Öğretmen Yeterlik Ölçeği Türkçe Uyarlaması, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öğretmenlerin kendi yeterliklerine yönelik görüşlerini değerlendirmeye yönelik olarak Gibson ve Dembo (1984) tarafından geliştirilen ve daha sonra Guskey ve Passaro (1994) tarafından yeniden gözden geçirilen Öğretmen Yeterlik Ölçeği’nin (Teacher Efficacy Scale) Türkiye’de Türk öğretmenleri ile de kullanılabilirliği bu araştırmanın konusunu oluşturmaktadır. Bu amaçla, bu çalışmada Öğretmen Yeterlik Ölçeği Türkçe’ye uyarlanmış ve ölçeğin geçerlik ve güvenirliği Türk öğretmenler ile incelenmiştir. Ankara ilinde altı okulda görev yapan öğretmenlerden tesadüfi örnekleme yoluyla seçilen öğretmenlerden, toplam 120 öğretmen araştırma grubunu oluşturmuştur. Ölçeğin Türkçe’ye uyarlaması yapıldıktan sonra, yapı geçerliği Açımlayıcı Faktör Analizi (Exploratory Factor Analysis) ile incelenmiş, 21-maddelik orijinal ölçekten 16-madde ölçeğin Türkçe versiyonunda iki alt boyutta toplanmıştır. Ölçeğin güvenirlik çalışması Cronbach-Alpha testi ile yapılmış; ölçeği oluşturan toplam 16 maddenin iç tutarlık katsayısı .71, ilk boyutun .71 ve ikinci boyutun ise .73 bulunmuştur. Bulgular, Öğretmen Yeterlik Ölçeği Türkçe versiyonun Türk öğretmenleri ile kullanılabilecek düzeyde geçerli ve güvenilir olduğunu göstermekte, araştırma ile ilgili sınırlılıklar tartışılmaktadır.

PDF

___

Aksoy, H. H. (1995a). Endüstriyel Teknik Orta Öğretim Mezunlarının Eğitim-İstihdam ilişkileri. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
________ (1995b). İşsizlik ve Eğitim İlişkileri Açısından Türkiye’de Genç İşsizliği. II. Eğitim Bilimleri Kongresi: 6-8 Eylül 1995. Poster Olarak Sunuldu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi. Ankara.
________ (2001). İşsizlik ve Eğitim İlişkisine Genel Bir Bakış ve Gelecekte İzlenecek Politikalara İlişkin Görüşler. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi: 1999:32-1. Ankara.
Blondel, D. (1998). Constraints, Dangers And Challenges Of The Twenty-First Century. In J. Delors (Ed.).Education For The Twenty-First Century: Issues And Proespects. Paris, France: UNESCO.
Devlet Planlama Teşkilatı (1996). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara.
_________ (2000). Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001-2005. Ankara.
Ehrlich, I. (1975). On The Relation Between Education And Crime. In F.T.Juster (Ed), Education, Income, and Human Behavior (p.313-337). The Carnegie Commission on Hıgher Education and National Bureau Of Economic Research, Newyork.
Mangır, M., Başar, F. (1992). Çocuğu Suça Yönelten Aile Tutum ve Davranışları. Eğitim ve Bilim, 84, 21-25.
Milli Eğitim Temel Kanunu (14.6.1973 tarih, 1739 SK), Resmi Gazete. Sayı:14574, 24.6.1973.
Tekçi, M. (2001). Türkiye’de Eğitimin Suçla İlgili Dışsallıkları : 1980-1999 Dönemine Ait İlişki ve Maliyet Analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (7.11.1982 tarih, 2709 SK). Resmi Gazete. Sayı:17863, 9.11.1982.