a sample from primary care patients BMC Public Health. 2011; 11(621): 1-10
Boyle MH, Georgiades K, Cullen J, Racine Y. Community influences on intimate partner violence in India: Women's education, attitudes towards mistreatment and standards of living. Social Science & Medicine. 2009; 69: 691-97.
Bhuiya A, Sharmin T, Hanifi SMA. Nature of domestic violence against women in a rural area of Bangladesh: Implication for preventive interventions. Journal of Health, Population and Nutrition. 2003; 21(1): 48-54.
Dalal K, Lindqvist K. National study of the prevalence and correlates of domestic violence among women in India. Asia-Pacific Journal of Public Health. 2012; 24(2): 265-77.
Sinha A, Mallik S, Sanyal D, Dasgupta S, Pal D, Mukherjee A. Domestic violence among ever married women of reproductive age group in a slum area of Kolkata. Indian Journal of Public Health. 2012; 56(1): 31-6.
Yaman Efe Ş, Ayaz S. Kadına yönelik aile içi şiddet ve kadınların aile içi şiddete bakışı. Anatolian Journal of Psychiatry. 2010; 11: 23-9.
Abramsky T, Watts CH, Garcia-Moreno C, Devries K, Kiss L, Ellsberg M, et al. What factors are associated with recent intimate partner violence? Findings from the WHO multi- country study on women's health and domestic violence. BMC Public Health. 2011; 11(109): 1-17.
Babu BV, Kar SK. Domestic violence in Eastern India: Factors associated with victimization and perpetration. Public Health. 2010; 124(3): 136-48.
Krishnan S, Subbiah K, Khanum S, Chandra PS, Padian NS. An intergenerational women's empowerment intervention to mitigate domestic violence: Results of a pilot study in Bengaluru, India. Violence Against Women. 2012; 18(3): 346-70.
World Health Organization (WHO). 2012. Intimate partner violence. Understanding and addressing violence against women, WHO/RHR/12.36. http://www.who.int/about/ licensing/copyright_form/en/index.html. [Erişim tarihi: 13.05.2015].
Fanslow JL, Robinson EM. Help-seeking behaviors and reasons for help seeking reported by a representative sample of women victims of intimate partner violence in New Zealand. Journal of Interpersonal Violence. 2010; 25(5): 929-51.
Şenol D, Yıldız D. 2013. Kadına Yönelik Şiddet Algısı -Kadın ve Erkek Bakış Açılarıyla. Ankara: Mutlu Çocuklar Derneği Yayınları. http://kasumer.kku.edu.tr/anasayfa/dokumanlar/ KADINA_YONELIK_SIDDET_ALGISI_KITABI.pdf. [Erişim Tarihi: 15.05.2015].
Türkiye'de kadına yönelik aile içi şiddet (2009). T.C. Başbakanlık Kadın Statüsü Genel Müdürlüğü, Elma Teknik Basım Matbaacılık: Ankara. http://www.hips.hacettepe.edu. tr/TKAA2008-AnaRapor.pdf. [Erişim Tarihi: 19.08.2015].
Stanley N, Miller P, Richardson Foster H. Engaging with children's and parents' perspectives on domestic violence. Child and Family Social Work. 2012; 17: 192-201.
Alhabib S, Nur U, Jones R. Domestic violence against women: Systematic review of prevalence studies. Journal of Family Violence. 2010; 25: 369-82.
Demirdirek H, Şener Ü. 81 il için toplumsal cinsiyet eşitliği karnesi. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı. Ankara: Mattek Matbaacılık, 2014. s.29.
Krishnan S, Rocca CH, Hubbard AE, Subbiah K, Edmeades J, Padian NS. Do changes in spousal employment status lead to domestic violence? Insights from a prospective study in Bangalore, India. Social Science & Medicine. 2010; 70: 136-43.
Vahip I, Doğanavşargil Ö. Aile içi fiziksel şiddet ve kadın hastalarımız. Türk Psikiyatri Dergisi. 2006; 17(2): 107-14.
Şahin NH, Timur S, Berkiten Ergin A, Taşpinar A, Akdolun Balkaya N, Çubukçu S. Childhood trauma, type of marriage and self-esteem as correlates of domestic violence in married women in Turkey. Journal of Family Violence. 2010; 25: 661-8.
Güler N, Tel H, Özkan Tuncay F. Kadının aile içinde yaşanan şiddete bakışı. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2005; 27(2): 51-6.
© GATA. This is an open access article licensed under the terms
of the Creative Commons Attribution Non-Commercial License
(http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/) which permits
unrestricted, noncommercial use, distribution and reproduction
in any medium, provided the work is properly cited.
Source of Support: Nil, Conflict of Interest: None declared