Hindu kutsal yazılarından biri olan Bhagavad Gita ya da tanrı şarkısı, M.Ö. 3102 yılında yazılmıştır. Bhagavad Gita’nın öğretmeni, Hindular tarafından sahip (rab) olarak saygı gösterilen ve tanrı olarak kendisini gösteren Krishna’dır. Krishna’nın hikayesi ile Yeşua’nın (İsa’nın) söylenceleri birbirinin tıpatıp aynısı olduğu halde, Gita İsa’nın İncillerinden binlerce yıl önce yazılmıştır. Yen Ahit’teki mucizevi hikayelerin büyük bir çoğunluğu, Krishna’nın Bhagavad Gita’sından aktarılmıştır. Örneğin, her ikisi de, meseller anlatarak insanlara merhameti ve sevgiyi öğretmiş, fakirlerle birlikte yaşamış ve fakirleri sevmiş, çölde şeytanın ayartmalarına uğramış, kötülüğün prensiyle savaşmış, iki hırsızın arasında ağaçta bağlanarak veya çarmıha gerilerek öldürülmüş, cehenneme inmiş, öldükten sonra bedensel olarak dirilmiş ve göğe alınmış, üçlü tanrının ikinci şahsıdır ve kendisini ölümden dirilen ve babaya çıkan yol olarak tanıtmıştır, görevleri aynıdır bu da insanları kurtuluşa eriştirmektir, nehirde olmuştur, ölmüşü diriltmek ve cüzamlıyı iyileştirdiği gibi sağırların kulağını ve körlerin de gözlerini açmak gibi hayranlık uyandıran mucizeleri sergilemiştir. Krishna ile İsa’nın her ikisi de, başlangıç, orta ve son olarak görülmüş; alfa ve omega olarak kabul görüldüğü için, kutsal metinlerinde her şeyi bilen, her yerde ve her zamanda hazır olan, her şeye kadir olan rab olarak saygı gösterilmiştir. İsa ve Krishna, tanrının çobanı ve rablerin rabbi olarak çağrılmış; kurtarıcı, ilk doğan, günah yüklenici, özgür kılıcı ve evrensel Söz olarak saygı gösterilmiştir. Kendilerini yetiştiren dünyevi babaları marangozdur ve kraliyet soyundan gelmiştir. Doğumuna melekler nezaret etmiş, çobanlar ve armağanlar sunan bilge adamlar tanrının doğduğuna tanıklık etmiştir. Krishna tiranın zulmüne maruz kalırken İsa da kralın gaddarca takibine uğramış, kendi bölgesinde hükümdar olacağından korkan her iki kral da kurtarıcı çocuğu yok edebilmek için binlerce çocuğu kılıçtan geçirmiştir. İsa ile Krishna’nın dünyevi babaları gökten duydukları tanrı sözüyle uyarılmış, öldürerek tehlikeyi gidermek isteyen zorbanın diyarından kaçırmıştır. Doğduktan çok kısa bir süre sonra bakire annesiyle konuşmaya başlayan bebek Krishna gibi, bebek İsa da bakire annesi Meryem ile konuşmuştur. Kundağındaki İsa, annesine, ‘Meryem, ben İsa, tanrının oğlu, melek Cebrail tarafından hamileliği bildirilen haber benim, Babam beni dünyayı kurtarmam için gönderdi’, demiştir

The Bhagavad Gita or the Song of God, is one of the most important Hindu scriptures and was written in the year 3102 B.C. The teacher of the Bhagavad Gita is Krishna, who is revered by Hindus as a manifestation of the Lord Himself. The story of Krishna and the mith of Yeshua (Jesus) are the same, but the Gita was written thousands of years before the gospels of Jesus. The most of the stories of miracles and sacred names in the New Testament were transmitted ftrom the Krishna’s Bhagavad Gita, for example, both used parables to teach the people about charity and love, lived together poor and he loved the poor, trick of satan in the desert, battle with the prince of evil, died on a tree or was crucified between two thieves, descended to hell, rose bodily from the dead and ascended to heaven, the second person of the trinity and proclaimed himself the resurrection and the way to the Father, their mission was the same that the salvation of humanity, baptized in the river, worked miracles and wonders such as raising the dead and healing lepers and the deaf and the blind. Both Krishna and Jesus were considered the beginning, the middle and the end, alpha and omega as well as being omniscient, omnipresent and omnipotent in their sacred text. They called the shepherd god and lord of lords, considered the redeemer and firstborn and sin bearer and liberator and universal Word. Their foster fathers were carpenter and they came from the royal descent. Their birth were attended by angels, wise men and shepherds, and he was presented with gifts. They were persecuted by a tyrant or a king who ordered the slaughter of thousands of infants who feared that the divine child would supplant his kingdom. Their fathers were warned by a heavenly voice to flee the tyrant who sought the death of the child. The baby Krishna began speaking to his virgin mother shortly after birth, such as the baby Jesus began speaking to the Virgin Mary shortly after his birth, Jesus saying, ‘Mary, I am Jesus, the Son of God, that word which you did bring forth according to the declaration of the Angel Gabriel to you, and my Father has sent me for the salvation of the world’.