Bir kimse sözlerini, bir amaca bağlı olarak, bir üsluba göre dile getirir. Kısacası hale uygun konuşur. Muhatabın durumuna uymayan ve muhatapla diyaloğun mahiyetine uygun düşmeyen hitaplar veya hitap ifadeleri halin gereği olmayan ifadelerdir. Böyle olunca taraflar arasında gerçekleşen iletişim, etkili bir iletişim olmayacaktır. İletişimdeki unsurları, bir toplumun kendisi üretir. Bu nedenle üsluplar topluma göre değişir. Üslupların anlamını o üslubu üreten toplum belirler. Bu durum Arapçadaki üsluplar ve Kur’an için de geçerlidir. Hitabı daha etkili hale getirmek için muhatabın durumuna ve olaylara göre ifade şekillerini kullanarak konuşmak gereklidir. Bu anlamda Kur’ân, etkili bir üslup özelliğine sahiptir. Muhatapları ile iletişim şekli zaman zaman değişmektedir. Kur’an’ın iletişimdeki üslupları Arap toplumunda kullanılan üsluplardır. Kur’ân’ın, muhataplarına mesajını iletirken kullandığı üsluplardan birisi hasr/kasr belagatidir. Hasr bir tekit türü olarak bir ifadedeki bir lafzın veya lafızlar grubunun diğerlerine özel şekilde tahsis edilmesi ve bu yolla konuşmanın daha etkili hale getirilmesi olarak değerlendirilebilir. Kur’ân’da da hasr zaman zaman kullanılarak anlam tekit edilmiştir. İlk dönem Mekkî surelerindeki hasr genellikle müşriklerin inkârlarını reddetmektedir. Ayrıca onların, iddialarında gerçek bilgiye dayanmadıklarını ortaya koymaktadır. Bu makale ilgili hususu ele almaktadır. Hasrın birçok şekli vardır; ancak bu araştırmamızda nefy ve istisna yolu ile yapılan hasr türünü ele alacağız. Bunu Kur’an’ın tamamında değil, nüzul sürecinin ilk surelerindeki hasrlarda araştıracağız. Bunun için ilk surelerdeki hasrın bulunduğu ayetlerde anlamı, hasrın yapılma gerekçelerine göre değerlendireceğiz. Ayetlerin dilsel izahlarını yaparken ayetlerin indiği bağlam içerisindeki muhatapla ilişkisini tespit etmeye çalışacağız. Bunun yanı sıra hasrın geçtiği ayeti değerlendirirken sure bütünlüğünü de dikkate alacağız. İlk surelerde hasrın kullanılması muhatabın durumuna bağlı olmuştur. Bu tür ayetlerin geliş nedenlerini tespit etmek hasrın geçtiği ayetleri anlamada etkili bir yoldur. Hasrın kullanılma nedenlerini bilmek de ayetlerin gelmesindeki psikolojik vasatı tespit etmeye katkı sağlamaktadır. Bu nedenle Kur’an’ın tamamında hasrın geçtiği ayetleri incelemek önem arz etmektedir. Fakat bu, araştırmamızın çerçevesini aşacağı için biz daha özel bir bağlamda hasr üslubunu inceleyeceğiz. Araştırmamızda yaklaşık olarak Habeşistan’a hicretin gerçekleştiği dönemde nazil olan Necm suresine kadarki ilk sureleri esas alacağız. Necm suresinden önce iniş sırası açısından 22 sure bulunmaktadır; ancak bunlardan yedi tanesinde nefy ve istisna edatı ile yapılan hasr vardır. Bu yedi suredeki hasrın bulunduğu ayetler vahyin ilk dönemlerinde inanmayanların nasıl bir tutumla Hz. Peygamber’e karşı çıktıklarını anlatmaktadır.

A person who speaks at the time of an event speaks for a purpose according to a style. In short, the appropriate speech. Appeals or expressions that do not fit the situation of the interlocutor and do not correspond to the nature of the dialogue with the interlocutor are expressions that are not required by the state. As such, communication between the parties will not be effective. The elements of communication are produced by a society itself. Therefore, styles vary according to society. The meaning of styles is determined by the society that produces that style. This is the same for Arabic styles and the Qur'an. In order to make the speech more effective, it is necessary to speak by using forms of expression according to the situation of the interlocutor and the events. In this sense, the Qur'an has an effective style and eloquence. The way of communicating with the counterparts varies from time to time. The styles of the Qur'an in communication are the styles used in Arab society. One of the styles that the Qur'an uses to report his message to his interlocutors is the rhetoric of hasr / kasr. As a type of emphasis, hasr is the specific allocation of a word or phrase in one expression to others and can be considered to make speech more effective in this way. In the Qur'an, the meaning of the verses was expressed effectively by using the hasr / hasr from time to time. The hasr / hasr in the suras of early Meccan period generally rejects the denials of the polytheists. It also reveals that they did not rely on real information in their claims. This article analyzes this issue. Hasr has different forms. However, in this study, we will consider the specific type of hasr made by nefy and exception. We will explore this not in the whole Qur'an, but in the suras of early Meccan period. For this purpose, we will evaluate the meaning of the verse in the first suras according to the reasons of the hasr / hasr. When making the linguistic explanations of the verses, we will try to determine the relationship between the verses and their interlocutor. In addition, when evaluating the verse where the hasr / hasr is located, we will take account of the integrity of the surah. The use of hasr / kasr n in the first suras depends on the situation of the interlocutor. Determining the reasons for the arrival of such verses has been effective in understanding the verses of the pavilion. Knowing the reasons for using the hasr also contributes to identifying the psychological oasis in the coming of verses. Therefore, it is important to examine the verses in which the pavilion appears throughout the Qur'an. But since this will exceed the framework of our research, we will examine the style of the pavilion in a more specific context. In our research, we will take the first surahs up to Surah Najm during the period of emigration to Abyssinia. There are 22 surahs in order of arrival before surah Najm; however, seven of them had hasr made with nefy and exception preposition. The verses in these seven surahs describe the manner in which the unbelievers opposed the Prophet in the early stages of revelation.