Yeni Medyanın Siyasal İletişim Aracı Olarak Kullanımı: Siyasal Partilerin Resmi Web Sitelerine Yönelik Bir Araştırma

İletişim teknolojilerindeki hızlı gelişmeler ve sağladığı imkanlar sayesinde toplumsal yaşamın vazgeçilmezi haline gelen internet/yeni medya; hem özel hem de kamusal alanda bilgi paylaşımı ve kamuoyu oluşturma açısından önemli bir görev üstlenmektedir. Küresel anlamda her geçen gün yaygınlaşan internetin kullanımı sosyal, kültürel, ticari alanların yanı sıra siyasal alana da yansımış ve siyasal iletişim aracı olarak kullanımı artmıştır. Siyasi partiler halkla ilişkiler bağlamında hedef kitleyi bilgilendirmek, interaktif iletişim kurmak ve kamuoyu oluşturmak için web sitelerini yaygın olarak kullanmaktadırlar. Bu çalışmada 1 Kasım 2015 genel seçimi öncesi ve sonrası Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi ve Halkların Demokratik Partisi’nin resmi web sitelerinin ana sayfaları içerik çözümlemesi yöntemiyle betimsel olarak analiz edilmiştir. Partilerin siyasal iletişimde web sitelerini nasıl kullandıkları ve farklılıkları ortaya konulmuştur. Çalışmada öncelikle web sitelerinin betimlemesi yapılmış ikinci aşamada da içerik ve günlük haber akışı incelenmiştir. Partilerin tanıtım için kullandıkları web sitelerini etkin kullanım sıralamasında; en aktif AK Parti’nin olduğu daha sonra sırasıyla CHP, HDP ve MHP’nin geldiği tespit edilmiştir. Web sitesinde en fazla sosyal medya uzantısına yer veren parti HDP’dir. Partilerden sadece MHP web sitesinde kurucu lidere yer vermiştir.

Anahtar Kelimeler:

Siyasal İletişim, Siyasi Parti, Yeni Medya

The usage of new media as political communicatıon tool a study on the official websites’ of political parties’

Being one of the most indispensable components of social life thanks to rapid developments in communication technologies and the benefits that they have provided, internet/new media plays a significant role in sharing information and in molding public opinion. The internet, becoming more prevalent in global level, internet has immensely gained popularity in political environments and turned into a political communication tool besides its social, cultural as well as commercial uses. Nowadays Political parties intensely make use of their websites for purposes of inform electorates, establishing interactive communication and molding public opinions. In this study, home pages of Justice and Development Party (Ak Party), Republican People’s Party (CHP), Nationalist Movement Party (MHP) and People’s Democratic Party (HDP) websites were descriptively analyzed through content analysis method before and following November 1, 2015 general elections. Thus, the discrepancies in using websites and how they make use of their websites in political communication have been explored. The study first described the websites of the parties and the content and daily news feed analysis were conducted in the second step. The study reveals that Justice and Development Party ranks the first in effective use of official websites and it was followed by Republican People’s Party, People’s Democratic Party and Nationalist Movement Party respectively. People’s Democratic Party website holds the biggest number of social media links on its home page. It is thought that the findings of the new media, which are discussed in the context of political communication, will lead to professionals and politics in the field of political communication

Keywords:

Political Communication, Political Party New Media, Web Sites, November the First 2015 General Elections.,

