Kişisel Bütünlük ve Sivil İtaatsizlik Arasındaki İlişki Üzerine Kısa Bir Değerlendirme

Siyasal düzenin işleyişinde meydana gelen aksaklıklara karşı bireyler; muhalefet etme, memnuniyetsizliğini gösterme ve haklarını koruma yönünde barışçıl yollara başvurarak çözüm arayışına girerler. Bunlardan en dikkat çekeni, direnmenin pasif biçimi olarak karşımıza çıkan sivil itaatsizlik eylemleridir. Sivil itaatsizlik, yasalara karşı gelen ve genellikle yasalarda veya yönetimin politikalarında bir değişiklik yapılması amacına yönelik kamusal, şiddet içermeyen, vicdani bir siyasi davranış olarak tanımlanabilir. Birey, böyle davranarak toplumda çoğunluğun adalet duygusuna hitap eder ve özgür ve eşit insanlar arasındaki toplumsal işbirliği ilkelerine saygı gösterilmediğini gündeme getirir. Bu durum, sadece toplumsal yaşama ilişkin unsurlar açısından değil aynı zamanda kişinin iç dünyasını, sahip olduğu değer ve ilkeleri kapsayan kişisel bütünlükle de yakından bağlantılıdır. Bu çalışmada kişisel bütünlük ve direnmenin pasif biçimi olan sivil itaatsizlik arasındaki bağlantının boyutları ve bunun eğitim ile olan ilişkisi irdelenecektir.

A Brief Evaluation on the Relationship between Personal Integrity and Civil Disobedience

Persons against the disruptions in the functioning of the political order; seek to find a solution by means of peaceful ways of opposing, showing dissatisfaction and protecting their rights. The most striking of these is the acts of civil disobedience which appear as a passive form of resistance. Civil disobedience is the public act of willfully disobeying the law and the commands of an authority figure, to make a political statement. The purpose of civil disobedience is to convey a political message, which is accomplished through increased media coverage of the issue. Also, if the law broken is the law being protested, it sends the message to authority figures that people consider the law so unjust, they are willing to openly disobey it. This is not just about social life, it is also closely linked to personal integrity, which encompasses the inner world of the person, the values and principles it has. In this study, the dimensions of the relationship between civil disobedience which passive form of resistance, the personal integrity and education will be examined.

___

ALTUNEL, M. (2011). “Sivil İtaatsizlik ve Mohandas K. Gandhi”, TBB Dergisi, 93: 443-458.

ANBARLI, Ş. (2007). “Baskıya Karşı Direnme Biçimi Olarak Sivil İtaatsizlik ve Meşruluğu Sorunu”, Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(2): 71-99.

CÜCELOĞLU, Doğan (1999). Anlamlı ve Coşkulu Bir Yaşam İçin Savaşçı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.

ERHAT, A. (2018). “Önsöz”, Zincire Vurulmuş Prometheus - Aiskhylos, çev. Azra Erhat ve Sabahattin Eyüboğlu, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

ERTÜRK, S. (1982). Eğitimde Program Geliştirme, Ankara: Yelkentepe Yayınları.

FREIRE, P. (2006). Ezilenlerin Pedagojisi, çev. Dilek Hattatoğlu, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

LAFARGUE, Paul (2009). The Right to be Lazy, trans. Harriet E. Lothrop, Standard Publishing CO.: USA.

MARSHALL, Gordon (1999). Sosyoloji Sözlüğü, çev. Osman Akınhay & Derya Kömürcü, İstanbul: Bilim ve Sanat Yayınları.

ÖKÇESİZ, H. (1994). Sivil İtaatsizlik, İstanbul: Afa Yayınları.

ROSEN, M. & J. WOLFF (2006). Siyasal Düşünce, çev. Sevda Çalışkan & Hamit Çalışkan, Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.

ROUSSEAU, J. J. (2007). Emile, çev. Ülkü Akagündüz, İstanbul: Selis Kitaplar.

SOPHOKLES (2017). Antigone, çev. Ari Çokona, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

TAŞKIN, A. (2004). “Baskıya Karşı Direnme Hakkı”, TBB Dergisi, 52: 37-65.

THOREAU, H. D. & Mohandas K. GANDHI (2012). Sivil İtaatsizlik ve Pasif Direniş, çev. Hakan Arslan & Fatma Ünsal, Ankara: Vadi Yayınları.

YILMAZ, S. (2011). “Demokratik Hukuk Devletinde Sivil İtaatsizlik Olgusu”, Hukukun Gençleri Sempozyumları Dizisi-2, Ankara.

YÖRÜKOĞLU, A. (2004). Çocuk Ruh Sağlığı, Çocuğun Kişilik Gelişimi, Eğitimi ve Ruhsal Sorunları, İstanbul: Özgür Yayınları.