Eko-Kent Planlama Modelinde Kadın Girişimciliğinin Rolü

21. yüzyılın ekonomik kalkınma politikaları, toplumsal ve kentsel yapılarda çeşitli değişim ve dönüşümleri beraberinde getirmektedir. Kent olarak tanımlanan mekân geleneksel kır kültüründen bağımsız yeni bir düzen ortaya koymaktadır. Bu süreç kadının toplumsal hayattaki statüsünü de etkilemektedir. Küreselleşme ve neoliberal politikalar çerçevesinde şekillenen yerel kalkınma ve yönetim politikaları, yaşam kalitesinin artırılmasını ve kadınların ekonomik faaliyetlerde aktif olarak yer almasını gerekli kılmaktadır. Bu çalışmanın temel amacı, kadın girişimciliğinin artırılmasında eko-kentleşmenin önemini belirlemek ve dengeli-düzenli kentleşmenin temel aktörlerinden olan kadınların, sosyo-ekonomik faaliyetlerde aktif olarak yer almasının gerekliliğini kavramsal olarak açıklamaktır. Kadın girişimciliğinin artırılmasına yönelik çalışmalar gönüllülük faaliyetlerinin ve sivil toplum kuruluşlarının başarısına koşut olarak gerçekleşmektedir. Kentsel ve çevresel sorunların ortaya çıkmasını ya da önlenmesini sağlama politikası olarak uygulanan eşitlikçi ve demokratik sosyo-kültürel yapılanma, eko-kent sürecinin temel ilkesidir. Bu çalışmada eko-kent planlamasının toplumsal cinsiyet ayrımcılığı ve dayanışma ilkeleri kapsamında ortaya koymuş olduğu kriterler ele alınarak eko-kent politikasının kadın girişimciliğini artırmadaki rolü incelenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Eko-Kent, Eko-Kent Planlaması, Gönüllülük, Kadın Girişimcilik