PDF

___

AKCA BAŞTÜRK, Emel (2014). Yeni Medya Pratikler ve Olanaklar, İstanbul: Umuttepe Yayınları.
AKGÜN, Birol (2008). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve E-Demokrasi, (Editör), Zülfikar Damlapınar, Medya ve Siyaset, Konya: Eğitim Kitabevi, s.165-186.
AKTAŞ, Hasret (2004). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak İnternet, Konya: Tablet Kitabevi.
ALEMDAR YENİÇERİ, Mine; KÖKER, Nahit Erdem (2011). “Siyasi Partilerin 2007- 2011 Türkiye Genel Seçimlerinde Web Sitesi Kullanımı Ve Karşılaştırmalı Analizi”, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31, s. 225-254.
ATTON, Chris (2006). Alternative Media, Sage Publication, London, https://comunepersoal.files.wordpress.com/2011/02/alternative-media-chris-atton.pdf, Erişim Tarihi: 20.10.2016.
AZİZ, Aysel (2014). Siyasal iletişim, Ankara: Nobel Yayıncılık.
BALCI, Şükrü; AKAR, Hüsamettin (2010) “ Siyasal Bilgilenmede İletişim Araç ve Yöntemlerinin Önem Düzeyi: 29 Mart 2009 Yerel Seçimleri Konya Araştırması”, E- Journal of New World Sciences Academi. 5, p.282-305.
BİLGİN, Nuri (2006). Sosyal Bilimlerde içerik Analizi Teknikler ve örnek Çalışmalar, Ankara: Siyasal Kitabevi.
BİMBER, Bruce (2001). “İnformation and Political Engagementin America: the Search for Effects of İnformation Technology at the Individual Level”, Political Resarch Quartery. 54, p.53-67.
BİNARK, Mutlu (2007). Yeni Medya Çalışmaları, Ankara: Dipnot Yayınları.
BOZART, Jane (2010). Social Media For Trainers: Techniques for Enhancing and Extending Learning. San Francisco: John Wiley and Sons.
BÜYÜKERŞEN, Gökçe (2000). Türkiye’deki Bankaların Web Sitelerinde Kurumsal Kimlik, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir.
ÇİLDAN, Cihan, ERTEMİZ, Mustafa; KÜÇÜK, Evren; TUMUÇİN, H.Kaan; ALBAYRAK, Duygu (2012). “Sosyal Medyanın Politik Katılım ve Hareketlerdeki Rolü”, Akademik Bilişim Konferansı, Şubat 2012 Uşak, http://ab.org.tr/ab12/bildiri/205.pdf, (Erişim Tarihi: 07.12.2016).
ÇALIŞIR, Gülsüm (2015). Siyasi Partilerin Web Siteleri Üzerine Bir Araştırma: 7 Haziran 2015 Genel Seçimleri. Global Media Journal TR Edition 6 (11) , p.158-183.
ÇOBANOĞLU, Şaban (2007) Suskunluk Sarmalı ve Siyasal İletişim, İstanbul: Fide Yayınları.
DAHLGREN, Peter (2005). “The Internet, Public Spheres, and Political Communication: Dispersion and Deliberation”, Political Communication, 22, p.147-162.
ENGİN, Elif (2014). Kurum İmajı Çerçevesinde Kimlik, İmaj ve İtibar İlişkisine Genel Bir Bakış, (Editör)Güzin Ilıcak Aydınalp. İmaj Üretimi, Ankara: Nobel Yayınları, s.1-17
AYDIN KILIÇ, Esra (2013). “Seçmen Tercihinde İmaj Faktörü: Siyasal Parti ve Aday İmajı Karşılaştırmasına Yönelik Bir Alan Araştırması”, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (36), s.46-73.
GİBSON, Rachel Kay; WARD, Stephen (2000) “A Proposed Methodology for Studying the Function and Effectiveness of Party and Candidate Web Sitesi” Social Science Computer Review, 18, p.301-319.
TÜRK, Gül Dilek (2013). Demokrasinin Dördüncü Kuvveti Yeni Medya Teknolojileri, İnet-Tr13, XVIII Türkiyede İnternet Konferansı, 55-60, Aralık 2013, İstanbul.
İPEKEŞEN SUN, Serçin (2012). 2011 Genel Seçimlerindeki Siyasal İletişim Faaliyetleri: AKP CHP MHP Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
KADIOĞLU, Zeynep K. (2012). Bilgi ve İletişim Teknolojileri Çağında Yeni Nesil Tüketim Algısı ve Türkiye, (Editörler) Tolga Kara ve Ebru Özgen. Sosyal Medya/Akademi, İstanbul: Beta yayıncılık, s. 155-170.
KARAÇOR, Süleyman (2009), “Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım,Demokrasi”, Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), s.121-131.
KARAMAN, Feyza (2008). Türkiye’de 2007 Genel Seçimleri Öncesinde Siyasal Partilerin İnternet Kullanımları, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Linsans Tezi , 10-49.
Kılıç, S. (2014). Kitle İletişim Araçlarının Gelişimi ve Sosyal Medyanın Siyasal İletişimi Etkileme Rolü. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
LİLLEKER, Darren G. (2013). Siyasal İletişim, İstanbul: Kaknüs yayınları.
MISCICKA, Monica (2011). “2010 Polonya Seçim Kampanyası’nda Sosyal Medyanın Kullanımı”, (Editör) Y. Devran, Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı, İstanbul: Başlık Yayınları, s:121-129.
OKAY, Ayla (2002). Kurum Kimliği, İstanbul: Mediacat Yayınları.
OKTAY, Mahmut (1993). “Demokratik Sürecin Sağlıklı İşleyişi Açısından Siyasal İletişimde Sorumluluk Meselesi”, Marmara Üniversitesi Marmara İletişim Dergisi, (2), s.76-89.
OKTAY, Mahmut (2002). Politikada Halkla İlişkiler, İstanbul: Derin Yayınları.
ÖZER, Fidan; ÖZER, N. Paşa (2014). “Siyasi Partilerin Siyasal İletişim Aracı Olarak Web Sayfalarını Kullanımı”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(4), s. 211-233.
SAMAV UĞURSOY, Ahu (2015). Sosyal Ağların Kurum İtibarına Etkisi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
SANCAR, Gaye Aslı (2008). Siyasi Parti İmajının Oluşmasında Medyanın Rolü. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
SARITAŞ, Ahmet (2016). “Siyasal İçerikli Web Sitelerinin İçerik Analizi İle İncelenmesi: 26. Dönem Milletvekilleri Üzerine Bir Araştırma”, Mehmet Akif Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (14), s.323- 342.
SEVERIN, Werner J. & TANKARD, James W. (1994), Kitle İletişim Kuramları, Kökenleri, Yöntem ve Kitle İletişim Araçlarında Kullanımları (Çev: Ali Atıf Bir & N. Serdar Sever), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
TORUK, İbrahim (2008) “22 Temmuz 2007 Genel Seçimlerinde Siyasal Partilerin İnternet Sitelerine Bakış”, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 5(2), s. 219-234
UZTUĞ, Ferruh (2007). Siyasal İletişim Yönetimi Siyasette Marka Yaratmak, İstanbul: Mediacat Yayınları.
VURAL, Ali.(2010). “Parti içi Demokrasi ve siyasal iletişime Katkıları” Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, Sayı:13, 147-162.
YAŞIN, Cem (2006). “Siyasal Kampanya Yönetiminde Bütüncül Yaklaşım”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , s.631-650.
WİKİPEDİA,https://tr.wikipedia.org/wiki/Kas%C4%B1m_2015_T%C3%BCrkiye_genel_se%C3%A7imleri, Erişim Tarihi: 14.11.2016.