AKTİF TARİH DERSLERİ İÇİN ALTERNATİF UYGULAMALAR: TARİHSEL CANLANDIRMA VE SİMÜLASYON

Tarih öğretiminde yapılan çalışmalar; bilginin taşıdığı değerin ve öğrencideneyimlerinin dikkate alınmasını, öğrencilerin yaşama etkin katılımlarını, doğru kararvermelerini, sorun çözmelerini destekleyici ve geliştirici, tasarlanan sınıf içi ve sınıf dışıfaaliyetlerde öğrencilerde yaratıcı, eleştirel, empatik düşünme becerilerinin ve kanıttemelli öğrenmenin ön plana çıktığı bir yaklaşımla hareket etmektedir. Bu yaklaşımlabirlikte tarih dersinde her öğrenciye ulaşabilmek için öğrenme-öğretme yöntem vetekniklerinde tarih dersine özgü çeşitliliğin olması gerekmektedir. Bu nedenle tarihderslerinde uygulanabilecek aktif öğretim yöntemlerinin çeşitlendirilmesi vezenginleştirilmesi önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı tarih derslerinde alternatifuygulama örneği olarak nitelendirilebilecek olan tarihsel canlandırma ve simülasyonuygulamalarını karşılaştırmalı olarak ele almak, benzerlik ve farklılıklarını ortayakoymaktır. Söz konusu çalışmada simülasyon; bilgisayar ve teknoloji kullanımındançok bir konu üzerinde öğretmen tarafından derlenen kaynaklar aracılığıyla öğrencilerinsınıf içinde aktif bir şekilde yer almalarına olanak sunan bir uygulama olarak elealınmaktadır. Tarihsel canlandırma ise; tarihi gerçeklik çerçevesinde canlandırılandönemin tarihi atmosferini oluşturarak, öğrencilerin gerçekleştirilecek önemli bir tarihiolaya tanıklık etmelerini ve bu deneyimi yaşamalarına olanak tanıyan bir uygulamaalanı olarak tanımlanmaktadır. Nitel araştırma deseninde tasarlanan bu araştırmadaoküman analizi kullanılmış; söz konusu uygulama alanlarına ilişkin alan yazınincelenmiştir. Sonuç olarak tarihsel canlandırma ve simülasyon; uygulama öncesihazırlık, uygulama sırası ve uygulama sonrası değerlendirilme süreçleri açısındanbenzer noktaları olmasına rağmen simülasyonun tarihi mekân gerektirmemesi, yapay birproblem durumunun oluşturulması gibi temel noktalarda tarihsel canlandırmauygulamalarından ayrılmaktadır. Eğitim ortamında iyi tasarlanan ve yönlendirilensimülasyon, öğrencilerin belirli kavram ve bilgileri öğrenmesini, karar verme, problemçözme ve örüntü tanıma gibi birçok bilişsel becerinin gelişmesinikolaylaştırabilmektedir. Oysa tarihsel canlandırma uygulamaları süreçte bu bilişselbecerilerin yanında duyuşsal ve psikomotor becerilerin gelişimini de önemsemektedir.

Alternative Applications for Active History Courses Historical Reenactment and Classroom Simulations

Studies in history teaching are driven by an approach where the value of information and student experiences are taken into consideration, students are actively involved in life, they make the right decisions and solve problems, and creative, critical, emphatic thought skills and evidentiary learning becomes the focus in in-class and off-curriculum courses designed in a supportive way for development. It is emphasized that a variety unique to the history course must be applied in learning and teaching methods and techniques in order to have access to each and every student during the course. Therefore, it is highly critical to diversify and enrich active learning methods. This study is intended to address, on a comparative basis, historical reenactment and classroom simulation applications that may serve as an alternative application in history courses and to lay down similarities and differences. Document analysis has been used in this research designed as a quantitative research pattern and the literature on historical reenactment and simulation has been examined. As a consequence, while historical reenactment and simulation are similar in terms of pre-application preparations as well as assessments during and after the application, they are different at basic points in which the simulation does not need a historic or listed venue and an artificial problem is created.

