ÇAĞDAŞ SANATTA YIKIM

Tarihsel süreçte bir eylemsel tavır ve estetik karşıtı olarak yıkım, farklı sanat türlerinde sanata kaynak oluşturmuştur. Kavramın sanat alanında uygulamaları, II. Dünya Savaşı sonrası kaos ortamında belirgin bir artış göstermiş ve Oto Yıkıcı Sanat, Sanatta Yıkım Sempozyumu kapsamında sanatın varlık nedeni olarak kabul edilmiştir. Oto Yıkıcı sanatçılar, Gustav Meztger ve Raphael Montanez Ortiz tarafından yazılan manifestolar ile ilkeleri belirlenen yıkıcı sanat, psikolojik, sosyal ve politik şiddete karşı bir direniş biçimi olarak kullanılmıştır. Politik eylemlerle, radikal sanat hareketlerini birleştiren Gustav Metzger ve yıkım kavramı çerçevesinde gerçekleştirdiği çalışmaları, yıkıcı sanat anlayışının gelişmesinde belirgin rol oynamıştır. Oto Yıkıcı Sanat, Sanatta Yıkım Sempozyumu ve Gustav Metzger pratikleri kapsamında gelişim gösteren yıkıcı sanatın tarihsel gelişim süreci, kapsamı ve işlevi araştırmanın konusunu oluşturmaktadır.

DESTRUCTION IN CONTEMPORARY ART

Destruction as an actional stance and aesthetic opposition in the historical process, has created a source for art in different types of art. Application of the concept in art has been significantly increased after World War II in the chaotic environment and Auto Destructive Art has been accepted as the reason of the existence of art within the scope of the Destruction in Art Symposium. Destructive art is set out principles with manifestos are written by Gustav Meztger and Raphael Montanez Ortiz, who are Auto Destructive artists,and used as a form of resistance to psychological, social and political violence. Gustav Metzger, who combines political actions with radical art movements pursues the concept of destruction and takes a significant role in the development of destructive art. The subject of the research is the historical development process, scope and function of destructive art which developed within the scope of Auto Destructive Art, Destruction in Art Symposium and Gustav Metzger practices.

PDF

___

Adriaansens A., Brouwer J., Delhaas R. ve diğerleri. (1992). Book For The Unstable Media. Rotterdam: V2 Organization.

Antmen, Ahu. (2013). Sanatçılardan Yazılar ve Açıklamalarla 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar. İstanbul: Sel Yayıncılık.

Bailey, G.A., Manna, C., Banai, N., ve diğerleri. (2015). Tarih Boyunca Sanat Dünya Sanat Tarihinde Üsluplar ve Akımlar (D. Şendil, S. Evren, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Carus, Esra. (13 Nisan 2017). Provokatörün Ölümü [İleti No: 7]. Şalom. Erişim: 15.03.2018. https://bit.ly/2kjeLCp

Kavrakoğlu, Füsun. (17 Eylül 2013). Avangard ve Neo Avangard Karşılaştırması. Erişim: 15.03.2018. https://bit.ly/2vRTapt

Kuspit, Donald. (2014). Sanatın Sonu (Y. Tezgiden, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.

Marx, K., Engels, F. (2014). Komünist Manifesto (N. Satlıgan, Çev.). İstanbul: Yordam Kitap.

Matthew, Jan D., Knabb K., Debord G. ve diğerleri. (2008). Sitüasyonist Enternasyonal ( M. Darende, M. Oflas, A. Günebakanlı, Çev.). İstanbul: Altıkırkbeş Yayın.

O’Neill Mary. (2011). Speaking to the Dead: Images of the Dead in Contemporary Art [Ölümle Konuşmak: Güncel Sanatta Ölüm İmgeleri]. Health, 15/3, s. 299–312.

Powell John D. (2007). Preserving The Unpreservable: A Study Of Destruction Art İn The Contemporary Museum. Leicester: University of Leicester.

Radical Art. (1998). Erişim: 6.08.2019. https://bit.ly/2Hxyy7n

Stiles, Kristine. (2005). The Story of the Destruction in Art Symposium and the “DIAS Affect”. Sabine Breitwieser (Ed.). Gustav Metzger. Geschichte Geschichte, s. 41-65. Verlag: Generali Foundation and Hatje Cantz.

Wilson, Andrew. (2008). Gustav Metzger’s Auto-Destructive / Auto-Creative Art An Art of Manifesto, 1959–1969. Routledge. Erişim: 20.03.2018. https://bit.ly/2qCY2uF

Wilson, Michael. (2015). Çağdaş Sanat Nasıl Okunur? 21. Yüzyıl Sanatını Yaşamak (F.C. Erdoğan, Çev.). İstanbul: Hayalperest Yayınevi.