National security culture in Turkey: A qualitative study on think tanks

Araştırmamız, ulusal güvenliğin çoğulcu bir ortamda belirlendiği Soğuk Savaş sonrası dönemde, Türkiye’deki araştırma merkezlerini merceğe almaktadır. Araştırma merkezlerinin ulusal güvenlik anlayışı ve güvenlik kültürünün belirlenmesindeki rolü üzerine niteliksel araştırma yöntemleri ve veri toplama tekniklerine dayanan bir saha çalışması yapılmıştır. Sektörün önde gelen 14 araştırma merkezinde katılımcı gözlemde bulunulmuş; 25 yönetici ve uzman ile derinlemesine görüşme yapılmıştır. Araştırma sonucunda ortaya çıkan bulgu, Türkiye’de ulusal güvenliğin tanımlanmasında, bürokrasi odaklı, sivil kontrol mekanizmalarından bağımsız, demokratik katılım ve denetime kapalı ve güvenliği sadece devletin ve sınırların korunması olarak algılayan egemen anlayışın artık eski gücünde olmadığı ve somut değişimlere uğradığıdır. Resmi tanımlamaları ön plana çıkartan ve devlet kurum ve kuruluşlarının başat aktör olageldiği geleneksel güvenlik kültürü yapılanması yerini giderek sivilleşen, sivil katılıma hem olanak hem dayanak sağlayan bir değişim sürecine bırakmaktadır. Araştırma merkezleri bu değişimi hem tespit etmekte hem de şekillenmesine katkıda bulunmaktadır. Her ne kadar yakın bir geçmişte kurulmaya başlamış olsa da ve Batı Avrupa ve Kuzey Amerika'daki benzerleri ile karşılaştırıldığında henüz doygunlaşmamış ve dar bir sektöre tekabül etse de, gelinen nokta, ulusal güvenlik kültüründe çoğulcu bir ortama işaret etmektedir. Araştırma merkezleri, var olan ulusal güvenlik anlayışına alternatif tanımlamalarda bulunma çabası içerisindedir ve kendi güvenlik anlayışlarını çeşitli bilgi üretimi ve iletişimi araçlarıyla ifade etmektedir.

PDF

___

Aras, Bülent (2001). “Turkish Foreign Policy and Jerusalem: Towards a Societal Construction of Foreign Policy”. Arab Studies Quarterly 23 (4): 31-59.

Aras, Bülent, (2009). “Turkey’s Rise in the Greater Middle East: Peace-Building in the Periphery”. Journal of Balkan and Near Eastern Studies 11 (1): 29-41.

Aras, Bülent, Şule Toktaş and Ümit Kurt (2010). Araştırma Merkezlerinin Yükselişi: Türkiye'de Dış Politika ve Ulusal Güvenlik Kültürü. Ankara: Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı (SETA).

Aras, Bülent and Şule Toktaş (2007). “Al-Qaeda, ‘War on Terror’ and Turkey.” Third World Quarterly 28 (5): 1033-1050.

Aydın, Aziz (2006). The Genesis of Think-Tank Culture in Turkey: Past, Present and Future?. Master’s thesis. Ankara: Middle East Technical University.

Aydınlı, Ersen (2002). “Between Security and Liberalization: Decoding Turkey's Struggle with the PKK”. Security Dialogue 33(2): 209-225.

Aydınlı, Ersen, Nihat Ali Özcan ve Doğan Akyaz (2006). “The Turkish Military's March Toward Europe”. Foreign Affairs 85 (1): 77-90.

Ayoob, Mohammed (1995). The Third World Security Predicament: State Making, Regional Conflict, and the International System. Boulder. CO: Lynne Rienner Publishers.

Behnke, Andreas (2000). “Reflections on the Role of Security Experts and the Securitization of Political Issues”. Cooperation and Conflict 35 (1): 89-105.

Bigo, Didier (2006). Policing Insecurity Today: Defense and Internal Security. London: Palgrave Macmillan.

Bilgin, Pınar (2005). “Turkey’s Changing Security Discourses”. European Journal of Political Research 44: 175-201.

Ergüvenç, Şadi (1998). “Turkey’s Security Perception”. Perception: Journal of International Affairs 3 (2): 1-5.

Held, David (1995). Democracy and the Global Order: From the Modern State to Cosmopolitan Governance. Stanford: Stanford University Press.

Heper, Metin (2005). “The European Union, the Turkish Military and Democracy”. South European Society & Politics 10 (1): 33–44.

Heper, Metin and Joshua R. Itzkowitz-Shifrinson (2005). “Civil-Military Relations in Israel and Turkey”. Journal of Political and Military Sociology 33 (2): 231-248.

Kalın, Ibrahim (2010). “US-Turkish Relations under Obama: Promise, Challenge and Opportunity in the 21st Century”. Journal of Balkan and Near Eastern Studies 12 (1): 93-108.

Karaosmanoğlu, Ali (2000). “The Evolution of the National Security Culture and the Military in Turkey”. Journal of International Affairs 54 (1): 199-216.

Krause, Keith and Michael C. Williams (1997). “Preface: Towards Critical Security Studies”. Ed. K. Krause and M. C. Williams. Critical Security Studies: Concepts and Cases. Minneapolis: University of Minnesota Press. vii-xxi.

Lesser, Ian (2000). “Turkey in a Changing Security Environment.” Journal of International Affairs 54 (1): 183–198.

Lombardi, Ben (1997). “Turkey - the Return of the Reluctant Generals?”. Political Science Quarterly 112 (2): 191-215.

Mufti, Malik (1998). “Daring and Caution in Turkish Foreign Policy”. The Middle East Journal 52 (1): 32-50.

Oğuzlu, H. Tarık (2002). “The Clash of Security Identities: The Question of Turkey's Membership in the European Union”. International Journal 57 (4): 579-603.

Öniş, Ziya (2006). “Varieties and Crises of Neoliberal Globalisation: Argentina, Turkey and the IMF”. Third World Quarterly 27 (2): 239-263.

Öztürk, Muhsin and Mesut Çevikalp (2008). “Ankara’nın Yeni Aktörleri”. Aksiyon (715).

Sarıgil, Zeki (2007). “Europeanization as Institutional Change: The Case of the Turkish Military”. Mediterranean Politics 12 (1): 39-57.

Toktaş, Şule and Ümit Kurt (2008) “The Impact of EU Reform Process on Civil- Military Relations in Turkey”. SETA Foundation for Political, Economic and Social Research, Policy Brief No. 28.

http://www.setav.org/document/Policy_Brief_No_26_Sule_Toktas_Umit _Kurt.pdf.

Toktaş, Şule, (2010). "The Turkish Military's Autonomy, JDP Rule and the EU Reform Process in the 2000s: An Assessment of the Turkish Version of Democratic Control of Armed Forces (DECAF)" Turkish Studies 11(3): 387-403.