KIRSAL VE KENTSEL ALANDA YAŞAYAN EVLİ KADINLARIN İLİŞKİLERDE MUTLULUK, EVLİLİK UYUMU VE EVLİLİK DOYUMU KARŞILAŞTIRILMASI VE İNCELENMESİ

Bu çalışma kırsal ve kentsel alanda yaşayan 18-45 yaş arsındaki evli kadınların ilişkilerde mutluluk, evlilik uyumu ve evlilik doyumlarının karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya İç Anadolu ve Marmara bölgesinde yaşayan 18-45 yaşları arasında, evli, toplam 227 kadın katılmıştır. Kırsal alanda yaşayan 116 kadının çoğunluğu Ankara ve İstanbul’un köylerinde, bir kısmı da Edirne’nin köylerinde yaşayan kadınlardan oluşmuştur. Kırsal bölgedeki köylerin mümkün olduğunca küçük yerleşim yeri olmasına özengösterilmiş ve 65 köye gidilmiştir. Şehirde yaşayan kadınların 111’i Ankara ve İstanbul merkezinde yaşamaktadır. Çalışmada Demografik Bilgi Formu, Evlilik Uyumu, Evlilik Doyumu ve İlişkilerde Mutluluk Ölçekleri kullanılmıştır Elde ettiğimiz sonuçlara göre de kırsal alanda yaşayan evli kadınların evlilik uyumu ve evlilik doyumları kentsel alanda yaşayan evli kadınlara göre daha yüksek bulunmuş, ilişkilerde mutluluk düzeylerinde ise istatiksel bakımdan anlamlı bir fark bulunmamıştır. Kırsal alamda yaşayan kadınların evlilik yaşı ile evlilik uyumu arasında pozitif bir ilişki olduğu, evlilik yaşı arttıkça evlilik uyumumun arttığı görülmüştür

MARITAL AJUSTMENT AND MARITAL SATISFACTION IN RURAL AND URBAN WOMEN’S LIVES

This research aims to compare happiness, marital adjustment and satisfaction of rural and urban women who are between 18 and 45 years old. The participants of the research are 227 women from Inner Anatolia and Marmara region of Turkey. The data collections tools are demographic form, Marital Adjustment Scale, Marital Satisfaction Scale and Happiness in Relationships scale. The results show that marital adjustment and marital satisfaction of rural women were found out to be higher than urban women living and there was no statistically significant difference in happiness levels in relation to the lives of urban women. It was also found out there is a positive relationship between marriage age and marriage adjustment for rural women, and marriage adjustment increased as the marriage age increased.

