İngiltere'de 18. Yüzyıl, Şark kültürüne, coğrafyasına ve düşüncesine olan edebi ve akademik ilginin arttığı bir dönemdir. Aslında, Said'in etkili ve akademik alanda popüler çalışması olan Orientalism'de öne sürdüğü üzere, bu durum Avrupa edebiyatçıları ve bilginleri arasında yaygın bir eğilimdir. Özellikle İngiltere'de her birinde Şark insanlarına, kültürüne, medeniyetlerine ve coğrafyalarına dair detaylı ve kapsamlı açıklamaların bulunduğu William Biddulph'un Travels(1609), Henry Blount' ın A Voyage into the Levant (1636), George Sandys' in A Relation of A Journey (1615) Lady Montagu'nun Letters (1763) ve Richard Chandler'ın Travels in Asia Minor gibi gezi yazıları, Şark'a olan ilginin artmasına fazlasıyla katkıda bulunmuştur. Dahası, The Arabian Nights gibi Şark öyküleri yaygınlaşmış ve okuyan toplumun hayal gücünü canlandırmıştır. Dolayısı ile Şark hakkında hikâyelerin de üretildiği kurmaca yazınında Johnson'ın Rasselas romanı bu duruma örnek bir hikâye niteliğindedir. Johnson, Rasselas'ı mutluluk üzerine felsefik ve hicivsel bir roman olarak yazmış olmasına rağmen, Voltaire'nin iyimserlik hakkında yazılmış hicvi olan Candide'sine çok benzer şekilde, eserini Şark bağlamında ele almış ve içerisine Batı ve Doğu'yu birbirlerine karşıt olarak varsaydığı uzun açıklamalı ve karşılaştırmalı söylemleri dâhil etmiştir. Aslında, Rasselas tamamında sömürgeci ve emperyal zihniyeti sergiler ve yaygın yaklaşımı benimser; bu yolla, Şark ve Şark kültürünü ötekileştirir ve Batı ve Batı medeniyetini bencilce üstün olarak sunar. Bu nedenle, bu çalışmanın temel amacı, İngiltere'de 18. Yüzyıl Doğubilimciliği çerçevesinde Johnson'ın Rasselas'taki kültürel bencilliği üzerinde durmak ve onun kültürel bencilliğinin, sömürgecilik ve emperyal ideoloji ve dönemin politikası ile nasıl bir ilişkili içinde olduğunu ortaya koymaktır.

The eighteenth century in England was a period when there was a growing literary and academic interest in Oriental culture, geography, and thought. In fact, as Said has argued in his influential and academically popular work Orientalism, this was in fact a general trend in Europe among the literary and the learned. Specifically in England, such travel writings as, for example, William Biddulph's Travels (1609), Henry Blount's A Voyage into the Levant (1636), George Sandys's A Relation of A Journey (1615), Lady Montagu's Letters (1763) and Richard Chandler's Travels in Asia Minor , in all of which were given detailed and extensive accounts of Oriental peoples, cultures, civilizations, and geographies, contributed greatly to the increase of interest in the Orient. Moreover, Oriental stories, such as The Arabian Nights, were popular and stimulated the reading public's imagination. Hence, in fiction, fabulations about the Orient were also made, and Johnson's picaresque novel Rasselas is a fabulation as such. Although Johnson wrote Rasselas as a philosophical and satirical novel on happiness, very much like Voltaire's Candide, which was written as a satire on optimism, he situated it in an Oriental context and inserted in it lengthy descriptive and comparative discourses in which he posited the West and the East against each other. In fact, throughout Rasselas, he displays a colonial and imperial mentality and adopts a hegemonic attitude, whereby he others the Orient and Oriental culture and solipsistically presents the West and Western civilization as superior. Therefore, the main concern of this paper is to dwell upon Johnson's cultural solipsism in Rasselas within the larger context of eighteenth-century Orientalism in England and demonstrate how his cultural solipsism was closely related to the colonial and imperial ideology and politics of the time.