İşverenin toplu işten çıkarma sürecini çalışanlarla görüşme yükümlülüğü

İşveren ekonomik, teknolojik veya yapısal nedenlerle birden fazla işçiyi, aynı kararın bir sonucu olarak topluca işten çıkarabilir. Toplu işten çıkarma sosyal ve ekonomik sonuçları itibariyle toplumu ilgilendiren bir müessese olması nedeniyle sonuçlarını hafişetmek veya ortadan kaldırmak amacıyla çeşitli tedbirler geliştirilmiştir. Bunlardan biri de bu süreç içinde çalışanların bilgilendirilmesi ve toplu işten çıkarmanın çalışanlarla görüşülmesidir. Toplu işten çıkarma sürecinde çalışanların bilgilendirilmesi ve bu sürecin çalışanlarla görüşülmesine ilişkin kurallar hem uluslararası belgelerde, hem de 4857 sayılı İş Kanunu ile Türk İş Hukukunda kabul edilmiştir.

Negotiation obligation of the employer with the employees on collective dismissal

An employer may dismiss a group of workers consisting more than one due to a result of same decision of an employer caused by economic, technological or structural reasons. Several precautions have been taken in order to eliminate negative results of collective dismissal since it is a practice which affects all parties of the society. One of these precautions is to inform employees during the practice of collective dismissal and negotiation of collective dismissal with the employees. During the collective dismissal informing employees and negotiation processes have been adopted to Turkish Labor Law by international documents and Turkish Labor Law 4857.