PDF

___

Akten, S. (2007). Rehber Öğretmenlerin Mesleki Tükenmişlik Düzeylerinin. Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
Balcıoğlu, İ. (2001). Stres, Gençlik, Kentleşme, Şiddet. Yeni Symposium , 39: 49-56.
Başbakanlık (1995). Aile İçi Şiddetin Sebep ve Sonuçları: Aralık 1993-Aralık 1994. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı.
Bozkurt, E. D. (2014). Evli ve Çalışan Bireylerin Tükenmişlik Düzeyleri ile Evlilik Doyumları Arasındaki İlişki . Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstütüsü, Aile Eğitimi ve Danışmanlığı Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi .
Çelik, E. (2012). Evli Bireylerin Cinsel Özgüven Düzeyleri ile Cinsel Öz-yeterlilik, Evlilik Yaşam Doyumu ve Cinel Utangaçlıklarının İncelenmesi. Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Estitüsü;Eğitimde Psikolojik Hizmetler Anabilim Dalı, Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Bilim Dalı,Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Çelik, M. (2006). Evlilk Doyumu Ölçeğini Geliştirme Çalışması. Adana: Çukurova Üniversitesi Sooyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimler Anabilim Dalı,Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Çelik, M., ve Tümkaya, S. (2012). Öğretim Elemanlarının Evlilik Uyumu ve Yaşam Doyumlarının İş Değişkenleri İle İlişkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Dakültesi (KEFAD) , 13 (1), 223-238.
Dinç, K. (2008). Yardım Mesleklerinde Tükenmişlik Sendromu. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Dönem Projesi.
Erberk, E., Beştepe, E., Hülya, A., Eradamlar, N., ve Alpkan, L. (2005). Evlilik Uyumu. Düşünen Adam Dergisi , 18 (1), 39-47.
Erbil, D. D. (2016). Evli ve Çalışan Bireylerin Çalışma Yaşam Kalitesinin Evlilik Uyumuna Etkisinin Evlilik Uyumuna Etkisi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler EnstitüsüAile ve Tüketici Bilimleri Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Güleç, S. (2014). Evlilik Memnuniyetini Yordayan İlişkisel ve Kişisel Değişkenler. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı,Yayınlanmamış Yüüksek Lisans Tezi.
Güngör, H. C. (2007). Evlilik Doyumunu Açıklamaya Yönelik Bir Model Geliştirme. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi.
Güven, N. ve Sevim, S. A. (2007). İlşkilerle İlgili Bilişsel Çarpıtmalar ve Algılanan Problem Becerilerinin Evlilik Doyumunu Yordaması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 111 (28), 49-61.
Kangal, A. (2013). Mutluluk Üzerine Kavramsal Bir Değerlendirme ve Türk Hanehalkı İçin Bazı Sonuçlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 12 (44), 214-233.
Kaya, T. E. ve Atsan, T. (2012). Kırsal Kadınların Sosyoekonomik Durumları ve Geleceğe Yönelik Beklentileri (TRA1 Bölgesi Örneği). Tarım Ekonomisi Dergisi , 18 (1), 1-11.
Kıray, M. (1982). Toplumsal Değişme Kentleşme, kentsel bütünleşme . Ankara: Türkiye Gelişme Araştırma Vakfı Yanını.
Kışlak, Ş. T. (1999). Evlilik Uyum Ölçeğinin (EUÖ) güvenirlilik ve Geçerlilik Çalışması. 3P Dergisi , 7 (1).
Kışlak, Ş. T. (2002). İlişkilerde Mutluluk Ölçeği (İMÖ)Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması. Kriz Dergisi , 10 (1), 37-43.
Kışlak, Ş. T., ve Çabukça, F. (2002). Empati ve Demografik Değişkenlerin Evlilik Uyumu İle İlişkisi. Aile ve Toplum Dergisi , 5 (2).
Kocadere, M. (1995). İyi ve Kötü Evliliklerin Özelliklerini Belirlemeye Yönelik. Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü,Yüksek Lisans Tezi.
Kublay, D., ve Oktan, V. (2015). Evlilik Uyumu: Değer Tercihleri ve Öznel Mutluluk Açısından İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 5 (44), 25-35.
Özdemir, F. K. (2015). Köyde Yaşayan Kadınların Aile Yaşamlarına İlişkin Sorunları. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Aile Ekonomisi ve Beslenme Eğitimi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Öztepe, E. (2012). Kırsal Kalkınma İçin Kadınların Güçlendirilmesi:Sosyal Hizmet Modelleri. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi , 117-128.
Raberts, N. A. ve Leveson, R. W. (2001). The Remains of the Workday: Impact of Job Stress and. Journal of Marriage and Family.
Sancaktar, N. (2016). Yeni Evlenen ve Uzun Süredir Evli Olan Çiftlerin Evlilikte Problem Çözme Becerisi Düzeylerinin Öznel İyi Oluş ve Evlilik Doyumu Düzeyleri İle İlişkisinin İncelenmesi. İstanbul: Yayınlammamış Yüksek Lisans Tezi.
Soylu, Y., ve Kabasakal, Z. (2016). Evli Kadınların Yaşam Doyumunun Evlilik Doyumu ve Çalışma Durumu ile ilşkilerinin İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi , 5 (4), 215-221.
Süataç, A. Ö. (2010). Evlilik Uyumunun Kişilerarası Tarz ve Öfke Açısından Araştırılması. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimler Estitüsü,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Sürgevil, O. (2006). Çalışma Hayatında Tükenmişlik Sendromu Tükenmişlikle Mücadele Teknikleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Şeker, M. (2011). İstanbul'da Yaşam kalitesi Araştırması. İstanbul : İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No: 2010-103.
Şendil, G. ve Korkut, Y. (?). Evli Çiftlerdeki Çift Uyumu ve Evlilik Çatışmasının Denografik Özellikler Açısından İncelenmesi. www.Journals. İstanbul.edu.Tr . Şener, A. (2002). Ailede Eşler Arası Uyuma Etki Eden Faktörlerin Araştırılması. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
Şener, A. ve Terzioğlu, G. (2002). Ailede Eşler Arasında Uyuma Etki Eden Faktörlerin Araştırılması. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Tezer, E. (1996). Evlilik İlişkisinden Sağlanan Doyum: Evlilik Yaşamı Ölçeği. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 2 (7).
Tezer, E. (1994). Evlilik ve İş Doyumu İlişkisi:İkili Çatışmalar ve Bazı Demografik Değişkenlerin Rolü. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 2 (1).
TUİK. (2016). Türkiye İstatistik Kurumu,Haber Bülteni. Nisan 28, 2017 tarihinde Türkiye İstatistik Kurmu: Sayı:21869, 18 Ocak 2017,saat:10, www.tüik.gov.tr adresinden alındı
Turan, A. (2013). Evli Bireylerin Cinsel Mit İnançları,Cinsel Bilgi Düzeyleri,İlişkilerindeki Mutluluk Düzeyleri ve Cinsel Doyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Estitüsü Psikoloji Anabilim Dalı, Uygulamalı Psikoloji Programı, Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi.
Turan, M. T. ve Beşirli, A. (2008). Kentleşme Sürecinin Ruh Sağlığı Üzerine Etkileri. Anadolu Pisikiyatri Dergisi , 9: 238-243.
Yıldırım, İ. ve Çağ, P. (2013). Evlilik Doyumunu Yordayan İlişkisel ve Kişisel Değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi , 4 (39).
Yılmaz, A. ve Avcı, İ. A. (2015). 15-49 Yaş Grubu Evli Kadınların Bazı Toplumsal Cinsiyet Özellikleri İle Evlilik Uyumları arasındaki İlişki. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi , 4 (2), 180-193.