PDF

___

Agnew, V. (2004). Introduction: What is the Reenactment? Critisizm, Summer, 46(3). Detroit: Wayne State University Press.
Bagley, E.G. & Pierfy, D.A. (1972). Simulation Games and Role Play. Social Studies For The Elementary School. Proficiency Module 6. Georgia University Athens. Dep. Of Social Science Education.
Bal, A. (2005). T.C. İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük Dersinin Sistem Düşüncesi ve Simülasyona Dayalı Öğretimi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Balasubramanian, N., Wilson, B. G. (2006). Games and Simulations, In C. Crawford et al. (Eds.), (http://site.aace.org/pubs/foresite/), 1. Proceedings of Society for Information Technology and Teacher Education nternational Conference 2006. Chesapeake, VA: AACE.
Barzun, J., Graff, H. F. (2001). Modern Araştırmacı (çev. F. Dilber). Ankara: Tübitak Popüler Bilim Kitapları.
Burke, E. (1998). A Philosophical Enquiry into thesublime and Beautiful, David Womersley (Ed). Harmondsworth: Penguin.
Chilcott, J. D. (1996). Effective use of simulations in the classroom. USA [United States of America]: Creative Learning Exchange. Available online also at: http://static.clexchange.org/ftp/documents/ implementation/IM1996- 01 [accessed in Bandar Seri Begawan, Brunei Darussalam: September 16, 2017].
Clapper, T.C. (2010). Role Play and Simulation Returning to Teaching for Understanding, Education Digest: Essential Readings Condensed for Quick Review, 75, 8, April.
Colins, C.W., O’Brien, N.P. (2003). Greenwood Dictionary of Education. London: Greenwood Press.
Drie, J.V. and Boxtel, C. V. (2008). Historical reasoning: Towards a framework for analyzing students’ reasoning about the past. Education Psychological Review. 20, 87–110.
Ellington, H., Gordon, M., & Fowlie, J. (1998). Using games & simulations in the classroom. London: Kogan Page.
Funk, J. B. (2002). Electronic Games. In V. C. Strasburger and B. J. Wilson. Children, adolescents, & the media. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Gasset, O.Y. (1998). Tarihsel Bunalım ve İnsan. (Çev. Neyire Gül Işık).Metis Yayınları, İstanbul.
Gredler, M. E. (2003). Games and simulations and their relationships to learning. In D. Jonassen (Ed.), Handbook of research for educational communications and technology (2nd ed.). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Grünberg, T., Grünberg, D., Onart, A. ve Turan, H. (2003). Mantık terimleri sözlüğü. (Genişletilmiş 3. Basım). Ankara: Metu Press.
Hopkins, D. (2008). A teacher’s guide to classroom research Fourth edition. Open University Press.
Karabağ, G. (2003). Öğretilebilir ve Bilişsel Bir Beceri Olarak Tarihi Empati, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Keller, C. W. (1975). Education Role Playing and Simulation in History Classes. The History Teacher, 8, 4 (Aug.).
Köstüklü N. (2003). Sosyal Bilimler ve Tarih Öğretimi. (3. Baskı), Günay Ofset Matbaacılık, Konya.
Leeuw-Roord, J. (2010). Tarihin Kötüye Kullanımına Karşı Tarihin Etkin ve Yerinde Kullanımı. Bir Araç Olarak Yenilikçi Metodoloji, Eğitim, Çatışma ve Toplumsal Barış: Türkiye’den ve Dünyadan Örnekler. Tarih Vakfı, İstanbul: Mega Basım
Lohithakshan, P.M. (2002). Dictionary of Education A Practical Approach. Kanishka Publishers, New Delhi.
Morris, R. V. (2001). How Teachers Can Conduct Historical Reenactments in Their Own Schools, Childhood, Education. Association for Childhood Education International, (Sum) 77 (4).
Moorhouse, D. (2008). How to make historical simulations adaptable, engaging and manageable. Teaching History, December 133; ProQuest Central.
Sanchez, J.J. (2009). Recreating History At School. Historical Recreation as an Educational Project Book.
Stradling, R. (2003). 20. Yüzyıl Avrupa Tarihi Nasıl Öğretilmeli? (Çev. Ayfer Ünal). Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı, İstanbul.
Taşpınar, M. (2005). Kuramdan Uygulamaya Öğretim Yöntemleri, (2. Basım), Nobel Basımevi, Ankara.
Tuovinen, T., (2003). Role Playing Games as a Method of Teaching History. Online: http://www.scribd.com/ doc/76913688/Role-Play.