PDF

___

Akyiğit, E. (2006). İçtihatlı ve Açıklamalı 4857 Sayılı İş Kanunu fierhi. 1. Cilt. Ankara
Alp, M. (2004). Avrupa Birliği Temel Sosyal Hakları ve Türk İş Hukuku. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. C:6, S:1, 1-42
Alpagut, G. (2001). Karşılaştırmalı Hukukta İşçinin Feshe Karşı Korunması. İş Hukukuna İlişkin Sorunlar ve Çözüm Önerileri. 2001 Yılı Toplantısı, İstanbul. 79-117
Aydın, U. (2005). Avrupa Birliği, ILO ve Türk Hukuku’nda Toplu İşçi Çıkarma. A. Can TUNCAY’a Armağan, İstanbul. 653-688
Beyer, A. (2006). Collective Labour Rights and European Inşuences in The United Kingdom and Germany. Universtiy of Stirling
Blanpain, R. (2008). European Labour Law. Kluwer Law International BV. The Netherlands
Bogg, L. A. (2006). Representation of Employees in Collective Bargaining within the Firm: Voluntarism in the UK. Report to the XVIIth International Comgress of Comperative Law.1-21
Bowers, J. (1997). Employment Law. London Collins, H. (2006). Şexibility and Stability of Expectations in The Contract of Employment. Socio-Economic Review. Number: 1, Volume: 4, 139-153
Colucci, M. (2005). Legal Regulation of Disclosure of Information to Employees or Prospective Employees in The European Union And In Italy. Comp.Labour Law&Pol’y Journal. Vol:22, 539-584
Çelik, N. (1997). İşverenin Hizmet Akdini Fesih Hakkının Sözleşmelerle Sınırlandırılması. Kamu-İş, İş Hukuku ve İktisat Dergisi. C:4, S:2, 235-270
Demir, F. (2003). Yargıtay Kararları Işı ğında İş Hukuku ve Uygulaması. İzmir
Demir, F. (2006). Sorularla Bireysel İş Hukuku, 1.Cilt. Ankara
Desmond, H.Antill D. (1998). Employment Law. London
Ekmekçi, Ö. (2001). Toplu İş Hukuku Bakı mından İş Güvencesi Yasa Tasarısının De ğerlendirilmesi. İstanbul: İstanbul Barosu Yayınları
Engin, M. (2003). Toplu İşçi Çıkarma. İş Güvencesi Temel Kavramlar ve Uygulamadan Öneriler. İstanbul: İstanbul Barosu Yayı nları, 73-93
Erdenk, E. (2006). Avrupa Birliğinde Toplu İşçi Çıkarmaların Müktesebat ve Avrupa Topluluğu Adalet Divanı Kararları Çerçevesinde Değerlendirilmesi. İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Türk Milli Komitesi, 30. Yıl Armağanı. Ankara. 371-407
Eyrenci, Ö. (2005). Toplu İşçi Çıkarma ve Ortaya Çıkan Sorunlar. A. Can TUNCAY’a Armağan. İstanbul. 549-563 (Toplu İşçi Çı karma)
Eyrenci, Ö. (1997). Avrupa Birliği Hukukunda İş İlişkisinin Sürekliliğinin Korunması. Avrupa Birliği’nin Sosyal Politikaları ve Türkiye Semineri. Ankara. 183-198
Eyrenci, Ö. (2004). Karar İncelemesi. Çalı şma ve Toplum, S:1, 97-100
Eyrenci, Ö.Taşkent S.Ulucan D. (2004). Bireysel İş Hukuku. İstanbul: Legal Yayınevi
French, S. (2002). Information and Consultation Rights: A Re-Evolution of German Works Councils. Federation News. Vol:52, N:2
Güzel, A. (2004). İş Güvencesine İlişkin Yasal Esasların Değerlendirilmesi. İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku’na İlişkin Sorunlar Ve Çözüm Önerileri 2004 Yılı Toplantısı. İstanbul: İstanbul Barosu Yayı nları. Genel Yayın Sıra No:2004/010, Konferanslar Dizisi No:2004-09, 15-145
Güzel, A. (2001). İş Güvencesine İlişkin Temel İlke ve Eğilimler Işığında Yasa Tasarı sının Değerlendirilmesi. İş Güvencesi Yasa Tasarısının Değerlendirilmesi, Türk İş Hukukunun Güncel Sorunları, 2001 Temmuz Toplantısı. İstanbul, 19-49
Hall, M. Ewards P. (1999). Reforming The Statutory Redundancy Consultation Proceduret. Industrial Law Journal. Vol:28, No:4, 299-318
Hardy, S. (2007). Labour Law in Great Britain. Kluwer Law International BV, The Netherlands
Hekimler, A. (2003). Federal Almanya’da İş İlişkilerinin Sona Erdirilmesinde İşyeri Teşkilat Yasası Kapsamında Çalışma Konseylerine Tanınan Katılım Hakları. TÜHİS, İş Hukuku ve İktisat Dergisi, C:18, S:2-3, 23-35
James, P. (1994). Worker Representation and Consultation, The Impact of European Requirements. Employee Relations. Vol: 16, No. 7, 35-50
Kaya, P.A. (2006). Karşılaştırmalı Çalışma Hukuku’nda Toplu İşten Çıkarma. Prof. Dr. Toker Dereli’ye Armağan. 511-533.
Kibling, T.Tamara, L. (1996). Employment Law. Great Britain
Koray, M.Çelik A. (2007). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Sosyal Diyalog. Belediye-İş Sendikası AB’ye Uyum Serisi
Lagasse, P.Şichy H. (2001). France, Employment Law in Europe. Butterworths Löwisch, M. (2006). Job Safeguarding As an Object of The Rights on Information, Consultation and Co-Determination in European and German Law. Comp.Labour Law&Pol’y Journal. Vol:26. 371-380
Mollamahmutoğlu, H. (2008). İş Hukuku. Ankara: Turhan Yayınevi
Odaman, S. (2003). İşverenin Hizmet Sözleşmesini Ahlak ve İyiniyet Kuralları ve Benzerlerine Aykırılık Nedeniyle Fesih Hakkı. Ankara: Kamu-İş
Rideout, R. (1989). Rideout’s Principles of Labour Law. London-1989
Storrie, D. (2007). Collective Dismissial in Belgium, France, Germany, Sweden and UK. 08 fiubat 2008 tarihinde http://www. mire-restructuring.eu/docs/Collect.redundancies% 20EN.pdf adresinden erişildi
Seifert, A.Funken H. E. (2005). Wrongful Dismissals in The Federal Rebuclic of Germany. Com.Labour Law&Pol’y Journal. Vol:25. 487-518
Süzek, S. (2008). İş Hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi
Şen, M. (2003). Türkiye Cumhuriyeti’nin Onayladığı İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Alanındaki Çok Taraşı Uluslararası Sözleşmeler. Ankara: TÜHİS, Yayın No: 41
Şen, M. (2005). Toplu İşçi Çıkarma Prosedürüne Aykırılık. TÜHİS, İş Hukuku ve İktisat Dergisi. C:19, S:4, 45-72 (Toplu İşçi Çıkarma)
Tınar, M. Y. (2003). Endüstriyel Demokrasinin Kaçan Fırsatı. Mercek
Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK). (2003). İş Kanunu Tasarısı ve AB Uygulamaları. Ankara: TİSK Yayın No: 231
Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK), (2006). Sosyal Politika ve İstihdam Başlıklı AB Müktesebatı ve Türkiye. Ankara TİSK Yayın No: 268
Türk-İş, (2003). Olağan Genel Kurul Raporu. Ankara
Tuncay, C. (2003). İş Güvencesi Yasası Ne Getiriyor. Çimento İşveren Dergisi. Cilt: 17, Sayı: 1, 3-18
Uçum, M. (2003). Yeni İş Kanunu Seminer Notları. İstanbul
Urhanoğlu, Cengiz İ. (2008). Toplu İşçi Çıkarma Prosedürüne Ayrılığın Yaptırımı. TÜHİS, İş Hukuku ve İktisat Dergisi. C:21, S: 2-3, 133-141
Urhanoğlu, Cengiz İ. (2009). Türk Hukukunda Toplu İşçi Çıkarma. Ankara: Turhan Kitabevi
Waud C. (1992). Employment Law. Londan Weiss, M. (2007). Convergence and/or Divergence in Labour Law Systems?: European Perspective. Comp. Labour Law&Poly Journal. Vol:28. 469-486
Weiss, M.Schmidt, M. (2008). Labour Law and Industrial Relations in Germany. Kluwer Law International BV. The Netherlands
Zachert, U.Radner T. (2003). The Evolation of Labour Law in The European Union: Country Report: Germany and Austria. European Commission Employment and Social Affairs Directorate