Ortaokul beşinci ve altıncı sınıf öğrencilerinin din kültürü ve ahlak bilgisi dersine katılıma ilişkin görüşleri

Eğitim sürecinde öğrenciler, yaş ve gelişim düzeylerine uygun bilgi ve beceriler kazanmak için çeşitli öğretim faaliyetlerine katılırlar. Bu öğretim faali- yetlerinde öğretmenlerin kullandıkları yöntemler, sınıf içi ve sınıf dışı iletişim becerileri başta olmak üzere daha birçok etken, öğrencilerin derse katılıma yönelik tutumlarını etkilemektedir. Bu araştırmanın amacı, ortaokul 5 ve 6. sınıf öğrencilerinin din kültürü ve ahlak bilgisi dersine katılıma ilişkin görüşlerini tespit etmektir. Çalışma, 2012-2013 öğretim yılı güz döneminde 219 öğrenci üze- rinde gerçekleştirilmiştir. Genel tarama modelinde yürütülen araştırmada veri toplama aracı olarak, derse katılım ölçeği kullanılmıştır. Ölçek 3 boyut ve 15 maddeden oluşan üçlü likert tipi bir ölçektir. Ölçeğin güvenirlik değeri .83dür. Yapılan çalışma sonucunda öğrencilerin, din kültürü ve ahlak bilgisi dersine yüksek bir katılım isteğinin olduğu, bununla birlikte sözel olarak derse katılım konusunda düşük, aktif olarak derse katılım konusunda yüksek ve yazarak, araştırarak ve proje hazırlayarak derse katılım konusunda da orta seviyede istekli olduğu tespit edilmiştir.

The fifth and sixth grades secondary school student s opinions about the participation to the religion culture and ethics course

Abstract During the educational period, students participate in various instruc- tional activities in order to gain appropriate knowledge and skills. Instruction methods used by teachers, their inside-class and out of class communicational skills and many more factors affect the attitudes of students related to partici- pation to lessons. The purpose of this study is to determine the fifth and sixth grade secondary school students opinions about the participation to religion culture and ethics course. This study was performed on 219 students in the fall semester of the academic year of 2012-2013. General scanning method was used in this research; the data has been obtained by conducting lykert-type scale questionnaires including 3 dimensions and 15 items. Measurement tool used is called measurement of the participation to the lesson . The value of the over- all reliability of measurement instrument is .83. As a result of this study, it was found that, students have high wish about the active participation, but they have low wish about the verbal participation and average wish about the writ- ing, researching and making project participation to the religion culture and ethics course.

PDF

___

AÇIKGÖZ, K. (1996). Etkili Öğrenme ve Öğretme, İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
ALTAŞ, N. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Din Öğretimi Sürecinde İlgi Duydukları Konular (Ankara İli Örneğinde 6, 7 ve 8. Sınıf Öğrencileri Üzerinde Karşılaştırmalı Bir Analiz), Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, XLIX, Sayı: II, 103-120.
ARIN, D. (2006). Sosyal Bilgiler Dersinde Güncel Olayların Kullanımının Öğrenci Başarısına ve Hatırda Tutma Düzeyine Etkisi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir.
BEE, H. (1992). The Development of Language. The Developing Child. 7. Baskı, Harper Collins College Publishers, 295-336.
BLACK, L. (2002). Shes Not in My Head or In My Body: Constructing Pupil Identities Of Exclusion And Full Participation in Classroom Learning Processes, Annual Conference of the British Educational Research Association, University Of Exeter, England.
BROOKS, J. G. & BROOKS, M. G. (1993). In Search of Understanding: The Case for Constructivist Classrooms, Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
ÇINAR, O., TEYFUR, E. & TEYFUR, M. (2006). İlköğretim Okulu Öğretmen ve Yöneticilerinin Yapılandırmacı Eğitim Yaklaşımı ve Programı Hakkındaki Görüşleri, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (11), 47-64.
DENİZ, K. (2000). Yazılı Anlatım Becerileri Bakımından Köy ve Kent Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Durumu, Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale.
De VİLLERS, P.A. & de VİLLERS, L.G. (1979). Early Language. London: Fontana, 22-23.
KAĞITÇIBAŞI, Ç. (2000). Kültürel Psikoloji; Kültür Bağlamında İnsan ve Kültür, İstanbul: Evrim Yayınevi.
KARASAR, N. (2004). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Nobel Yayınları.
KIZILABDULLAH, Y. (2008). Yapılandırmacılık Yaklaşımının İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinin Amaçlarının Gerçekleşmesine Etkisi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
MEB (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Dersi (48. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara.
ÖZBEK, R. (2005). Eğitim Programlarının Bireyselleştirilmesinin Sebepleri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (11), 66-83.
ÖZTOP, H. & TELSİZ, M. (1996). Ana-Baba Eğitimi, Yaşadıkça Eğitim, 46, 4-7.
SONER, O. (1995). Aile Uyumu, Öğrenci Özgüveni ve Akademik Başarı Arasındaki İlişkiler, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul.
SAĞLAM, M. (1999). Öğretimi Etkileyen Etmenler: Öğretimde Planlama ve Değerlendirme, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Yayınları.
ŞAHİN, A. (2008). Eğitimde Başarısızlığa İlişkin Öğretmen Görüşleri ve Çözüm Önerileri, http://www.zaman.com.tr/newsDetail_get NewsById.action?haberno
=763767 adresli internet sitesinden 31.10.2012 tarihinde alınmıştır.
SAT, Ş. (2011). 714 Yaş Aralığındaki Türkçe Konuşan Çocukların Sözel Akıcılık Becerilerinin Değerlendirilmesi, Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir.
TEMUR, T. (2001). İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerileri ile Okul Başarıları Arasındaki İlişki, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
URAL, A. ve KILIÇ, İ. (2006). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi, Ankara: Detay Yayınları.
YAVUZER, H. (1999). Çocuk Psikolojisi. 18. Baskı, İstanbul: Remzi Kitabevi.