Çevrimiçi Ders Materyallerinin Değerlendirilmesi: EBA Ders Örneği

Bu çalışmanın amacı çevrimiçi ders ortamları için oluşturulan materyallerin özelliklerini dikkate alarak EBA Ders Modülündeki farklı branşlara ait materyallerin mevcut durumunun incelenmesidir. Çalışmada karma araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2016-2017 eğitim öğretim yılında farklı okul türlerinde görev yapmakta olan 338 branş öğretmeni oluşturmaktadır. Nitel veriler, 34 branş öğretmeninden yarı yapılandırılmış görüşmelerle toplanmıştır. Nicel veriler, Multimedya Yazılımı Değerlendirme Formu ile 304 branş öğretmeninden toplanmıştır. EBA Ders Modülündeki çevrimiçi ders materyallerinin değerlendirmesi “eğitsel özellikler, içerik özelliği, görsel tasarım özellikleri, öğrenci etkileşimi ve kullanım kolaylığı” ölçütlerine göre gerçekleştirilmiştir. Nitel değerlendirme bulgularına göre EBA Ders Modülündeki materyaller hakkında %41 ile en az olumlu kod içeren branşın Coğrafya olduğu görülmüştür. En fazla olumlu kod içeren branş ise %88 ile Din Kültürü ve Ahlak Bilgisidir. Fen ve Teknoloji, Matematik, Fizik branşları ise eşit olarak %73 olumlu kod içermektedir. Nicel değerlendirme bulgularına göre, öğretmenler tarafından 95 (%31,3) materyal “Kullanılabilir (K)”, 113 (%37,2) materyal “Gözden Geçirilerek Kullanılabilir (GGK)”, 96 (%31,6) materyal “Kullanmaya Değmez (KD)” olarak nitelendirilmiştir. Yapılan değerlendirmelerle ortaya çıkan sonuçlar daha nitelikli çevrimiçi ders materyallerinin hazırlanabilmesinde öneri niteliğindedir.

Evaluation of Online Course Materials: EBA Course Case

Considering the features of materials created for online courses, the aim of this study is to examine the current state of different educational materials of different branches in the EBA Course Module. This study is a mixed research. The study group of the research consisted of 338 branch teachers from different schools of 2016- 2017 education academic year. Qualitative data were obtained from 34 branch teachers by applying semistructured interview questions. Quantitative data were collected with the multimedia software evaluation form from 304 branch teachers. The evaluation of the materials in the EBA Course Module was conducted according to “educational features, content features, visual design features, student interaction and ease of use”. With the analysis of qualitative data, the themes and codes belonging to these themes were formed. Some simple descriptive statistics of these themes and codes were presented. Similar descriptive statistics for quantitative data were given in a table as well. According to the qualitative data analysis, among the EBA Course materials the least positive code with 41% was in Geography branch. With 88%, the most positive code was in Religion Culture and Morality Branch. Science and Technology, Math and Physics were equal with 73% positive codes. According to the results derived from quantitative data, the participant teachers considered 95 (31, 3%) of EBA Course materials as “Usable”, 113 (37, 2%) as “Examine and use”, 96 (31, 6%) as “unworthy to use”. The results of the current study may help instructional designers and teachers to develop or choose more efficient materials for online courses.

