Âşıklık, içerisinde müzik, şiir ve hikâye anlatımı gibi sanatsal edimleri barındıran,kökleri Türklerin, İslam öncesi dini pratiklerinin de icra edildiği Kamlık kurumuna dayanan vegünümüzde de, muhtelif işlevsel değişiklerle, aktif olarak sürdürülen bir gelenektir. Âşıklarınsanatsal edim bakımından en ayırt edici özelliği, katıldıkları icra ortamlarında doğaçlama şiirdüzmeleridir. Âşıklık geleneğinde, doğaçlama ifadesi fasıllarda icra edilen söz unsuru içinkullanılır. Bu fasıllarda belirlenen bir kafiye ve hece kalıbı ile belirli konularda oluşturulan şiir,âşıklarca saz eşliğinde icra edilir ve bu yolla maharet sergilenmiş olur. Doğaçlama düzülensöze eşlik edecek olan müzik ise aşığın dağarcığında bulunan kalıp ezgilerden seçilir. Buezgilerin geneline âşık havaları denmektedir. İlk bakışta icranın müzik kısmında birdoğaçlamadan bahsedilemez ancak sahne psikolojisi, maharet sergileme kaygısı ve işlenenkonunun etkisi ile müzik unsurunda da mevcut yapının dışına çıkıldığı görülebilmektedir.Müzik icrasında meydana gelen bu değişikliklerin neden ve sonuçları, geleneğe ve içindebulunulan müzikal yapıya etkileri, bu çalışmanın kapsamını belirlemektedir. 2012 yılındatarafımızdan gerçekleştirilen alan araştırmasında elde ettiğimiz görüntülerden de örneklerinsunulacağı çalışmada, Âşıklık geleneğinin Türk halk müziği içerisindeki temsil kabiliyeti veönemi irdelenecektir.