Çevre, Aile ve Çocuk

Çevre, genel anlamıyla; insanın içinde yaşadığı ve sürekli olarak yararlandığı tüm doğal varlıklar ile meydana getirdiği kültür ve tarihin birbiriyle ilişki ve etkileşim içinde bulunduğu bir sistemler bütünü olarak ifade edilmektedir. Çevre kirliliği dünyada olduğu gibi ülkemizde de her geçen gün artan boyutlarıyla önemini hissettirmektedir. Çevrenin çocuk sağlığı üzerindeki etkileri birçok bilim dalında ilgiyle gündeme gelmiştir. Buna bağlı olarak bugünün nesilleri, geleceğin tüketicileri olan çocukların ihtiyacını karşılayıcı, refahını arttırıcı bir ortam sağlarken, geleceğin teminatının yok edilmemesi gerekmektedir. Sürdürülebilir Kalkınmayı sağlamanın en etkili yolu, bireylerin eğitilmesiyle mümkündür. Bu konuda kadınlara önemli görevler düşmektedir. Çevresel olarak bilinçli bir nesil yetiştirmede en iyi yöntem, çevreyi içeren konularda kapsamlı bir eğitim vermektir.

Environment, Family and Child

The environment, generally speaking, is a system comprising the natural world, and human culture and history continually in interaction and from which people benefit. As with elsewhere in the world, the day by day increase in environmental pollution makes itself felt in our country. The issue of the effect of pollution on child health has come to prominence in many areas of science. It is essential that today’s generation do not destroy the assurance of a future in their quest to create an environment which meets the needs and increases the wealth of their children, the consumers of the future. The most effective way to ensure sustainable development is possible only through individual education. In this enterprise, women are to undertake an important duty. The best way of producing a generation who are environmentally aware is to provide wide ranging education including environmental issues.

PDF

___

Anon, S. (1992). Çevre ve çocuk. Çevre ve İnsan Dergisi. Ankara: Çevre Bakanlığı Yayınları.
Anon, S. (1994). Tüketici kararları ve çevre. Çevre Bülteni. Ankara: TSE Yayınları.
Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. (2002, Haziran). Etkili çevre eğitimi nasıl olmalıdır? Retrieved 3 Aralık 2002 (indirilmiştir) from the World Wide Web, http://www.yayim.meb.gov.tr
Görmez, K. (1993). Çocuk ve çevre. İstanbul: Doğan Ofset.
Güler, Ç. & Çobanoğlu, Z. (1994). Çocuk ve çevre. Ankara: Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi.
Güven, S. (1995). Sürdürülebilir kalkınmada kadının rolü. Çevre ve İnsan, 22 (6), 36-40.
Kaş, S. (2001). Ailede kadının çevre korunması ile ilgili davranışlarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Nazlıoğlu, M. D. (1991). Çevre eğitiminin önemi, çevre üzerine. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
Nazlıoğlu, M.D. (1991). Sürdürülebilir kalkınma açısından kadın ve çevre. Sürdürülebilir kalkınma el kitabı (1.Baskı).
Şahin, Ü. (2002, Mayıs). Çocuklar üzerinde çevresel tehditler. Uluslararası Çevre ve Çocuk Sağlığı Sempozyumu Basın Bildirisi. Retrieved 3 Aralık 2002 (indirilmiştir) from the World Wide Web, http://www.cevrehekim.org.tr/sempbild.htm
Şahin,Ü. (2002,Mayıs). Uluslararası çevre ve çocuk sağlığı sempozyumu basın bildirisi. Retrieved 3 Aralık 2002 (indirilmiştir) from the World Wide Web, http://www.cevrehekim.org.tr/sempbild. htm
TSE. (1992). III. Milletlerarası tüketici korunması ve tüketici hakları sempozyumu. İstanbul.
Türk Eczacılar Birliği. (2002, Kasım-Aralık). Çevre. Retrieved 3 Aralık 2002 (indirilmiştir) from the World Wide Web, http://www.teb.org.tr
UNICEF-UNEP. (1992). Çocuklar ve çevre. Ankara: UNICEF.
Ural S. (1991). Okul öncesi dönemde çevre için eğitim, çevre eğitimi. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
World Resources. (1994). A guide to the global environment people and the environment. England.
Yener, S. & Kocaman, T. (2001). Demographic characteristics of child population. UNICEF.