PDF

___

Alabay, A. (2015). Ortaöğretim öğretmenlerinin ve öğrencilerinin eba (eğitimde bilişim ağı) kullanımına ilişkin görüşleri üzerine bir araştırma. İstanbul Aydın Üniversitesi: Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
Acosta-Tello, E. (2015). Enhancing the online class: Effective use of synchronous interactive online instruction. Journal of Instructional Pedagogies, 17, 1-6.
Ateş, A. (2011). Eğitsel yazılım değerlendirme ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim Teknolojileri Araştırmaları Dergisi, 2(1).
Ateş, M., Çerçi, A. ve Derman, S. (2015). Eğitim bilişim ağında yer alan Türkçe dersi videoları üzerine bir inceleme. Sakarya University Journal of Education, 5(3). 105-117.
Aparicio, M., Oliveira, T., Bacao, F., & Painho, M. (2019). Gamification: A key determinant of massive open online course (MOOC) success. Information & Management, 56(1), 39-54.
Arıcı, N. ve Dalkılıç, E. (2006). Animasyonların bilgisayar destekli öğretime katkısı. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14 (2). 421-430.
Aydoğan, Ş. (2014). EBA destekli öğretimin 4. sınıf öğrencilerinin “ısı-sıcaklık” ve “erime-çözünme” konularında kavram yanılgılarına ve tutumlarına etkisi. Ömer Halisdemir Üniversitesi: Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
Budhai, S. S. & Williams, M. (2016). Teaching presence in online courses:practical applications, co-facilitation, and technology ıntegration. Journal of Effective Teaching, 16(3).
Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi elkitabı (İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Çeliköz, N. (1996). Bilgisayar destekli öğretim için özel ders türünde bir ders yazılımı hazırlanması, uygulanması ve değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi: Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi.
Dursun, A., Kırbaş, İ. ve Yüksel, M. E. (2015). Fırsatları Artırma ve Teknolojiyi İyileştirme Hareketi (FATİH) projesi ve proje üzerine bir değerlendirme. 20. Türkiye’de İnternet Konferansı, 1-3 Aralık 2015, İstanbul Üniversitesi, İstanbul Türkiye.
Dinçer, S. (2012). FATİH projesi hakkında öğretim elemanlarının görüşleri. VI. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu, 04-06 Ekim 2012, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep, Türkiye.
Deperlioğlu, Ö., Ergun, E. ve Köse, U. (2011). E-öğrenme sistemlerinde verimliliğin ölçülmesi: Afyon Kocatepe Üniversitesi örneği. G. T. Yamamoto, U. Demiray, M. Kesim (Yay. Haz.), Türkiye’de E-Öğrenme, Gelişmeler ve Uygulamalar (2. bs.) içinde (ss. 104-128). Ankara: Efil Yayınevi. (ISBN: 978-605-88891-2-5).
EBA (Eğitim Bilişim Ağı) (2016a). Hakkında: EBA Nedir?. [Çevrim-içi: http://www.eba.gov.tr/hakkinda/tam], Erişim tarihi: 25 Temmuz 2016.
EBA (Eğitim Bilişim Ağı) (2016b). EBA Ders: Giriş. [Çevrim-içi: http://giris.eba.gov.tr/EBA_nGIRIS/giris.jsp], Erişim tarihi: 25 Temmuz 2016.
Erensayın, E., ve Güler, Ç. (2017). EBA platformundaki ders materyallerinin eğitsel yazılım değerlendirme ölçütlerine göre değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 657-678.
Erensayın, E., ve Güler, Ç. (2018). Multimedya yazılım değerlendirme formunun Türkçeye uyarlanması. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2018; 15(1), 1332-1354.
Ergüney, M. (2015). Uzaktan eğitimin geleceği: MOOC (Massive Open Online Course). Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(4). 15-22.
Erişti, S. D., Uluuysal, B. ve Dindar, M. (2013). Görsel algı kuramlarına dayalı etkileşimli bir öğretim ortamı tasarımı ve ortama ilişkin öğrenci görüşleri. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 3(1). 47-66.
FATİH (Fırsatları Artırma ve Teknolojiyi İyileştirme Hareketi) Projesi (2017a). Proje Hakkında: İçerik. [Çevrim-içi: http://fatihprojesi.meb.gov.tr/icerik/], Erişim tarihi: 25 Ekim 2017.
FATİH (Fırsatları Artırma ve Teknolojiyi İyileştirme Hareketi) Projesi (2017b). Proje Hakkında. [Çevrimiçi:http://fatihprojesi.meb.gov.tr/proje-hakkinda/], Erişim tarihi: 25 Ekim 2017.
Gücükoğlu, B., Ceylan, D. Y. ve Dursun, Z. (2013). Etkileşimli beyaz tahtalar için arayüz tasarımı ve içerik geliştirme: Millî Eğitim Bakanlığı coğrafya dersi örneği. Retrieved December, 28, 2015.
Güneş, B. (2007). Psikolojik danışmanlık ve rehberlik hizmetlerine yönelik bir eğitim yazılımının geliştirilmesi. Çukurova Üniversitesi: Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
Güler, B. ve Şahin, M. (2014). The effect of blended learning method on preservice elementary science teachers’ attitudes toward technology, self-regulation and science process skills. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi(EFMED), 9(1). 108-127.
