Eğitim Yönetiminde Stratejik Planlama ve Vizyon-Misyon Belirlenmesinde Liderlik Rolleri

Stratejik planlama, örgüte rehberlik eden, temel karar ve davranışları üreten disipline edilmiş bir çabadır. Kapsamlılığı, çok boyutluluğu, ortaklığı, bütünleşmeyi hedefleyen stratejik planlama özellikle üst düzey yöneticilerin konuyla ilgili bilgi, beceri ve inancı ile ilişkilidir. Stratejik planlamanın uygulamada başarılı olması için ulusal liderlerin ve her kademedeki eğitim yöneticilerinin benimsemesi gereken bazı liderlik rolleri vardır. Bütünleşmenin sağlanabilmesi, politik kaygıların gölgesinde kalmayacak hedeflerin gerçekleşmesi, bu liderlik rollerinin iyi oynanmasına bağlıdır. Liderler sosyal, politik ve ekonomik tarihi bilmeli, örgütü ile ilgili kapsamlı bir bilgiye sahip olmalı, kendisini ve planın içinde yer alan kişileri anlamalı, sürecin sorumlusu olmalı ve takımıyla ortak eylem birliğini sağlayabilmelidir. Bunu başarabilmesi için teknik bilgi ve becerilerin güncelleştirilmesi yerine, örgüt içi ve dışı çevreyle duyarlılığı toplumun siyasal taleplerine uyarlamalı ve misyon tanımına sıkışıp kalmak yerine vizyon geliştirmelidir.

Strategic Planning in Educational Management and Leadership Roles in Determining the Vision and the Mission

Strategic planning is a disciplined effort that produces the basic decisions and acts that guide the organization on important issues and challenges. The strategic planning that aims at being multi-dimensional, broad, cooperative and integrative is closely related to the knowledge, skills and beliefs of especially high-level administrators. In order for the strategic planning to be successful in practice there are certain leadership roles that should be adopted by national leaders and educational administrators at all levels. If integration is to be achieved, these leadership roles should be fulfilled. Leaders should know social, political and economical history, should have detailed information about their organization, should have good relations with the people that take part in the plan, should take the responsibility of the process and should provide collaboration among the members of the team. In order to achieve this, leaders should act in line with the political demands of the community instead of developing the sensitivity towards internal and external environment, should have the necessary technical knowledge and know-how, and should not be limited within the mission but instead should develop vision.

PDF

___

Adem, M. (1993). Ulusal eğitim politikamız, sosyal değişim ve sosyal gelişme stratejileri. 3. İzmir İktisat Kongresi, (4-7 Haziran 1992 ). Ankara: DPT.
Aksu, M. (2002). Eğitimde stratejik planlama ve toplam kalite yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Altrichter, H. & Elliott, J. (2000). Images of educational change. Philadelphia: Open University.
Aydın, M. (1991). Eğitim yönetimi Ankara: Hatipoğlu Yayınevi.
Beckham, J. D. (2000). Strategy: What it is, how it works, why it fails. Health Forum Journal, 43 (6), 55-60.
Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayınları.
Boveé, L. C., Thill V. J. ve diğerleri. (1993). Management. New York: Mc Graw – Hill.
Bryson, M. J. (1995). Strategic planning for public and nonprofit organizations. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Caldwell, E. W. & Daywalt, E. R. (1983). A model for the prediction of organizational conflict, Presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association, Montreal, Canada, April 11, U.S.A.
Crozier, M. & Friedberg, E. (1977). L’ acteur et le systeme. Editions du Seuil.
Doyle, M. (2000). Managing development in an era of radical change: Evoling a relational perspective. Journal of Management Development, 19 (7), 579-601.
Drucker, F. P. (1992) Yeni gerçekler. (Çeviren: B. Karanakçı). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Frith, J. (1991). A proactive approach to conflict resolution. Supervisory Management, 36 (11), 2-12.
Hampton, R. D. (1981). Contemporary management. New York: Mc Graw- Hill Company.
Hesapçıoğlu, M. (1994). İnsan kaynakları yönetimi ve ekonomisi. Ankara: Beta Basım-Yayım-Dağıtım.
Kirkwood, A. A. (1990 ). The role of the principal as a manager of conflict resolution. Teacher Manager, Chicago Public Schools, Department of Special Education, ERIC.
Morgan, G. (1998). Yönetim ve örgüt teorilerinde metafor, (Çeviren: G. Bulut). İstanbul: Mess Yayın.
O’Toole, J. (1985.) Le management d’ avant- gadre. Paris: Les Editions d’ Organisation.
Preedy, M., Glatter, R. & Levacic, R. (1998). Educational management: Strategy, quality and resources. Philadelphia: Open University Press.
Roberts, N. (2000). The synoptic model of strategic panning and the GPRA. Public Productivity & Management Review, 23 (3) , 297- 312.
Robey, D. (1991). Designing organisations. U.S.A.: Irvin Publishing House.
Torrington, D., Weightmant, J. & Johns, K. (1989). Efective management. London: Prentice Hall.
VII. B.Y.K.P. (1999). 1999 yılı programı destek çalışmaları, ekonomik ve sosyal sektörlerdeki gelişmeler. Ankara: DPT Yayınları.
VIII. B.Y.K.P. (2000). 2000 yılı programı destek çalışmaları, ekonomik ve sosyal sektörlerdeki gelişmeler. Ankara: DPT Yayınları.