Amaç: Bu çalışmanın amacı el yaralanması geçiren kişilerin işe geri dönüş sürecini değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamız 2006-2015 yılları arasında el yaralanması geçiren ve işe geri dönen 39 kişiyle yüz yüze ya da telefon aracılığı ile yarı yapılandırılmış görüşme yöntemi kullanılarak tamamlanmıştır. Kişilerin demografik bilgileri kaydedilmiş ve kişilere yaralanma öncesi ve sonrası aynı işte çalışıp çalışmadıkları, rapor süreleri, rapor süresinin yeterliliği, işe geri dönüş süreleri, iş performans ve tatminleri (Visuel Analog Skalası-VAS ile), işe geri döndükten sonra karşılaştıkları zorluklar sorulmuştur. Bulgular: Çalışmamıza 27 erkek 12 kadın birey katılmıştır ve yaş ortalamaları 37,84 ± 11,66 yıldır. Kişiler yaralanma tiplerine göre sınıflandırıldıklarında kırık(n=13), tendon yaralanması (n=6), sinir yaralanması (n=11), crush yaralanma (n=6) ve replantasyon/ampütasyon (n=3) olduğu görülmüştür. Kişilerin %85’ inin işleri aynı iken %15’si iş değiştirmiştir. Kişilerin rapor süreleri 80,95±94,43 gün, işe geri dönüş süreleri ise 77,90±92,88 gündür. İşe geri dönen kişilerin %39’u rapor almamışken %46’sı verilen rapor süresini yeterli bulmaktadır. Yaralanan elin iş sırasındaki kullanımlarının performans ve tatmin puan ortalamaları sırasıyla 8,5±1,58 ve 7,82±2,91’dir. Kişiler yaralanma tiplerine göre karşılaştırıldığında rapor süreleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). İşe geri dönüş süreleri, iş performans ve iş tatminleri arasında ise istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görülmüştür (p>0,05). Kişilerin yaralanma sonrası işe başladıklarında duyu problemleri, kuvvetsizlik, kavrama sorunları, ağrı ve bu zorluklardan iki veya daha fazlasını yaşadıkları belirlenmiştir. Sonuç :El yaralanması geçiren kişilerin yaralanma sonrası işe geri dönüş sürecinde yaşadıkları problemlerin rapor süresi içerinde azaldığı ve bu süre sonunda yaralanma tipinden bağımsız olarak kişilerin işe geri dönebildikleri sonucuna varılmıştır.