Çevre Okuryazarlığı: Türkiye’deki Peyzaj Mimarlığı Öğrencileri ile İlgili Bir Değerlendirme

Çevre okuryazarlığı yaklaşımı, son yıllarda, sürdürülebilir bir gelecek için yüksek öğretimde önerilen temel gereksinimlerden biri haline gelmiştir. Çevre okuryazarlığı, insanların birbiriyle ve biyosferle olan iletişimlerinin tutum ve davranışlarının kısa ve uzun vadedeki geliştirilmesine dayanan bireysel anlama, yetenek, tutum ve alışkanlıkların sürekliliğinin toplamıdır. Bu çalışma peyzaj mimarlığı öğrencilerinin çevre bilinci, bilgi ve becerilerini “çevre okuryazarlığı açısından değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin çevre mevzuatı, bilgi ve davranışları hakkındaki bilgilerinin sorgulandığı Çevresel Okuryazarlık Ölçeği kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin çevresel mevzuat, çevresel bilgi ve çevresel davranışlar konusundaki bilgilerinin sorgulandığı Çevre Okuryazarlığı Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar, öğrencilerin çevresel bilgilerinin düşük, çevresel sorumluluklarını gerçekleştirme biçimlerinin bireysel düzeyde ve çok sınırlı bir alanda gerçekleşmekte olduğunu ortaya koymaktadır. Bu bağlamda çalışma, araştırma sonuçlarına dayanarak, Peyzaj Mimarlığı öğrencilerinin toplumsal ve kitlesel aktivitelere katılımlarının zayıf olması nedeniyle çevresel, toplumsal ve mekânsal sorunlara yaratıcı çözümler bulma ve sürdürülebilir peyzajlar üretme konularında etkin olmalarının zayıf olacağına dikkat çekerek, mesleki çevre eğitiminde çevre okur-yazar adaylar yetiştirme konusunda öneriler getirmektedir.

Environmental Literacy: An Assessment and Evaluation on the Students of Landscape Architecture in Turkey

Environmental literacy approach, in recent years, become one of the fundamental requirementsproposed for a sustainable future in higher education. Environmental literacy is the total ofindividual comprehension, ability, attitude and habits which are constantly in progress and it isbased on that short and long term attitudes and behaviors are developed by his sustainablecommunication with other people and biosphere. This study aims to evaluate the environmentalconsciousness, knowledge and skills of the students of landscape architecture in terms ofenvironmental literacy. As data collection tool was used Environmental Literacy Scale where theknowledge of students about environmental legislation, knowledge and behaviors is questioned.The findings reveal that students have a very limited environmental knowledge and fulfill theirenvironmental responsibilities on an individual basis in a very restricted area. In this regard, thestudy, based on the research results, makes suggestions for training environmentally literatecandidates in professional training of environmental by emphasizing that students of LandscapeArchitecture would be of low efficiency in finding creative solutions for environmental, societaland spatial problems and producing sustainable landscape since their participation is very limitedin societal and mass activities.

