SERAMİK SANATINDA BRÜTALİST ETKİ

Brütalizm 1950-1970 yılları arasında görülen bir mimari stildir. Brütalist yapılar, betondan yapılmış, kütlesel, kale benzeri, geometrik, iç yapısı gizlenmemiş, süsten uzak, minimalist yapılardır; "Ham" kelimesiyle açıklanabilecek malzeme kullanımı en genel özelliğidir. Bu tip bir yapılar çoğu zaman, heykelsi formları çağrıştırmakta olup bu durumuyla plastik sanatlara da yakınlaşmaktadır. Plastik sanat alanlarından birisi olan seramik sanatında da mimari yapılarda görülen brütalist etkiden söz etmek mümkün olabilir. Bu makale kapsamında, günümüz seramik sanatında, brütalist etkiden bahsetmenin mümkün olup olmayacağı tartışılacaktır. Bunun için bazı sanatçıların eserleri brütalist bir gözlükle yeniden incelenerek, seramik sanatı için brütalist etkinin ne olduğu, özelliklerinin neler olabileceği irdelenecek ve bu yolla bir bakış açısı ya da bir değerlendirme kriteri geliştirmeye çalışılacaktır

BRUTALIST EFFECT IN CERAMIC ART

Brutalism is an architectural style seen from 1950-1970. Brutalist constructions are made of concrete, massive, fortress-like, geometric, unobtrusive, remote, minimalist constructions; The use of materials that can be explained in terms of “raw” is the most general feature. Such structures often conjure up sculptural forms, which in turn are close to plastic arts. It may be possible to mention the brutalist effect on the architectural structures in ceramic art, one of the plastic arts fields. In this article, it will be argued whether it is possible to mention brutalist effect in contemporary ceramic art. For this, the works of some artists will be re-examined with a brutalist view, and what the brutalist effect for the art of ceramics and what their characteristics might be, will be investigated and thus a perspective or an evaluation criterion will be tried to be developed

PDF

___

Banham, Reyner. (1955). The New Brutalism. Architectural Review 118, s. 354-361. Londra: Architectural Press.

Brenner, Art. (1971). Concerning Sculpture and Architecture. Leonardo, 4, s.100. Londra: Mit Press. doi:10.2307/1572183

Phaidon Press. (1999). The 20th Century Art Book. New York: Phadion Press.

Galatalı, Atilla. (1985). Eleştirim. Türkiye’de Sanatın Bugünü ve Yarını. s. 93. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.

Harari, Yuval Noah. (2016). Sapiens: Hayvanlardan Tanrılara (E. Genç, Çev.). İstanbul, Türkiye: Kollektif Kitap.

Hasol, Doğan. (1995). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. İstanbul: Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.

Kagan, Mossej. (1993). Estetik ve Sanat Dersleri. İstanbul: İmge Kitabevi.

McClelland, M., & Stewart, G. (2007). Concrete Toronto: A Guide to Concrete Architecture from the Fifties to the Seventies. s. 12. Kanada: Coach House Books.

Pantoja, M., Moreira, P., & Lomardo, L. (2012). Towards the Performative Architecture Through the Tectonic Vision. International Scientific Journal of Architecture and Engineering, 2. Londra: Adeo Media.