Nesne, dış gerçeklik içerisinde kendisine alan açan ve zihne kendini dayatan bir kavramdır. Birçok sanatçı da dış gerçeklik içerisinde yer kaplayan nesneyi kendisine mal etmiştir. Bu sayede nesne sanatçının öznesi haline gelir. Peki, sanatçı nesnesiz bir dünya yaratmayı tercih ederse? Bu bağlamda bakıldığında Norbertus, Maleviç, Robert Ryman, Fludd ve Aleksander Rodçenko'nun eserleri izleyicisine nesnesizliği vaat etmektedir. Bu durum yokluk halinin tam karşılığıdır. İzleyici boşluk içerisinde boğulmaktadır. Tıpkı Norbertus'un 'Resmin Ters Tarafı' eserindeki gibi. Eserdeki boşluk izleyeni kendi içine çeken bir kuyudur. Aynı zamanda 'Resmin Ters Tarafı' görünen tarafın görünmeyen yüzüdür. Görünen kısım ardında var olan nesneliği bizden gizlemektedir. Nesne görünmeyen tarafın arkasına saklanmıştır. Bu nedenle göz görünen tarafa hapsolur, görünmeyen tarafı merak eder. Ussal haz görsel hazzı bastırır. Bu yolla eser, izleyiciye olası sorular sordurtur. İzleyici resmin diğer tarafına ilişkin olası anlam boşluklarını doldurma çabası içerisindedir. Tüm bu anlamlandırma çabasına karşın sanatçı belki de sadece sıradan bir tuvalin arkasını resmetmek istemiş olabilir. Kim bilebilir?

The object is a concept that opens up a field for itself in outer reality and imposes itself to the mind. Many artists have appropriated objects that take up space in outer reality. Thus the object becomes the artist’s subject. What if the artist decides to create a world without objects? Examined in this context, the works of Norbertus, Malevic, Robert Ryman, Fludd, and Alexander Rodçenko promise objectlessness to the viewer. This state is the exact counterpart to the state of absence. The viewer drowns in emptiness. Just like in Norbertus’s work “The Reverse of a Framed Painting”. The emptiness in the work is a pit that draws in the viewer. At the same time “The Reverse of a Framed Painting” is the unseen face of the side that is seen. He hides from us the object that exists behind the part that is seen. The object is hidden behind the side that is not seen. This is why the eyes are locked on the side that is seen, but curious about the unseen side. Rational pleasures supress visual ones. Through this, the work makes the viewer ask plausible questions. The viewer attempts to fill in the possible blanks in meaning regarding the other side. Contrary to this effort to make sense of everything, maybe the artist simply wanted to depict the back of an ordinary canvas. Who knows?