Okul Öncesi Dönemdeki Erken Müdahale Uygulamalarına Farklı Bir Bakış: Üstün Yetenekli Çocuklar için Erken Zenginleştirme

Bu araştırmanın amacı, sınıfında üstün yetenekli öğrencileri bulunan okul öncesi öğretmenlerinin, zenginleştirme yöntemini bir erken müdahale yöntemi olarak kullanma durumlarıyla ilgili görüşlerini öğrenmektir. Bu kapsamda Renzulli'nin Birinci Tip Zenginleştirme Yöntemiyle farklılaştırılmış okul öncesi fen etkinliklerinin uygulanması sonrasında sınıflarında üstün yetenekli gözlemledikleri farklılıklar tespit edilmiştir. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan olgubilim yaklaşımıyla desenlenmiştir. Zenginleştirme yöntemlerinin üstün yetenekli çocukların eğitimindeki faydaları ve erken müdahale yöntemi olarak kullanılmalarının gerekliliği bilimsel çevrelerce kabul görmüş bir durumdur. Bununla birlikte özellikle yerli alan yazında Birinci Tip Zenginleştirme anlamında okul öncesi çocuklarına ilişkin uygulanma durumuna ilişkin bilimsel veri olmadığı görülmektedir. Erken çocukluk döneminde gerek ailelerin özel eğitim gerektiren çocuklarına yönelik süpervizyon ihtiyacı, gerekse öğretmenlerin, çocukların tüm eğitsel-davranışsal gelişimi sürecindeki rolleri bu konuya ilişkin farkındalılığı önemli kılmaktadır. Çalışma grubunu, 2015-2016 öğretim yılında özel bir ilköğretim okulunun dört farklı anasınıfının öğretmenleri oluşturmuştur. Çalışmada sınıfında okul öncesi dönem üstün yetenekli çocuk bulunan öğretmenlere üstün yetenekliler ve zenginleştirme konularında uygulamalı eğitimler verilmiştir. Araştırmaya katılan öğretmenler bir eğitim-öğretim dönemi boyunca sınıflarında uyguladıkları fen etkinliklerini Renzulli'nin birinci tip zenginleştirme yöntemine göre zenginleştirerek uygulamışlardır. Öğretmenlerden, kendi gözlemlerine göre zenginleştirme uygulamalarının öğrenciler üzerindeki etkilerini değerlendirilmeleri istenmiştir. Açığa çıkan bulgular yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak araştırmacı tarafından elde edilmiştir. Sonuçta, sınıfında üstün yetenekli çocuk bulunan okul öncesi öğretmenlerinin okul öncesi dönemdeki üstün yetenekli çocuklara erken müdahalenin gerekli olduğunu belirttikleri, zenginleştirme yönteminin kullanımının okul öncesi.

Student Absenteeism in Secondary Education, Absenteeism-Related School Practices and Recommended Policies

This research has been conducted to determine student absenteeism in secondary education, issue-related school practices and recommended policies to eliminate this problem. This research is a mixed study designed according to both quantitative and qualitative research approach. In the research, data were collected from 625 students, 6 managers and 5 guidance counselors. Research data were obtained through the semi-structured interview form and the Discussion Scale of the Reasons of Discontinuity developed by Özbaş (2010). While quantitative data were analyzed using descriptive analyses and multiple regression analysis, quantitative data was analyzed by content analysis. In the study, it has been understood that causes of absenteeism are significant predictors of duration of absenteeism, these causes all together explain 22% of the change in duration of absenteeism. It has been revealed that various practices are applied in schools in addition to those specified in the legislation with a view to reduce absenteeism, but these applied strategies are not very effective on participants. It is understood that there exists a need for more comprehensive and professional practices that will eliminate the causes of absenteeism and in this context, participants have made suggestions such as making school center of attraction, modulation of curriculum and reducing academic hours, increasing compatibility of school programs with the central test, scheduling field selection to an earlier period and struggling with absenteeism before it becomes a habit.

