BİR MEKTUBUN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ: BİZANS İLE MOĞOLLAR ARASINDA OSMANLILAR

Moğolların Gelişi, Selçuklu’nun ve Abbâsî Hilafetinin sonu manasına gelmekteydi. Beş asırdır Yakın Doğu’nun tek belirleyici gücü olan Müslümanların böylesine ağır darbe alması Hristiyan dünyanın özellikle de Bizans İmparatorluğunun umutlanmasına yol açmıştı. Bu durum kaçınılmaz olarak Bizans’ın Moğollara yakınlaşmasına yol açtı. Fakat yaşanan gelişmeler bu umutları sonuçsuz bırakmış ve bu koşulların altında dünya, yeni bir gücün Osmanlıların doğuşunu izlemişti. Çalışmada Osmanlıların kuruluş döneminde Bizans İmparatorluğunun yaşadığı tedirginlik ve bunun Bizans-İlhanlı ilişkilerine yansıması bir mektup ve elçilik heyeti serüveni üzerinden değerlendirilecektir.

Messages From a Letter: The Ottomans between the Byzantine Empire and the Mongols

The emergence of the Mongols meant the end of the Seljuks and the Abbasid Caliphate. For five centuries the Muslims as the sole determinant force of the Near East, suffered such a heavy blow that the Christian World, especially the Byzantine Empire gained a real hope from that situation. This inevitably led the Byzantine Empire becoming closer to the Mongols. But the actual developments of that time emerged a new power in the same geography which would later be called as the Ottomans. In this study, the hesitations of the Byzantine Empire over the foundation of the Ottoman Empire and the reflection of it to the Byzantine-Ilkhanid relations will be examined in related to a letter of that time and the adventures of an ambassador board.

PDF

___

AYÖNÜ, Y. (2002). Selçuklu Bizans İlişkileri. Türkler, VI. Ankara.
BOYLE, J. A. (1974). Ghazan’sLettertoBoniface VIII: Wherewas it written?.Cambridge History of Iran, V.
DELİLBAŞI, M. (2002). Osmanlı Bizans İlişkileri. Türkler, IX. Ankara.
GİBBONS, H. A. (1998). Osmanlı İmparatorluğunun Kuruluşu. R. HULUSİ (Çev.), Ankara.
HAYKIRAN, K. R. (2015). Moğollar Zamanında Yakındoğu.İstanbul.
İNALCIK, H. (2007). Osmanlı Beyliğinin Kurucusu Osman Beg. Belleten, LXXI/261.
KÂŞÂNÎ. (1992). Kâşânî, Cemalü’d-din Ebul Kasım Abdullah b. Muhammed b. Ebi Tahir, Tarih-İ Olcâytû. D. ÖRS (Çev). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
NİCOL, D. M. (2003). Bizans’ın Son Yüz Yılı (1261-1453). B. UMAR (Çev.), İstanbul.
OSTROGORSKY, G. (1999). Bizans Devleti Tarihi. F. IŞILTAN (Çev.), Ankara.
ÖZGÜDENLİ, O. G. (2009). Moğol İran’ın’da Gelenek ve Değişim: Gazan Han Ve Reformları. İstanbul.
PACHYMERES, G. (2000). RelationsHistoriques. A. FAİLLER (Ed.), IV, Paris.
SAUNDERS, J. J. (1977). The MongolDefeat at AinJalut and the Restoration of he GreekEmpire. Müslims and MongolsEssays on MedivalAsiaBy, W. R. GEOFFERY (Ed.), New Zealand.
SPULER, B. (1987). İran Moğolları. C. KÖPRÜLÜ (Çev.), Ankara.
TOGAN, Z. V. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş. İstanbul.
YUVALI, A. (1994). İlhanlı Tarihi I. Kayseri.