Golubev, O. ve Testov, V. (2015). Network information technologies as a basis of new educational paradigm. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 214, 128-134.
Herring, D. F., Notar, C. E. & Wilson, J. D. (2005). Multimedia software evaluation form for teachers. Education, 126(1). 100-112. İskender, H. (2016). Eğitim Bilişim Ağı’nda bulunan 7. sınıf Türkçe dersi videolarının ilköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programıyla uyumu. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3). 1042-1068.
Kaysı F. ve Aydın H. (2014). FATİH projesi kapsamında tablet bilgisayar içeriklerinin değerlendirilmesi. E- International Journal Of Educational Research, 5, 72-85.
Karaman, S., Özen, Ü., Yıldırım, S. ve Kaban, A. (2009). Açık kaynak kodlu öğretim yönetim sistemi üzerinden internet destekli (harmanlanmış) öğrenim deneyimi. Akademik Bilişim Konferansı, 11-13 Şubat 2009, Harran Üniversitesi, Şanlıurfa, Türkiye.
Keser, H., Şen, N., Göçmenler, G. ve Kalfa, F. D. (2002). Web tabanlı öğretim materyali hazırlama sürecinin temel evreleri ve internet kullanımına yönelik bir uygulama örneği. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 189-197.
Kara, Y. (2007). Educational software evaluation form for teachers. Online Submission. [Çevrim-içi: http://eric.ed.gov/?id=ED500133], Erişim tarihi: 26 Aralık 2016.
Kelleci,Ö. (2010), Bir eğitsel yazılım değerlendirme formunun geliştirilmesi ve Uygulanması. Marmara Üniversitesi: Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
Kurbanoğlu, S. (2002). WWW bilgi kaynaklarının değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 19(1). 11- 25.
Kibar, Z. (2006). İlköğretim düzeyi fen bilgisi öğretiminde yüksek etkileşimli BDÖ yazılımlarının öğrenci başarısına etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi: Yayınlanmamış doktora tezi.
Kovanović, V., Joksimović, S., Poquet, O., Hennis, T., de Vries, P., Hatala, M., ... & Gašević, D. (2019). Examining communities of inquiry in Massive Open Online Courses: The role of study strategies. The Internet and Higher Education, 40, 20-43.
Nash, J. A. (2015). Future of online education in crisis: A calltoaction. TOJET: TheTurkish Online Journal Of Educational Technology, 14(2). 80-88.
Öner, G. (2017). Sosyal Bilgiler ve Tarih dersleri için alternatif bir kaynak: eba.gov.tr. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2017 (9). 227-257.
Önal, H. İ. (1997). Multimedya örneğinde etkileşimli bilgi kaynaklarını değerlendirme. Türk Kütüphaneciliği, 11(2), 158-170.
Özmen, H. (2004). Fen öğretiminde öğrenme teorileri ve teknoloji destekli yapılandırmacı (constructivist) ögrenme. TOJET: TheTurkish Online Journal of Educational Technology, 3(1). 100-111.
Özel, N. (2016). Bilgi ve iletişim teknolojilerinin etkisiyle değişen bilgi kaynakları, hizmetleri ve öğrenme ortamları. Millî Eğitim Dergisi, 209, 270–294.
Pazzaglia, A. M., Clements, M., Lavigne, H. J., & Stafford, E. T. (2016). Ananalysis of student engagement patterns and online course outcomes in wisconsin. REL 2016-147. Regional Educational Laboratory Midwest.
Poçan, S. ve Yaşaroğlu, C. (2017). Dikişsiz öğrenme (seamless learnıng) ilkeleri bağlamında EBA'nın matematik ders içeriğinin incelenmesi. Journal of International Social Research, 10(51). 795-806.
Sezgin, E. ve Köymen, Ü. (2002). İkili kodlama kuramına dayalı olarak hazırlanan multimedya ders yazılımının fen bilgisi öğretiminde akademik başarıya etkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (4). 134-145.
Tankut, Ü. S. (2008). İlköğretim 7. sınıf sosyal bilgiler dersinde bilgisayar destekli öğretimin akademik başarıya ve kalıcılığa etkisi. Çukurova Üniversitesi: Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi.
Timur, B., Yılmaz, Ş. ve İşseven, A. (2017). Ortaokul öğrencilerinin eğitim bilişim ağı (eba) sistemini kullanmalarına yönelik görüşleri. Asya Öğretim Dergisi, 5(1). 44-54.
Ulusoy, Ç. ve Eryılmaz, S. (2015). 21. Yüzyıl becerileri ışığında FATİH Projesi değerlendirmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(2). 209-229.
Yeşiltaş, E. (2010). Sosyal bilgiler öğretimine yönelik geliştirilen bilgisayar yazılımının akademik başarı ve tutuma etkisi. Gazi Üniversitesi: Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, H. ve Sarıtepeci, M. (2013). Program değerlendirme modelleri ışığında eğitsel yazılımlar üzerine bir inceleme. Akademik Bilişim Konferansı, 23-25 Ocak 2013, Antalya, Türkiye.
Yiğit, Y., Yıldırım, S. ve Özden, Y. (2000). Web tabanlı internet öğreticisi: Bir durum çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(19). 166-176.
Weinhardt, J. M., & Sitzmann, T. (2019). Revolutionizing training and education? Three questions regarding massive open online courses (MOOCs). Human Resource Management Review, 29(2), 218-225.