Polis Meslek Yüksek Okulları Polis Etiği Dersi Öğretim Programının Değerlendirilmesi

Bu araştırma, Polis Meslek Yüksekokulları (PMYO) Polis Etiği dersi öğretim programında belirtilen hedef davranışlara öğrencilerin ulaşma düzeyini, programın duyuşsal özelliklere etkisini ve programa ilişkin öğretim elemanlarının görüşlerini belirlemeye yöneliktir. Betimsel araştırma yöntemi kullanılan araştırmanın çalışma grubunu, 4 PMYO'dan 767 öğrenci ve 28 polis okulunda Polis Etiği dersine giren 39 öğretim görevlileri oluşturmuştur. Araştırma verileri, "Polis Etiği Düzey Belirleme Testi", "Polis Etiği Dersi Duyuşsal Özellikler Ölçeği" ve "Polis Etiği Anket Formu" kullanılarak elde edilmiştir. Araştırma sonucunda hedeflere ulaşma düzeyleri açısından okullar değerlendirildiğinde A PMYO, B ve D PMYO'dan; C PMYO, B PMYO'dan; D PMYO ise B PMYO'dan anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Programın C ve D PMYO'da öğrencilerin duyuşsal özellikleri üzerinde etkili olduğu fakat A ve B PMYO'da etkili olmadığı saptanmıştır. Okullara ait son test puan ortalamaları arasındaki farkların istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmektedir. D PMYO öğrencilerinin son duyuşsal özellik puanları, A, B ve C PMYO öğrencilerinden; A PMYO öğrencilerinin son duyuşsal özellik puanları, B PMYO öğrencilerinden; C PMYO öğrencilerinin son duyuşsal özellik puanları, B PMYO öğrencilerinden anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuştur. Öğretim elemanlarının polis etiği dersi öğretim programına ilişkin genel olarak görüşleri olumlu olmakla birlikte, programın öğelerine yönelik eksiklikler olduğunu bildirmişlerdir

Evaluation of Police Ethics Course Curriculum at Police Vocational Colleges

The aim of this study is to find attainability of aimed behavioral objectives in Police Ethics Course Curriculum at Police Vocational Colleges (PVC), effect of program on students’ affective characteristics and opinions of teachers as to the program. Descriptive study model was employed in this research. The study group composed of 767 pupils and 39 police ethics lecturers in 28 PVC. “Police Ethic Proficiency Exam”, “Police Ethic Affective Characteristics Scale” and “Police Ethic Questionnaire” were used to collect data. In the results, it was found that there was a statistically difference between school levels considering realization rate of aimed behaviors. The difference was in favor of A PVC among B and D PVC; between C and B PVC it was in favor of C PVC and the difference was in favor of D PVC between D and B PVC. It was found that the program was effective on affective characteristics of students at C and D PVC but it was not effective on students at A and B PVC. The effect of program on affective characteristics for different schools was statistically significant. The difference was in favor of D PVC among A PVC, B PVC and C PVC; between A PVC and B PVC the difference was in favor of A PVC and the difference was in favor of C PVC between C PVC and B PVC. The analysis of data revealed that although participant police ethics lecturers have moderately positive opinions on components of the police ethics program, they still think there are inefficient points of Police Ethics Course Curriculum at PVC that need to be revised and developed

PDF

___

Aydın, İ. (2006). Eğitim ve öğretimde etik. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Aydın, İ. ve Aydın, E. (2000). Polis meslek etiği. Ankara: Emniyet Genel Müdürlüğü Eğitim Daire Başkanlığı, Yayın No:15.
Altay, R. (2004). Polis meslek yüksekokullarındaki eğitimin niteliğine ilişkin öğrenci algıları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Bal, İ. (2002). Ulusal güvenlik, terörle mücadele ve polis etiği. Polis Meslek Etiği. (Ed.: İ. Bal ve M.B. Eryılmaz). Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 239-253.
Bal, İ. ve Beren, F. (2007). Polis etiği (2. Baskı). Ankara: Siyasal Kitapevi.
Beren, F. (2002). Polis efendilere mahsus terbiye ve malumat-ı meslekiye isimli yazıya ilişkin bir değerlendirme. Polis Meslek Etiği, (Ed.: İ. Bal ve M.B. Eryılmaz). Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 289-300.
Bıçak, V. (2002). Demokratik toplumda polis etiği. Polis Meslek Etiği. (Ed.: İ. Bal ve M.B. Eryılmaz). Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 263-278.
Bloom, B.S. (1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme. (Çev. Durmuş Ali Özçelik). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, spss uygulamaları ve yorum (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Cerrah, İ. (2002). Türk polisinde etik çalışmaların tarihi gelişimi ve bugünkü durumu. Polis Meslek Etiği. (Ed.: İ. Bal ve M.B. Eryılmaz). Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 279-287.
Cerrah, İ. ve Semiz, E. (2000). Mesleki etiğin polis eğitimindeki yeri ve önemi. 21.yüzyılda polisin eğitimi sempozyumu. Ankara: EGM Eğitim Daire Başkanlığı Yayınları.
Ceylan, Y. (2007). Din ve ahlak. Doğu Batı: Etik (4. Baskı), 1/4, 79-86.
Çöloğlu, M. (2006). Polis meslek yüksekokulları eğitim programının yeterliğinin değerlendirilmesi (Kayseri, Yozgat, Samsun, Malatya, Aksaray Polis Meslek Yüksek Okulları Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Demirel, Ö. (2007). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme (10. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları.
Fındıklı, R. (2001). Mesleki kimlik olgusu ve polislik mesleğinin özellikleri. Ankara: Fidan Yayınları.
Göksel, Ç. ve İpbüker, C. (2009). [Çevrim-içi: http://atlas.cc.itu.edu.tr], Erişim Tarihi: 06.03.2009.
Haynes, F. (2002). Eğitimde etik. (Çev. S.K. Akbaş). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar, İlkeler, Teknikler (4.Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kleinig, J. (2002). Polis eğitiminde profesyonel etik. Polis Meslek Etiği. (Ed.: İ. Bal ve M.B. Eryılmaz). Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, Ankara, 173-194
Kuçuradi, İ. (1988). Uludağ konuşmaları: Özgürlük, ahlak, kültür kavramları. Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayını.
Kuçuradi, İ. (2003). Etik ve “Etikler”. TMH - Türkiye Mühendislik Haberleri, 423, 2003/1.
Küçükdoğru, S. (2011). Polislik mesleğinin ve polis meslek yüksekokullarında verilen insan hakları eğitiminin irdelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özlem, D. (2004). Etik - Ahlak felsefesi-, Bütün eserlerine doğru:12. İstanbul: İnkılâp Kitapevi.
Pieper, A. (1999). Etiğe giriş (Çev. V. Atayman ve G. Sezer). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Ryan, T. G. & Bisson, J. (2011). Can ethics be taught? International Journal of Business and Social Science, 2,(12), 44-52.
Seçkin, H. (2010). İlköğretim 4. sınıf İngilizce dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Senemoğlu, N. (1989). Öğrenci giriş nitelikleri ile öğretme-öğrenme süreci özelliklerinin matematik derslerindeki öğrenme düzeyini yordama gücü. Ankara: Araştırma Raporu.
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya (12. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Şahan, H. H. (2007). İlköğretim 3. sınıf matematik dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Şahin, E. (2001). 1907'den 2000'e polis okulları. Ankara: E.G.M. Matbaası.
Tyler, R.W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. Chicago: The University of Chicago Press.
Uyangör, N. (2007). İlköğretim 7. sınıf vatandaşlık ve insan hakları eğitimi programının değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.