PDF

___

Ammar, N. (2003). İslamda Ekolojik adalet ve kadınlar için insan hakları. İslam ve bahşedilmiş bir emanet [Islam and Ecology: A best so we trust]. In Richard C. Foltz, Frederick M., Dennyand Azizan Baharuddin (Ed.), Islam and Ecology: A best so we trust. The president and fellows of Harward College-Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. Şti. İstanbul.
Berkowitz, A.R., M.E. Ford, &. Brewer, C.A. (2005). A framework for integrating ecological literacy, civics literacy, and environmental citizenship in environmental education. In Johnson, E.A., and M.J. Mappin (Ed.), Environmental Educationor Advocacy: Perspectives of Ecology and Education in Environmental Education. New York, NY: Cambridge University Press. pp. 227-265.
Cheng, I.N.Y., & So, W.W.M. (2014). Teachers’ environmental literacy and teaching –stories of three Hong Kong primary school teachers. International Research in Geographical and Environmental Education, 24 (1), 58-79, http://dx.doi.org/10.1080/10382046.2014.967111
Demiroğlu D., Görmüş S. Birişçi T., Erdoğan R., Kalaycı Önaç A., Karadağ A. A. & Sezen I. (2014). Öğrenci Odaklı Peyzaj Mimarlığı Eğitim-Öğretiminde Stajın Yeri ve Önemi (Importance of Job Training in Student-Oriented Landscape Architecture Education]. In V. Ortaçeşme (Ed). I. Peyzaj Mimarlığı Eğitim Öğretim Çalıştayı Bildiriler Kitabı, pp. 251-265.
Gayford, C.G., & Dillon, P.J. (1995). Policy and the practice of environmental education in England: A dilemma for teachers. Environmental Education Research, 1 (2), 173-184.
Gazdova, D. (2002). Characteristics of modern landscape architecture and its education. Landscape and Urban Planning 60 (2002), 117–133.
Güzer, B.D. (2000). Bir Süreklilik Sorunu Olarak Eğitim, Tasarım ve Planlama Süreçleri [Education, Design and Planning Processes as a Sustainability Problem]. Peyzaj Mimarlığı Kongresi, 187-190, Ankara.
Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu [The Condition of Postmodernism]. (Turkish: S. Savran), Metis Publishing, İstanbul.
Intergovernmental Panel on Climate Change (2007). Climate Change 2007: The Physical Science Basis. Summary for Policy Makers. A Report of Working Group I of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Geneva, Switzerland: IPCC.
IUCN, (2002). Education and Sustainability Responding to the Global Challenge. In D. Tilbury, R.B. Stevenson, J. Fien, D. Schreuder (Ed). IUCN Commission on Education and Communication (CEC) and IUCN–The World Conservation Union 2002. http://ibcperu.org/doc/isis/13028.pdf
Lefebvre, H. (2009). Mekânın Üretimi [Production of Space]. I. Ergüden (Tr). 2014, Sel Publishing, İstanbul.
McBride, B. B. (2011). Essential Elements of Ecological Literacy and the Pathways to Achieve It: Perspectives of Ecologists. Ph. D. Dissertation Univ. Of Montana Missoula University of Montana Scholar Works, http://scholarworks.umt.edu/etd.
Moody G., Alkaff H., Garrison D., & Golley F. (2005). Assessing the Environmental Literacy Requirement at the University of Georgia. The Journal of Environmental Education, 36 (4), 3-9.
Orr, D.W. (1992). Ecological literacy: Education and the transition to a postmodern world. Albany: State University of New York.
Palmer, M., E. Bernhardt, E. Chornesky, S. Collins, A. Dobson, C. Duke, B. Gold, R. Jacobson, S. Kingsland, R. Kranz, M. Mappin, M.L. Martinez, F. Micheli, J. Morse, M. Pace, M. Pascual, S.
Palumbi, O.J. Reichman, A. Simons, A. Townsend, & Turner M. (2004). Ecology for a crowded planet. Science 304, 1251-1252.
Pe’er, S., Goldman, D., & Yavetz, B. (2007). Environmental literacy in teacher training: Attitudes, knowledge, and environmental behavior of beginning students. The Journal of Environmental Education, 39(1), 45-59.
Roth, C. E. (1968). Curriculum Overview for Developing Environmentally Literate Citizens. ERIC Reproduction Service No. ED 032982.
Roth, C. E. (1992). Environmental Literacy: Its roots, evolution and directions in the 1990s. ERIC/CSMEE Publications, The Ohio State University, http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED348235.pdf
Simmons, D. (1995). Developing a framework for national environmental education standards. In papers on the Development of Environmental Education Standards (pp. 53-58). Troy, OH: NAAEE
Teksöz Tuncer G. Şahin E. & Ertepınar H. (2010). Çevre Okuryazarlığı, Öğretmen Adayları ve Sürdürülebilir Gelecek [Environmental Literacy, Pre-Service Teachers, and A Sustainable Future]. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [Hacettepe University Journal of Faculty of Education], 39 (39), 307-320.
Teksöz Tuncer G., Alp G. E. & Ertepınar H. (2008). Ankara’daki Eğitim Fakültelerinde Çevre Okuryazarlığının Belirlenmesi [Determination of Environmental Literacy in the Faculties of Education in Ankara]. TÜBİTAK Araştırma Projesi Sonuç Raporu, Ankara.
The Tribilisi Declaration, (1977). The Tbilisi decleration: final report intergovernmental conference on environmental education. Organized by UNESCO in Corporation with UNEP, http://www.gdrc.org/uem/ee/EE-Tbilisi_1977.pdf)
Thomas, I. & Nicita, J. (2002). Sustainability Education and Australian Universities. Environmental Education Research, 8 (4), 475-492.
UNESCO-UNEP (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization-United Nations Environment Program). (1989). Environmental literacy for all. Connect, 14 (2), 1-8.