PDF

___

Akalp, İ. (2013). “Gönüllülüğün Eğitim Alanına Etkisi: Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı (TEGV)’nın Deneyimleri”, Türkiye’de Gönüllük, s. 54-58, (http://www.undp.org/content/dam/turkey/docs/Publications/mdgs/Turkiyedegonulluluk.pdf, Erişim Tarihi: 12.03.2018).
Akçadağ, E. (2009). “Avrupa Birliği Sürecinde Kamu Diplomasisi Faaliyetlerinde Sivil Toplum Kuruluşlarının Rolü” (http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/siviltoplumkuruluslari.pdf, (11.04.2017).
Alecchi Avolio, Beatrice E. and Radovic-Markovic, M. (2013). Women and Entrepreneurship: Female Durability, Persistence and Intuition at Work, Gower Publishing, https://books.google.com.tr/books?id=n8ujAgAAQBAJ&dq=women+entreprendre+concept&hl=tr&source=gbs_navlinks_s, (03.04.2018).
Ankara Kalkınma Ajansı, (2014). Ankara’da Kadın Girişimciliği: Örnekler ve Yol Haritası http://www.ankaraka.org.tr/tr/files/yayinlar/Ankarada-Kadin-Girisimcilik.pdf, (01.04.2018).
Aydınlıgil, S. (2013). “Sosyal Politika Geliştirmede Yeni Bir Alan: Gönüllülük”, Türkiye’de Gönüllük, s. 32-38, http://www.undp.org/content/dam/turkey/docs/Publications/mdgs/Turkiyedegonulluluk.pdf, (12.04.2018).
Ay, A., Dudu Karaman, E. (2017). “Kadın Girişimcilerin Sektöre Tutunma Çabaları: Merzifon Örneği”, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, Kadın Özel Sayısı, Cilt: 9, s. 517-528.
Aykan, E. (2012). “Girişimciliğin Değişen Yüzü: Ekogirişimcilik”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (3): 195-212.
Betil, İ. (2013). “Etkin bir Sivil Toplum Yansıması olarak Gönüllülük: Karşılaştığı Zorluklar ve Fırsatlar”, Türkiye’de Gönüllük, s. 16-17, http://www.undp.org/content/dam/turkey/docs/Publications/mdgs/Turkiyedegonulluluk.pdf, (22.04.2017).
Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru, (Çev. A. Yılmaz), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Cilliers, S. S., S. J. Siebert, (2012). “Urban Ecology in Cape Town: South African Comparisons and Reflections”, Ecology and Society, Volume:17, No:3, http://dx.doi.org/10.5751/ES-05146-170333, (11.04.2018).
Demirel, E.T., Tikici, M., (2004). “Kültürün Girişimci Kişiliğe Etkileri”, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 3, s. 49-58.
Eryıldız, S., Xhexhi, K. (2012). Eco cities under construction, Gazi University Journal of Science, pp. 257-261, http://kutuphane.dogus.edu.tr/makale/13039709/2012/cilt25/sayi1/M0011770.pdf, (Erişim Tarihi: 01.03.2018).
Global Entrepreneurship Monitor, http://www.gemconsortium.org/report, (03.04.2018).
Goyal, M., Parkash, J. (2011). “Women Entrepreneurshıp In Indıa-Problems And Prospects”, International Journal of Multidisciplinary Research,Volume: 1, Issue: 5, September, pp. 195-207.
Jong, Martin, Wang, Dongand, Yu, Chang, (2013). “Exploring the Relevance of the Eco-City Concept in China: The Case of Shenzhen Sino-Dutch Low Carbon City” Journal of Urban Technology, Volume: 20, No: 1, pp. 95-113.
Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, (2008), Politika Dokümanı Kadın ve Çevre, Ankara: Fersa Ofset.
Karapehlivan Şenel, F. (2012). “Tarihsel ve Toplumsal Süreçte Kadın”, Toplum ve Hekim, Cilt: 27, Sayı: 4, s. 246-255.
Keleş, R. (2014). 100 Soruda Türkiye’de Kentleşme, Konut ve Gecekondu, İstanbul: Cem Yayınevi.
Keleş, R. (2013). 100 Soruda Çevre: Çevre Sorunları ve Çevre Politikası, İzmir: Yakın Kitabevi.
Keleş, R. (1987). “Kentleşme ve Çevre Politikaları”, Şehirleşme ve Çevre Konferansı, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayınları.
Keleş, R., Hamamcı, C., Çoban, A. (2012), Çevre Politikası, Ankara: İmge Kitabevi.
Kılınç Savrul, B., Akyüz, D. (2016). “Türkiye Ekonomisinde Kadın Girişimcilerin Mevcut Durumu ve Geliştirilmesine Yönelik Çözüm Önerileri”, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 11(1): 165-185
Kurt, S., Taş, Y. (2015). “Sivil Toplum Örgütlerinde Profesyonel ve Gönüllü Çalışma İlişkileri: Tehditler Ve Fırsatlar”, HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 8, s. 199-214.
Mengi, A., Meydan Yıldız, S.G. (2017). “Eko-Kent İçin Yeni Bir Belediyecilik Anlayışı ve Türkiye’de Uygulanabilirliği”, Büyükçekmece 1. Uluslararası Yerel Yönetimler Kongresi.
Meydan Yıldız, S.G. (2016). “Çevre Bilinci ve Eko-Kent Planlaması: Gölbaşı Özel Çevre Koruma Bölgesi Örneği”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Özügül, M. (2012). “Ekolojik Planlama”, Kentsel Planlama Ansiklopedik Sözlük, Derleyen: Melih Ersoy, Ninova Yayınları, 1. Baskı, İstanbul, s. 107-112.
Özyol,A.(2018).http://www.academia.edu/17311928/S%C3%9CRD%C3%9CR%C3%9CLEB%C4%B0L%C4%B0R_YE%C5%9E%C4%B0L_KALKINMA_ve_KADIN, (05.04.2018).
Patel, J. R. (2005). Growth Of Women Entrepreneurship in Baroda (Order No. 3740636). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global. https://search.proquest.com/docview/1751000277?accountid=252, (10.03.2018).
Premalatha, M., Tauseef, S. M., Abbasi, T., Abbasi, S. A. (2013). “The Promise And The Performance of The World’s First Two Zero Carboneco-Cities” Renewable and Sustainable Energy Reviews, Editor: Lawrence L. Kazmerski, Volume: 25, pp. 660-669.
Roseland, M. (1997). Dimensions of the Eco-City, Cities, Volume: 14, No: 4, pp. 197-202.
Schumpeter, J. (1934). The Theory of Economic Development, Cambridge, MA: Harvard University Press.
Sivil Toplum İzleme Raporu, (2012). TÜSEV Yayınları.
Soysal, A. (2010). “Türkiye’de Kadın Girişimciler: Engeller ve Fırsatlar Bağlamında Bir Değerlendirme”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt: 65, Sayı: 1, http://dergipark.ulakbim.gov.tr/ausbf/article/viewFile/5000053324/5000050641, (10.03.2018).
Tunçay, M. (2003). “Sivil Toplum Kuruluşlarıyla İlgili Kavramlar”, Sivil Toplum, Düşün ve Araştırma Dergisi, Sayı: 1, s. 9-13.
Türk Dil Kurumu Türkçe Sözlüğü, http://www.tdk.gov.tr/, (07.04.2018).
UN Environment, (2018), https://www.unenvironment.org/explore-topics/sustainable-development-goals/why-do-sustainable-development-goals-matter/goal-11, (07.04.2018).
Ürper, Y. (2012). “Girişimcilik Kavramı, Çeşitleri ve Girişimcilikte Etik”, Girişimcilik ve İş kurma, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Wolff, R. A., Durmaz, Z. D., Çataltepe, O. (2017). “Üniversitelerin ‘Kadın Çalışmaları Araştırma ve Uygulama Merkezleri’nin Rolü ve Önemi”, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, Kadın Özel Sayısı, Cilt: 9, s. 365-381.