Türkiye'deki Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümlerinin Sürdürülebilir Tasarım Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi

Çevresel ve sosyal sorunlar, günümüzde insan toplumunun ve doğal yaşamın küresel ölçekte varlığını tehdit edecek boyutlara ulaşmışlardır. Sürdürülebilirlik kavramı,çevresel ve sosyal sorunların çözümü konusunda insan kültürünün geniş kabul gören önerisi olarak değerlendirilebilir. Çevresel ve sosyal sorunların en önemli kaynaklarından bir tanesi olan üretim-tüketim süreçlerinin merkezinde ise endüstri ürünleri tasarımı bilimi ve mesleği bulunmaktadır. Sürdürülebilir tasarım kavramıyöntemleri ise, endüstri ürünleri tasarımı biliminin çevresel ve sosyal sorunlara çözüm önerisi olarak değerlendirilebilir. Bu araştırmada, Türkiyedeki güncel durumun belirlenebilmesine yönelik olarak endüstri ürünleri tasarımı bölümlerinin lisans programlarında yer alan ve sürdürülebilir tasarım ile bağlantılı içerik sunan derslerin belirlenmesi amacı ile bir yöntem önerilmiştir. Bu yöntem, altı üniversitenin endüstri ürünleri tasarımı lisans öğretim programları kapsamında uygulanmıştır. Araştırma sonucunda altı üniversitede sürdürülebilir tasarım ile bağlantılı içerik sunan dokuz derse ulaşılmıştır. Sonrasında bu dersler içerik ve yöntem açısından ikinci kere değerlendirilmiştir. Bu bilgilerden yola çıkılarak araştırmaya konu olan altı bölüm, sürdürülebilir tasarım ile ilgili kriterlerin lisans öğretim programlarına uyumlandırılması açısından sınıflandırılmıştır. Bu sınıflandırmanın, ileride yapılacak strateji geliştirme çalışmalarına temel oluşturacak bir yöntem olabileceği değerlendirilmektedir. bu ve

Evaluation of Industrial Design Departments in Turkey in Terms of Sustainable Design Education

Environmental and social problems have globally reached a vital scale that threatens the existence of human communities and natural environment. Sustainability can be considered as an accepted proposal by human culture in means of solving these problems. Production-consumption processes are one of the main sources of these problems and in the center of these processes, industrial design has an important role. Sustainable design is the solution proposal for environmental and social problems. In this research, a method was proposed aiming to determine courses which include content about sustainable design in scope of determining the current situation of industrial design departments in Turkey. Method was applied within industrial design undergraduate curriculums of six universities departments. Nine courses that offer sustainable design content were reached within six departments curriculums. These courses were evaluated in means of content and method. Using this information, departments were classified in means of integration of sustainable design criteria into their undergraduate curriculum. It is evaluated that, this classification can be used as a method that provides a basis for strategy development efforts.

PDF

___

Beck, U. (1992). Risk society: towards a new modernity. London: SAGE Publications Ltd. Bhamra, T., & Lofthouse, V. (2007). Design for sustainability a practical approach. Hampshire: Gower. Brundtland, G. H. (1987). Our common future : world commission on environment and development. Oxford: Oxford University Press. Carson, R. (2002). Silent spring (14. annive). Boston: Houghton Mifflin. Chen, W., & You, M. (2010). Student response to an Internet-mediated industrial design studio course. International Journal of Technology and Design Education, 20(2), 151174. Desha, C. J., Hargroves, K., & Smith, M. H. (2009). Addressing the time lag dilemma in curriculum renewal towards engineering education for sustainable development. International Journal of Sustainability in Higher Education, 10(2), 184199. Doğan, Ç. (2012). Product design for sustainability: development of a new graduate course in industrial design. METU JFA, 29(2), 313329. Dresner, S. (2008). The principles of sustainability (2nd ed.). London: Earthscan Publications Limited. Elkington, J. (1997). Cannibals with forks: the triple bottom line of 21st century business. Oxford: Capstone Publishing Limited. European Commission. (2009). ECTS users guide. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities. Fry, T. (1993). Re-thinking ecodesign. Object, 43. Hsieh, H.-F., & Shannon, S. E. (2005). Three approaches to qualitative content analysis. Qualitative Health Research, 15(9), 127788. Humphries-smith, T. (2010). Socio-centric sustainable design the development of a learning resource. Engineering Education, 5(1), 4251. Madge, P. (1997). Ecological design : A new critique. Design Issues, 13(2), 4454. Margolin, V. (1998). Design for a sustainable world. Design Issues, 14(2), 8392. Office of Technology Assesment. (1992). Green products by design: choices for a cleaner environment. Washington: US Government Printing Office. Papanek, V. (1985). Design for the real world : human ecology and social change (2nd ed.). London: Thames & Hudson. Ramirez, M. (2006). Sustainability in the education of industrial designers: the case for Australia. International Journal of Sustainability in Higher Education, 7(2), 189202. Roseland, M. (1992). Towards sustainable communities: a resource book for municipal and local governments. Ottawa: National Round Table on the Environment and the Economy. Tural, S. (2009). Sustainability and industrial design education: the case of the department of industral design at METU, Turkey. Unpublished master's thesis, Middle East Technical University, Ankara, Turkey. Wu, Y. C. J. (2007). Contemporary logistics education: an international perspective. International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 37(7), 504528. Wu, Y. C. J., Hauang, S., Kuo, L., & Wu, W. H. (2010). Management education for sustainability: a web- based content analysis. Academy of Management Learning & Education, 9(3), 520531.