Divan edebiyatında Mevlânâ’yı anan redifler

Türk kültüründe önemli bir yere sahip olan Mevlânâ, her kesimden şairlerce sevilmiş ve benimsenmiştir. Şairler bu sevgilerini şiir yoluyla ortaya koyarken bazen Mevlânâ adını ve onu çağrıştıran Monlâ, Hazret-i Monlâ Hünkâr, Hudâvendigâr gibi kelimeleri redif olarak kullanmışlardır. Kaside, gazel, rübai ve tahmis gibi nazım şekilleri kullanılarak yazılan şiirler, Mevlânâ’nın Mevlevi olsun veya olmasın bütün Divan şairleri üzerindeki etkisini göstermektedir. Divanlar ve antolojilerin taranması sonucu tespit edilen bu şiirlerde Mevlânâ sevgisi incelenmiştir.

The redifs commemorating Mevlana in the divan literature

Mevlana who has an important role in the Turkish culture, has been appriciated and loved by all of the sectors. Revelaing their love through poems, the poets sometimes use the words such as Monlâ, Hazret-i Monlâ Hünkâr and Hudâvendigâr as redif to commemorate Mevlana. Poems written in different literary forms such kaside, gazel, rübai and tahmis, clearly demonstrate the effect of Mevlana over the Divan poets, whether Mevlevi or not. In these poems which were identified through skimming the Divan and anthology, the love for Mevlana was explored.

PDF

___

Akkuş, M. (1993). Nef’î Divan, Ankara: Akçağ Yayınları.

Arı, A. (2003) Mevlevîlikte Bir Hanedanlık Kurucusu Sâkıb Dede ve Divanı, Ankara: Akçağ Yayınları.

Arslan, M. ve İ. H. Aksoyak, (1994) Haşmet külliyatı: Divan, Senedü'ş-şu‘arâ, Vilâdet-nâme (Sur-nâme), İntisabü'l-mülk (Hab-nâme). Sivas: Dilek Matbaası.

Ayan, G. (1993) “Esrar Dede Tezkiresinde Mevlânâ Sevgisi: The Love for Mevlana in Esrar Dede Tezkire”, 7. Millî Mevlânâ Kongresi 3-4 Mayıs1993, Konya.

Coşkun, M. (2002) Manzum ve mensur Osmanlı hac seyahatnameleri ve Nâbî’nin Tuhfetü’l-harameyn’i. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.

Duru, N.F. (2002) Mevleviyâne Şiir Güldestesi, İstanbul.

Harmancı, E. (1999) “Şinâsî Dîvânı.” Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Kocaeli.

Horata, O. (1999), “Mevlânâ ve Divan Şairleri”, Hacettepe Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Dergisi, Osmanlı’nın Kuruluşunun 700. Yılı Özel Sayısı.

Kalkışım, M. (2004) Seyyid Vesîm Divanı, Ankara.

Kalkışım, M. (1994) Şeyh Galib Divanı, Ankara: Akçağ Yayınları.

Kutlar, F.S. (2004) Arpaemîni-zâde Mustafa Sâmî Dîvânı, Ankara.

Ayhan, İ. (2000) “Nakşî Divanı”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü İstanbul.

Okçu, N. (1993) Şeyh Galib (Hayatı, Edebî Kişiliği, Eserleri, Şiirlerinin Umûmî Tahlîli ve Divanının Tenkidli Metni) I-II, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.

Okuyucu, C. (2004) Ereğlili Türâbî Divanı, İstanbul.

Yazıcı, G. (1998) “Edirneli Kâmî ve Divanı’nın Tenkitli Metni”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Ankara.

Yeniterzi, E. (2005 ) “Kemal Edip Kürkçüoğlu’nun ‘Dâstân-ı Cenâb-ı Mevlânâ’ Manzumesi”. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 17.