Dombey and Son: A Reading of Nature

Charles Dickens sadece insanın çektiği acıları değil, canlı olmayan doğanın da ıstıraplarını dile getiren bir yazardır. 1846da, Lausanne, İsviçrede yazılan Dombey and Son romanı Dickensın insan ve doğayı anlatan keskin gözlemlerini bir araya getirir. Dickens insanoğlunun onu nasıl değiştirmeye çalıştığını (737) sorarak canlı olmayan doğa hakkında sorular sorar ve bize Londrayı anımsatır; Hayata ve sağlığa zararlı olan kirli havayı içine çek; ıstırap ve ölümle gelen kırgınlık, hastalık ve bıkkınlık (737). Dickens karanlık bir Londraya kıyasla temiz havasını ve sükûnetini gördüğü İsviçre doğasından derinden etkilenerek doğal dünya kavramını değiştirir. Doğayı dinler ve yazdıklarını canlı olmayan doğa ile ilişkilendirerek şekillendirir ve sonunda Londranın hava kirliğine karşı bir bilinç oluşturmaya çalışır. Bu makaledeki amacım Dombey and Son romanında doğanın nasıl metinleştirildiği göstermektir. Özellikle Raymond Williams, William Howarth ve Christophar Manesin eleştiri kuramları çerçevesinde Dickensın romanında insan ve doğa betimlemeleri arasında ortak bir zemin bulmaya ve çevremiz varlığımızın odak noktası olduğundan, bu ikisinin nasıl bir araya gelebildiklerini göstermeye çalışacağım.

Dombey and Son: Bir Doğa Okuması

Charles Dickens is not only a writer of human suffering, but also of nonhuman nature. Written in Lausanne, Switzerland in 1846, Dombey and Son brings Dickens keen observations on the human and nonhuman together. Dickens raises the question about nonhuman nature as he askshow men work to change her(737) and reminds us of London;Breathe the polluted air, that is poisonous to health and life;..offended, sickened and disgustedby which misery and death came along(737). Dickens transforms his concept of natural world with tranquillity and fresh air compared to darker London. He listens to nature and shapes his writings in terms of a relationship to nonhuman nature and eventually tries to raise consciousness towards pollution in London. My aim in this paper is to show how Dombey and Son is textualized to create nature writing. Taking from the critical theories of Raymond Williams, William Howarth and Christopher Manes I will attempt to find a common ground in Dickens text between the human and the nonhuman and show how they can coexist since our environment becomes a pivotal part of our existence.

PDF

___

Bevin, D. (2012). Mountain Thoroughfares: Charles Dickens and the Alps. Dickens Quarterly, 29, 2: 151-161.
Bodenheimer, R. (2007). Knowing Dickens. Ithaca and London: Cornell UP.
Brown, J.P. (2004). Class and Money. In H. Bloom (Ed.), The Victorian Novel (pp. 69-89). New York: Chelsea House.
Dickens, C. (1970). Dombey and Son. UK: Penguin.
Dickens, C. (1869). Preface. Dombey and Son. London. Chapman and Hall. (Printed from the Edition corrected by the Author in 1869).
Dickens, C. (1995). Hard Times. Hertfordshire: Wordsworth.
Edgecombe, R. S. (2010). Emblems and Ecphrases in Dombey and Son. Dickens Quarterly, 27, 2: 102-118.
Geriguis, L. L. (2010). Charles Dickenss Dombey and Son. The Explicator, 68-2: 104-106.
Hardy, B. (2008). Dickens and Creativity. New York: Continuum.
Howarth, W. (1996). Some Principles of Ecocriticism. The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology.
(p. 69-92). Athens, Georgia and London: Georgia UP.
Kikendall, S. (2011). The Power of Vision in Charles Dickenss Dombey and Son. The Journal of Midwest Modern Language Association, 44, 1: 65-82.
Manes, C. (1996). Nature and Silence. The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology, (p. 15-29). Athens, Georgia and London: Georgia UP.
Pratt-Smith, S. (2009). All in the Mind: The Psychological Realism of Dickensian Solitude, Dickensian Quarterly, 26, 1: 15-23.
Schwan, A. (2005). The Limitations of a Somatics of Resistance: Sexual Performativity and Gender Dissidence in Dickenss Dombey and Son. Critical Survey, 17, 2: 92-106.
Williams, R. (1973). The Green Language. The Country and the City. New York: Oxford.
Williams, R. (1970). The English Novel. London: Chatto and Windus.
Williams, R. (1980) Culture and Materialism: Selected Essays. London: Verso.