BAHŞİŞİN ÜCRET OLARAK KABUL EDİLİP EDİLMEYECEĞİNİN İRDELENMESİ

Özet Sosyal devlet ilkesi gereği, pozitif ayrımcılık uygulanan gruplardan birisi de işçi grubudur. İşçinin işveren karşısında korunması olgusu özellikle ekonomik anlamda kendini göstermek- tedir. Bu korunma durumunu Yargıtayımız, ücret-bahşiş ilişkisiyle de uygulamaya yansıtmış ve ücret kavramını genişleterek bahşiş kavramını ücrete dâhil etme yoluna gitmiştir. Kanunda tanımı ve uygulaması yer almayan bu husus, mevzuattaki boşluğu doldurmak amacıyla, içti- hatlarda yer bulmuştur. Böylece yasal dayanak olmaksızın, devletin üstlenmesi gereken so- rumluluk, işçiyi korumak adına, işverene yükletilmiştir. Bu incelemede, bahşiş kavramının 4857 Sayılı İş Kanunu açısından durumu, Yargıtayın kabulü ve dayanağı değerlendirilmiştir.

AN EVALUATION OF WHETHER TIPS SHOULD BE CONSIDERED A PART OF SALARY?

According to the principle of the Social State, employees are practiced as one of the positive discrimination groups. Most of the important thing is that employees are protected against employers in the economic sense. This situation is practiced with fee-tip relationship by the supreme court. They enlarged the description of fee, by this way, put tip into it. Although this isn t written in the Labour Law, it is used in the Supreme Court Practice. Thus, without legal basis, the state gives the responsibility which should be taken by itself to the employers, in order to protect employees. In this research, the concept of tip in terms of Labor Law 4857 is researched and Supreme Court s acceptance and justification is considered.

PDF

___

AKTAY, Nizamettin/ ARICI, Kadir SENYEN/KAPLAN, Tuncay, İş Hukuku, Ankara, 2011.
BROX, RÜTHERS, HENSSLER, Arbeitsrecht, Stuttgart, 2011.
CENTEL, Tankut, İş Hukukunda Ücret, İstanbul, 1988.
ÇELİK, Nuri, İş Hukuku, İstanbul, 2013. ÇİL, Şahin, İş Hukukunda İşçinin Ücreti, Ankara, 2010. DEMİR, Fevzi, Sorularla Bireysel İş Hukuku, Ankara, Türkiye Baro- lar Birliği Yayınları, 2006.
DEMİRCİOĞLU, Murat/ CENTEL, Tankut, İş Hukuku, İstanbul, 1991.
DEMİRCİOĞLU, Murat Yargıtay Kararları Işığında 4857 Sayılı İş Yasası, İstanbul, İstanbul Ticaret Odası Yayınları, 2009.
EKONOMİ, Münir, İş Hukuku C.I, Ferdi İş Hukuku, 3. Bası, İstanbul 1984 EROL, Ahmet, Türk Hukukunda Ücret ve Ücretin Vergilendirilmesi, İstanbul, İSMMMO, 2012.
ESENER,Turhan, İş Hukuku 3. Bası, Ankara, 1978. GÜNAY, Cevdet, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku, Ankara, 2010. İNCE, Ergun, İş Hukuku, İstanbul, 2010. KILIÇOĞLU, Mustafa/ŞENOCAK, Kemal, İş Hukuku Şerhi, İstan- bul, 2008.
MOLLAMAHMUTOĞLU, Hakkı/ASTARLI, Muhittin, İş Hukuku, Ankara, 2011. NARMANLIOĞLU, Ünal İş Hukuku Ferdi İş İlişkileri I, 3. Bası, İzmir, 1998.
SOYER, Polat, , Ferdi İş İlişkisinin Kurulması ve İşin Düzenlenmesi, Yargıtayın İş Hukukuna İlişkin Kararlarının Değerlendirilmesi, İstanbul, 1999. SÜZEK, Sarper, İş Hukuku, İstanbul, 2005.
SCHAUB, Günter, Arbeitsrechts von A-Z, München, 2009. TUNCAY, Can, İş Hukukunda Eşit Davranma İlkesi, İstanbul, 1982. TUNCAY, Can, Yüzde Usulü Ücret, 15.Yıl Armağanı, İstanbul, 1991.
TUNÇOMAĞ Kenan/CENTEL Tankut, İş Hukukunun Esasları, 3. Bası, İstanbul, 2003.
ZEYTİNOĞLU, Emin, Yargıtayın Ücret Kavramının Genişleyebil- mesine Yol Açabilecek Bir Kararının İrdelenmesi İstanbul Ti- caret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Hukuk Sayısı, 2011/2, s. 75-84. Çimento İşveren Dergisi, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 03.03.2003 tarih, 2002/16222 E., 2003/2821 K, sayı 3, cilt 17, Mayıs 2003. www.kararevi.com, Erişim tarihi, 20.10.2013, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 10.05.2005 tarih, 2004/21173E., 2005/16123K. www.kararevi.com, Erişim tarihi, 03.11.2003, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 29.03.1990, 1990/709 E., 1990/4175K. eminzeytinoglu@gmail.com