11970

Bazı Ülke Örnekleri İle Karşılaştırmalı Bir Yaklaşım: Türkiye’de Hemşirelik Eğitimi Standartları Nasıl Sağlanabilir?

Son yüzyılda sağlık hizmetlerinin sunumu önemli ölçüde değişmiştir. Bilgideki sürekli artış ve teknolojinin sağlık bakımı üzerine etkisiyle sağlık hizmetleri hızla değişmekte, birçok hemşire kapsamı giderek genişleyen, uzmanlaşmış veya ileri düzey uygulayıcı rollerde çalışmayı talep etmektedir. Hemşirelik hizmetleri artık yalnızca klinik hemşireliği, yönetici hemşirelik, eğitim hemşireliği, birinci basamak veya tedavi edici hizmetlerde hemşirelik gibi genel sınıflandırmalarla tanımlanamayacak kadar özelleşmiştir. Eğitim, profesyonelleşme adına atılan önemli bir adımdır. Büyük oranda hemşirelerin bugünkü sağlık sistemi içinde uygulayabildikleri rollerini ve fonksiyonlarını belirlemektedir. Birçok ülkede hemşirelik programına kabul için 12 yıllık genel eğitim gerekmekte, çoğunlukla lisans ve yüksek lisans programlarıyla hemşirelik eğitimi sağlanmaktadır. Yapılan bu çalışmayla, çeşitli ülkelerin hemşirelik eğitimleri incelenerek, Türkiye’de ki hemşirelik eğitimine ve uygulama alanlarına yönelik önerilerin geliştirilmesi amaçlanmıştır. İncelenen ülkelerin çoğunda hemşire olarak çalışılabilmek için hemşirelik komisyonu, kurulu gibi ulusal nitelikteki yapılara üye olmak veya onayını almak gerekmekte, hemşireler çoğunlukla uygulanan bir sınav sonrasında ve ancak sınavlarda başarılı oldukları sürece mesleklerini uygulayabilmektedir. Hemşirelik eğitiminde belirli standartları yakalamış olan ülkeler, bizim için rol modeli olabilir ve ülkemizdeki hemşirelik uygulamalarının profesyonelleşmesine, yeni uygulama alanlarının oluşturulmasına ve hemşirelik eğitiminin kalitesinin artırılmasına katkıda bulunabilir. Ayrıca, Türkiye’de hemşirelik eğitimini ve uygulama alanlarını belirli standartlara dayandıracak ve denetimi sağlayacak ulusal bir yapının oluşturulması gereklilik olarak düşünülebilir.

Anahtar Kelimeler:

Hemşirelik, Eğitim Programı, Meslek, Profesyonelleşme, ülke örnekleri

A Comparative Approach With Some Country Examples: How Can The Nursing Education Standarts Be Provided In Turkey

In recent years a lot of nurses have claimed to work in practitioner roles whose scope is increasingly enlarged, which are specialized or in roles which require advanced level practice. Advanced practice nurses (APN) are identified as “nurses who can do all clinical applications and nursing practices autonomously except making diagnostic and therapeutic decisions and nurses who use the nursing roles which require high level of knowledge and skills for this”. The roles of advanced practice nurses include competences such as: education, case management, clinical application, consultancy, social aid, research and administration. It is expected from the advanced public health nurses to form a basis for the planning of community/public health programmes and their evaluation; to learn the concepts related to community and public health such as project building, health development, interventions on a people-to-people level, healthcare systems, leadership and health policies; to provide the handling of health inequalities in defenceless groups, and the consultancy for different population characteristics, application areas and different cultures. Advanced public health nursing is able to conduct its practices through public health units, schools and universities, home care units, primary healthcare services, refugee/immigrant clinics, religious-based programmes, prisons and penitentiaries, outpatient clinic services, rural health units, various sections of society, public or private institutions/corporations and voluntary agencies. Despite the fact that public health nursing is not in its well-deserved place in our country, it has accomplished very important advancements in a great many of countries of the World. When public health nursing is perceived as an area of expertise in our country and when the models that are going to be taken as an example from countries which are known to have accomplished great successes in public health nursing are started to be applied,then they will contribute to the development of nursing profession and the elevation of community health

Keywords:

Health, Public Health Nursing, Community-based Nursing, Application Areas,

PDF

___

1. Aiken, L. H., & Cheung R. (2008). Nurse workforce challenges in the United States: ımplications for policy”, OECD Health Working Papers, Number:35.
2. American Association of Colleges of Nursing. (1998). A Vision of baccalaureate and graduate nursing education : The Next Decade. htm at www.aacn.nehe.edu.
3. Atalay, M., & Tel, H. (1999). Gelecek yüzyılda hemşirelikte lisans eğitiminin vizyonu. C. Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 3 (2), 47-54.
4. Baumann, A., Valaitis., R & Kaba, A. (2009). primary health care and nursing education in the 21st century: A Discussion Paper, Number 16.
5. Büscher, A., Sivertsen, B., & White, J. (2009). Nurses and Midwives: A force for health. Survey on the situation of nursing and midwifery in the member states of the european region of the World Health Organization 2009. Denmark
6. Community Health Nurses Association of Canada. (2016). Public health agency of canada, canadian community health nursing standards of practice (cchn standards) toolkit, http://www.chnc.ca/nursing-standards-of-practice.cfm.
7. Danielson, E., Therman, K., Sivertsen, B., & Sourtzi, P. (2005). Nursing and public health in europe – a new continuous education programme 2005. International Council of Nurses International Nursing Review, 52 , 32–38.
8. Gözüm, S. (2004). Hemşirelik öğrencilerinin çalışmak istedikleri alanlara ilişkin lisans eğitiminin başında ve sonundaki tercihleri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 7(1), Sayı: 1, 10-18.
9. Kuzu-Kurban, N., & Ulusoy, M. F. (2008). Hemşirelik doktora derecesine sahip öğretim üyelerinin uluslararası atıf indeksleri kapsamındaki dergilerde yayımlanan bilimsel makalelerinin profili, Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 3, 15-25.
10. Tazeyurt, Y. (2015). Ülkemizde hemşirelik - ebelik eğitimi, gelişimi ve sorunları. http://www.sagliktanabiz.com/index.php?sayfa=veriler&id=252.
11. The Quad Council of Public Health Nursing Organization. (2007). The public health nursing shortage: A threat to the public’s health. February.
12. Türkmen, E. (2013). Değişen sağlık bakım hizmetlerinde sertifika programları, 2013. http://www.istanbul.edu.tr/yuksekokullar/floren/Hemsirelik_Egitimi_Kongresi/16
13. Ürügen, B. (2005). Türkiye’de hemşirelik ve hemşirelik eğitimi. Gaziantep, Mayıs, 2005. http://hemsireyiz.biz/blogs/birsen_yurugen/archive/2007/01/04/t-rk-ye-de-hem-rel-k-ve-hem-rel-k-e-t-m.aspx.
14. World Health Organization. (2003). WHO Europe occupational health nursing curriculum, WHO European strategy for continuing education for nurses and midwives 2003. Denmark.
15. World Health Organization. (2009). Global standards for the initial education of professional nurses and midwives. WHO Regional Office for Europe. Geneva 27. Switzerland.
16. World Health Organization Europe. (2001). Nurses and midwives for health: A WHO European strategy for nursing and midwifery education. Copenhagen: WHO Regional Office for Europe.