___

• Atabek, E. (1990). Gençlik Duvarları Yıkıyor (7. Baskı). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Baumrind, D. (1991). The Influence of Parenting Style on Adolescent Competence and Substance Use. Journal of Early Adolescence, 11(1), 56-95.
• Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. Ve Köklü, N. (2013). Sosyal Bilimler için İstatistik (12. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Chirkov, V. ve Ryan, R. M. (2001). Parent and Teacher Autonomy-Support in Russian and U.S. Adolescents: Common Effects on Well-Being and Academic Motivation. Journal of Cross-Cultural Psychology, 32, 618-635.
• Çelik, E., G. (2015). Algılanan ebeveyn kontrolü ile ergen iyi oluşu arasındaki ilişkide duygusal özerklik ve empatinin aracı rolü. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Damon, W. (1983). Social and Personality Development. New York: Morton and Company Inc. Darling, N. Ve Steinberg, L. (1993). Parenting Style as Context: Integrative Model. Psychological Bulletin, 113(3), 487-496.
• Demirci, İ. ve Ekşi, F. (2015). Ergenler için Beş Boyutlu İyi Oluş Modeli: EPOCH Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerliği ve Güvenirliği. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 3(3), 9-30.
• Deniz, M. (2010). Ergenlerde sır saklamanın duygusal ve gelişimsel değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Deniz, M., Çok, F. ve Duyan, V. (2013). Duygusal Özerklik Ölçeği’nin Ergenler İçin Uyarlanması ve Psikometrik Özellikleri. Eğitim ve Bilim, 32(167), 352-363.
• Eroğlu, F. (2017). Evli bireylerde psikolojik iyi oluş ile ebeveyn tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Ticaret Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ertaş, İ. (2020). Lise öğrencilerinin algıladıkları ebeveyn tutumları ve stresle baş edebilme yaklaşımının öznel iyi oluş düzeylerini yordaması. Yayımlanmamış doktora tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Gotlib, I. H., Mount, J. H., Cordy, N. I. Ve Whiffen, V. E. (1988). Depression and Perceptions of Early Parenting: A Longitudinal Investigation. The British Journal of Psychiatry: The Journal of Mental Science, 152, 24-27.
• Göcen, G. (2013). Pozitif Psikoloji Düzleminde Psikolojik iyi Olma ve Dini Yönelim İlişkisi: Yetişkinler Üzerine Bir Araştırma. Toplum Bilimleri, 7(13), 97-130.
• Güney, M. A. (2017). Ergenlerde duygusal özerklik, sosyal destek ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Hamurcu, H. (2011). Ergenlerin yetkinlik inançları ve psikolojik iyi oluşlarını yordamada psikolojik ihtiyaçlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Hale, R. (2008). Baumrind's parenting styles and their relationship to the parent developmental theory. ETD Collection for Pace University. AAI3319535. Erişim tarihi 6 Ocak 2023, https://digitalcommons.pace.edu/dissertations/AAI33195 35
• Karabeyeser, M. (2013). Üniversite öğrencilerinin anne-baba tutumları ve stresli yaşam olaylarına göre psikolojik iyi oluşu. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri: Kavramlar Teknikler İlkeler (31. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kermen, U. Ve Sarı, T. (2014). Üniversite Öğrencilerinde İhtiyaç Doyumu ve Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 175-185.
• Keyes, C. L. M., Shmotkin, D. ve Ryff, C. D. (2002). Optimizing Well-being: The Empirical Encounter of Two Traditions. Journal of Personality and Social Psychology, 82(6), 1007-1023.
• Kocaefe, T. (2013). The relationship between autonomous parenting style mindfulness level and psychological well-being. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Bilgi Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Köknel, Ö. (2001). Kimliğini Arayan Gençliğimiz. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Lamborn, S. D. ve Steinberg, L. (1993). Emotional Autonomy Redux: Revisiting Ryan and Lynch. Child Development, 64(2), 483-499.
• Lamborn, S. D., Mounts, N. S., Steinberg, L. ve Dornbusch, S. M. (1991). Patterns of Competence and Adjustment among Adolescents from Authoritative, Authoritarian, Indulgent, and Neglectful Families. Child Development, 62, 1049-1065.
