SOSYAL TEORİDE KAMUSAL ALANIN DÖNÜŞÜMÜ ve MODERNİTE

Sosyal teoride, modernite olgusu üzerinde en çok durulan kavramlardan biridir. 17. yüzyılda kamusal alandaki dönüşümle birlikte modernite, bireyin değerini merkeze alıp Avrupa’dan çevreye doğru yayılarak, bütün dünyada etkisini hissettirmiştir. Sanayi kapitalizmiyle, geleneksel olana karşı bir değişim ve dönüşümü temsil eden modernitenin, sosyal sonuçlarıyla değerlendirildiğinde, tam anlamıyla başarılı bir süreç olmadığını söylemek de mümkündür. Bu nedenle modernite, 21. yüzyılda da çok önemli tartışmalarla birlikte anılmakta ve temel işlevlerini henüz terk etmediğiyle ilgili çözümlemeler yapılmaktadır. Bu özelliği, modernitenin günümüzde kamusal alandaki varlığını daha akışkan hale getirmektedir. Bu çalışmada ağırlıklı olarak Weber ve Habermas’ın yaklaşımlarıyla, kamusal alanın dönüşümü ve modernite arasındaki ilişkiye odaklanılırken, konuyla ilgili yaşadığımız yüzyıl açısından da bir öngörü geliştirilmesi amaçlanmıştır.

The Transformation of Public Sphere in Social Theory and Modernity

The phenomenon of modernity is one of the most emphasized concepts in social theory. With the transformation in the public sphere in the 17th century, modernity, which centred on the individual, spread from Europe to the environment and felt its impact all over the world. When modernity, which represented change and transformation from what was traditional with the industrial capitalism, is evaluated with its social results, it is possible to say that it has not been a fully successful process. For this reason, modernity is dealt with in the 21st century with very important disagreements and it is claimed that it has not abandoned its basic functions yet. This feature makes the existence of modernity in the public sphere more fluid. This study, which mainly focused on the relationship between the transformation of public sphere and modernity based on Weber and Habermas’ approaches, aimed to develop an insight in terms of the age we live in.

PDF

___

Aron, R. (1994). Sosyolojik düşüncenin evreleri. (K. Alemdar, Çev.). Ankara: Bilgi.

Bauman, Z. (2014). Modernite, kapitalizm, sosyalizm. (F. Doruk Ergun, Çev.). İstanbul: Say.

Bauman, Z., Bordoni, C. (2018). Kriz hâli ve devlet. (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: İthaki.

Berman, M. (2014). Katı olan herşey buharlaşıyor. (Ü. Altuğ ve B. Peker, Çev.). İstanbul: İletişim.

Çelebi, A. (2015). Kamusal alan ve sivil toplum: siyasal bir değerlendirme. (M. Özbek, Ed.) Kamusal alan içinde (ss.308). İstanbul: Hil.

Çiğdem, A. (2012). Bir imkân olarak modernite/Weber ve Habermas. İstanbul: İletişim.

Elliott, A. (2017). Çağdaş sosyal teoriye giriş. (İ. Yıldız, vd. Çev.). Ankara: Dipnot. Ergun, D. (1993). 100 soruda sosyoloji el kitabı. İstanbul: Gerçek.

Giddens, A. (2004). Modernliğin sonuçları. (E. Kuşdil, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.

Giddens, A. (2014). Modernite ve bireysel-kimlik/geç modern çağda benlik ve toplum. (Ü. Tatlıcan, Çev.). (2.b). İstanbul: Say.

Habermas, J. (2001). İletişimsel eylem kuramı. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Kabalcı.

Habermas, J. (2014). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (T. Bora ve M. Sancar, Çev.). İstanbul: İletişim.

Habermas, J. (2015). Kamusal alan. (M. Özbek, Ed.) Kamusal alan içinde (ss.95- 102) İstanbul: Hil.

Jameson, F. (2011). Postmodernizm ya da geç kapitalizmin kültürel mantığı. (N. Plümer ve A. Gölcü, Çev.). Ankara: Nirengi.

Kızılçelik, S. (1994). Sosyoloji teorileri. Konya: Yunus Emre.

Kundera, M. (2014). Roman sanatı. (A. Bora, Çev.). (5.b). İstanbul: Can.

Mandel, E. (2013). Geç kapitalizm. (C. Badem, Çev.). Ankara: Versus.

McCarthy, T. (2015). Kamusal alanın yapısal dönüşümünün 1989 İngilizce baskısına giriş. (M. Özbek, Ed.) Kamusal alan içinde (ss.91-93) İstanbul: Hil.

Negri, A., Hardt, M. (2012). İmparatorluk. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.

Poole, R. (1993). Ahlak ve modernlik. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.

Rawls, J. (2007). Siyasal liberalizm. (M. Fevzi Bilgin, Çev.). İstanbul: Bilgi Ü.

Smith, A. (1996). Toplumsal değişme anlayışı. (Ü. Oskay, Çev.). Ankara: Gündoğan.

Tekelioğlu, O. (2003). Foucault sosyolojisi. Bursa: Alfa Aktüel.

Turner, J., Leonard, B., Charles, P. (2013). Sosyolojik teorinin oluşumu. (Ü. Tatlıcan, Çev.). Ankara: Sentez.

Weber, W. (1986). Sosyoloji yazıları. (T. Parla, Çev.). İstanbul: Hürriyet Vakfı.

Weber, W. (2012). Din sosyolojisi. (L. Boyacı, Çev.). İstanbul: Yarın.

Weber, W. (2013). Protestan ahlakı ve kapitalizmin ruhu. (L. Boyacı, Çev.). İstanbul: Yarın.

Zabcı, Ç. F. (1997). Siyasal kuramda kamusal alan sorunsalı. Habermas ve Arendt. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.