PDF

___

Davis, G. A., Rimm, S. B. ve Siegle, D. (2013). Education of the Gifted and Talented: Pearson New International Edition. USA: Pearson Publishing Company.
European Agency for Development in Special Needs Education. (2005). Early Childhood Intervention Analysis of Situations in Europe Key Aspects and Recommendations Summary Report. http://www.european-agency.org/publications/ereports/early-childhood- intervention/eci_en.pdf/view adresinden erişildi.
Gentry, M., Reis, S. M. ve Moran, C. (1999). Expanding Program Opportunities to All Students: The Story of One School. Gifted Child Today, 2(4), 36-48.
Guilbault, K. (2012). Early enrichment for young gifted children. http://mcgate.org/early-enrichment-for- young-gifted-children/ adresinden erişildi.
Henderson, L. M. ve Ebner, F. F. (1997). The biological basis for early intervention with gifted children. Peabody Journal of Education, 72(3-4), 59-80.
Karnes, M. B. ve Johnson, L. J. (1991). The preschool/primary gifted child. Journal for the Education of the Gifted, 14(3), 267-283.
Karnes, M. B., Shwedel, A. M. ve Linnemeyer, S. A. (1981). Survey of programs for the gifted. Unpublished manuscript. University of Illinois Publishing.
Kitano, M. K. (1990). A developmental model for identifying and serving young gifted children. Early Childhood Development and Care, 6(3), 19-31.
Kitano, M. K. ve Kirby, D. F. (1986). Gifted education: A comprehensive view. Boston: Little, Brown.
Koç, F. ve Saranlı, A. G. (2017). Erken çocukluk dönemindeki üstün yetenekli çocuklara ilişkin Türkiye'de gerçekleştirilen lisansüstü çalışmaların çok boyutlu analizi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 163-183.
Koopmans-Dayton, J. ve Feldhusen, J. F. (1987). A resource guide for parents of gifted preschoolers. Gifted Child Today, (11-12), 2-7.
Köseoğlu, S., Kalın Falakaoğlu, Ş., Taşdemir, Ö. M. ve Saranlı, A. G. (2012). Üstün Yetenekli Çocuk Aile El Kitabı. Ankara: Yasemin Karakaya Bilim ve Sanat Merkezi Yayınları, Ayrıntı Basımevi.
Louis, B. ve Lewis, M. (1992). Parental beliefs about giftedness in young children and their relation to actual ability level. Gifted Child Quarterly, 36, 27-31.
Luna, T. (2002). Gifted and Talented Primary-age Students: Recommendations for Identification and Service. Idaho State Department of Education Publishing.
Metin, N., Bencik, S., Yılmaz, G. ve Çalışandemir, F. (2007). Gifted and Talented Children In Turkey: In Chronological Rewiew of the Literature. E. Polyzoi ve C. F. Klassen (Ed.). Reaching Gifted and Talented Children: Global Initiatives içinde (s. 95-100). University of Warwick, England.
Mooij, T. (1999). Integrating gifted children into kindergarten by improving educational processes. Gifted Child Quarterly, 43(2), 63-74.
Olenchak, F. R. (1991). Assessing program effects for gifted/learning disabled students. R. Swassing ve A. Robinson (Ed.). NAGC 1991 Research Briefs. Washington, DC: National Association for Gifted Children.
Reis, S. M. ve Renzulli, J. S. (2003). Research related to the schoolwide enrichment triad model. Gifted Education International, 18(1), 15-39.
Reis, S. M., Eckert, R. D., Schreiber, F. J., Jacobs, J. K. Coyne, M. K. ve Richards, S. (2005). The Schoolwide Enrichment Reading Model. Storrs, CT: National Research Center on the Gifted and Talented.
Reis, S. M., Gentry, M. ve Maxfield, L. R. (1998). The application of enrichment clusters to teachers' classroom practices. Journal for Education of the Gifted, 21, 310-324.
Reis, S. M., Gentry, M. ve Park, S. (1995). Extending the Pedagogy of Gifted Education to All Students. Research Monograph No: 95118.
Reis, S. M., Schader, R., Milne, H. ve Stephens, R. (2003). Music and Minds: Using a talent development approach for young adults with Williams syndrome. Exceptional Children, 69, 293-314.
