Amaç: Fizyoterapistlerin hastaya verilen sağlık hizmetlerinin tedarikinde rehabilitasyon ekibi içerisinde yer alan diğer sağlık meslek mensuplarıyla iletişim kurma oranlarının araştırılması. Yöntem: Çalışmaya Ankara ilindeki; özel eğitim merkezleri, özel hastaneler, eğitim ve araştırma hastaneleri, üniversite hastaneleri ve devlet hastanelerinde çalışan toplam 93 fizyoterapist katılmıştır. Fizyoterapistlerden ”Fizyoterapistlerin, diğer sağlık profesyonelleriyle iletişim bariyerlerini belirleme anketi” doldurmaları istenmiştir. İstatistiksel analizlerin yapılmasında IBM SPSS Statistics 23 programı kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistiksel yöntemler (frekans ve yüzdelikler) kullanılmıştır. Sonuçlar: Çalışmaya katılan fizyoterapistlerin; % 64,5’i (n=60) hekimler, % 41,9’u (n=39) hemşireler, % 12,9’u (n=12) sosyal hizmet uzmanları, %14’ü (n=13) beslenme ve diyet uzmanları, % 33,3’ü (n=31) psikologlar, % 24,7’si (n=23) çocuk gelişim uzmanları, % 18,3’ü (n=17) konuşma terapistleri, % 21,5’i (n=20) ortez ve protez teknikerleri, % 24,7’si (n=23) fizik tedavi teknikerleri, %17,2’si (n=16) ergoterapistler, % 6,5’i (n=6) odyologlarla iletişim kurduklarını belirtmişlerdir. Tartışma: Çalışma sonucunda fizyoterapistlerin; hekim, hemşire ve psikologlar dışındaki diğer sağlık meslek mensupları ile iletişim kurma oranlarının çok düşük olduğu görülmüştür. İletişim oranlarının arttırılması için; ekip içi iletişim ve interdisipliner ekip çalışma modeli eğitimi, etkin ve yeterli interdisipliner rehabilitasyon ekiplerinin kurulması, her meslek grubuna ait profesyonellerin kendi mesleki rollerinin tanıtımını yapması, meslekler arası hiyerarşinin kaldırılması, ekip üyeleri arasındaki iletişim bariyerlerinin belirlenmesi ve bu bariyerler yönelik çözümler üretilmesi gerekmektedir.