• Liu, L., Maddux, C. ve Johnson, L. (2004). Computer Attitude and Achievement: Is Time an Intermediate Variable? Journal of Technology and Teacher Education, 12(4), 593-607.
• Mccampbell, D. S. (2012). Relationships between attachment and psychological well-being in Hispanic American and non-Hispanic White college students. Yayımlanmamış doktora tezi. Fordham University, New York.
• Morsünbül, Ü. (2011). Ergenlikte özerkliğin ve kimlik biçimlenmesinin öznel iyi oluş üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Musaağaoğlu C. (2004). Ergenlik sürecinde özerkliğin gelişimi ile algılanan anne baba tutumları arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Nazlı, S. (2003). Aile Danışmanlığı (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Niemiec, C. P., Lynch, M. F., Vansteenkiste, M., Bernstein, J., Deci, E. L. ve Ryan, R. M. (2006). The Antecedents and Consequences of Autonomous Self-Regulation for College: A Self-Determination Theory Perspective on Socialization. Journal of Adolescence, 29, 761-775.
• Özdemir, Y. (2012b). Ergenlerin Öznel İyi Oluşunun Demografik Değişkenler, Ana-Baba Kontrolü ve Ana-Baba Kabul/İlgisi Açısından İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 165, 21-33.
• Özdemir, Y. Ve Çok, F. (2011). Ergenlikte Özerklik Gelişimi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 152-164.
• Özer, G. (2009). Öz-belirleme kuramı çerçevesinde ihtiyaç doyumu, içsel güdülenme ve bağlanma stilllerinin üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarına etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Özkan, İ. (2014). Ergenlerde anne baba tutumu ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Poyraz, G. (2019). Ergenlerde iyi oluşun duygusal özerklik açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çağ Üniversitesi, Mersin.
• Puth, M. T., Neuhäuser, M. Ve Ruxton, G. D. (2014). Effective Use of Pearson's Product–Moment Correlation Coefficient. Animal Behaviour, 93, 183-189.
• Ryff, C. D. (1989). Happiness is Everything, or is it? Explorations on the Meaning of Psychological Well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 57(6), 1069-1081.
• Sarı, T. ve Özkan, İ. (2016). Ergenlerin Öznel İyi Oluşları ile Algıladıkları Anne Baba Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Düşünen Adam the Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 29, 155-162.
• Sevim, S. (2014). Leuven Algılanan Ana Babalık Ölçeği Ergen ve Ana Baba Sürümlerinin Uyarlanması. Düşünen Adam, 27, 291-300.
• Schultz, D. P. ve Schultz, S. E. (2001). Modern psikoloji tarihi [A history of modern psychology]. İstanbul: Kaknus Yayınları.
• Steinberg, L. (2007). Ergenlik. Ankara: İmge Kitabevi.
• Steinberg, L. ve Silverberg, S. B. (1986). The Vicissitudes of Autonomy in Early Adolescence. Child Development, 57, 841-851.
• Steinberg, L., Lamborn, S. D., Dornbusch, S. M. Ve Darling, N. (1992). Impact of Parenting Practices on Adolescent Achievement: Authoritative Parenting, School Involvement, and Encouragement to Succeed. Child Development, 63(5), 1266-1281.
• Türkmen, M. (2012). Öznel iyi oluşun yapısı ve anababa tutumları, özsaygı ve sosyal destekle ilişkisi: Bir model sınaması. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 41-73.
• Yavuzer, H. (1993). Çocuk Psikolojisi (9. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2014). Ana-Baba ve Çocuk (25. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yılmaz, A. (2000). Anne-Baba Tutum Ölçeğinin Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 7(3), 160-172.
• Yılmazer, Y. (2007). Anne-baba tutumları ile ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okul başarısı ve özerkliklerinin gelişimi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi/Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yörükoğlu, A. (2006). Çocuk Ruh Sağlığı: Çocuğun Kişilik Gelişimi, Eğitimi ve Ruhsal Sorunları. İstanbul: Özgür Yayınları.