Renzulli, J. S. (2012). Re-examining the role of gifted education and talent development for the 21st century: A four-part theoretical approach. Gifted Child Quarterly, 56(3), 150-159.
Renzulli, J. S. ve Reis, S. M. (2008). Enriching Curriculum for All Students. Thousand Oaks: Corwin Press.
Renzulli, J. ve Reis, S. (1997). The Schoolwide Enrichment Model: A How to Guide for Educational Excellence. Creative Learning Press.
Sak, U. (2010). Üstün Zekâlılar: Özellikleri, Tanılanmaları, Eğitimleri. Ankara: Maya Akademi.
Saranlı, A. G. (2014a, 13-18 Temmuz). The adaptation journey of Schoolwide Enrichment Model to the Turkish core curriculum. 37th Confratute Teachers Summer Conference konferansında sunulmuş bildiri, Connecticut Üniversitesi, Connecticut, ABD.
Saranlı, A. G. (2014b, 13-18 Temmuz). Gifted Education in Turkey and how SEM can help?. 37th Confratute Teachers Summer Conference konferansında sunulmuş bildiri, Connecticut Üniversitesi, Connecticut, ABD.
Saranlı, A. G. (2016a, 10-15 Temmuz). Implementing Type 1 enrichment in early childhood settings. 39th Confratute Teachers Summer Conference konferansında sunulmuş bildiri, Connecticut Üniversitesi, Connecticut, ABD.
Saranlı, A. G. (2016b). A Neglected Group for Early Intervention: Gifted and Talented Young Children. R. Efe, I. Koleva, E. Atasoy ve İ. Cürebal (Ed.). Developments in Educational Sciences içinde (s. 696- 708). Sofia, St. Kliment Ohridski University Press.
Saranlı, A. G. (2017a). The effectiveness of a single test approach in identifying potentially gifted young children. Strategies for Policy in Science and Education, 25(1), 20-33.
Saranlı, A. G. (2017b). Eş zamanlı olmayan gelişimin üstün yetenekli çocuklardaki görünümü üzerine bir örnek olay çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 18(1), 89- 108.
Saranlı, A. G. ve Hernandez Torrano, D. (2012). Schoolwide Enrichment Model Around The World: A crosscultural perspective on SEM. 35th Confratute Teachers Summer Conference konferansında sunulmuş bildiri, Connecticut Üniversitesi, Connecticut, ABD.
Saranlı, A. G. ve Metin, E. N. (2012). Üstün yetenekli çocuklarda gözlenen sosyal-duygusal sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 139-163.
Saranlı, A. G., Er, S. ve Deniz, K. Z. (2017). Okul öncesi dönemdeki üstün yetenekli çocukların dil gelişimlerinin analizi. Yaşadıkça Eğitim (Basımda).
Silverman, L. K. (1986). Parenting young gifted children. J. R. Whitmore (Ed.). Intellectual Giftedness in Young Children: Recognition and Development içinde (s. 73-87). New York: Haworth.
Silverman, L. K. (1992). The importance of early identification of gifted. Highly Gifted Children, 5-16.
Silverman, L. K. (2002). Asynchronous development. M. Neihart, S. M. Reis, N. M. Robinson ve S. Moon (Ed.). The social and emotional development of gifted children: What do we know?. Texas: Prufrock Press.
Sloan, C. ve Stedtnitz, U. (1984). The enrichment triad model for the very young gifted. Roeper Review, 6(4), 204-206.
Starko, A. (1986). It's About Time: Inservice Strategies for Curriculum Compacting. Mansfield Center, CT: Creative Learning Press.
Stile, S. ve Hudson, B. (1993). Early Intervention with children who are gifted. DEC Reccomended practices: Indicators of Quality in Programs for Infants and Young Children with Special Needs and Their Families içinde (s. 127-139). Pittsburgh, PA: Division of Early Childhood, Council for Exceptional Children.
Walsh, R. L., Hodge, K. A., Bowes, J. M. ve Kemp, C. R. (2010). Same age, different page: Catering for young gifted children in prior to school settings. International Journal of Early Childhood, 42, 43-58.
Xu, Y. ve Filler, J. W. (2005). Linking assessment and intervention for developmental/functional outcomes of premature, low-birth-weight children. Early Childhood Education Journal, 32, 6-13.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.