Edebiyat, Kurmaca ve Gerçeklik

Kurmaca kavramı edebiyat kuramı’nın teori ve pratiğinin merkezinde yer alır. Edebiyat, insanın içinde bulunduğu koşullara ve olgusal gerçekliğine meydan okuyan ve yeni bir gerçeklik yaratımı ile ortaya çıkan bir etkinliktir. Bir edebi eser her şeyden önce özellikle, “mümkün olmayan”ı yaratmak için farklı bir güce sahiptir. Bu güç, dille kurulan sonsuz imkâna işaret eder. Bir sonsuz imkânlar alanı olmak, ilk olarak günlük yaşamdaki olgusal gerçekliği temsil etmek yerine bir oluşum ve yaratım edimi olarak yeni bir gerçekliğe işaret eder. Zira kurmaca yaratım ile birlikte gerçeklik ve bilinç arasındaki ilişki mantığı radikal bir biçimde değişime uğramıştır. Kurmaca, günlük yaşamın ve algısının normlarınca kabul edilen gerçeklik algısını genişletmiş ve farklı gerçeklik düzlemlerine kapı aralamıştır. Böylece kategorik bir biçimde birbirinden ayrılan, madde-hafıza, bilinç-bilinçdışı, gerçeklik-gerçekdışı, nesnellik ve öznellik gibi alanlar arasındaki sınırlar tedrici olarak saydamlaşmıştır.

Literature, Fiction and Reality

The concept of fiction lies at the center of the thought and practice of literary theory. Literature is an activity that challenges the conditions and factual reality of the human and emerges with the creation of a new reality. A literary work has, above all, a different power to create the "impossible". This power refers to an infinite possibility that is constructed through language. Being an infinite field of possibilities refers to a new reality as an act of becoming and creation rather than representing the factual reality in daily life. Because the logic of the relationship between reality and consciousness with fictional creation has changed radically. Fiction expanded the perception of reality accepted by the norms of daily life and perception and opened the door to different realms of reality. Thus, the boundaries between fields such as mattermemory, consciousness-unconsciousness, reality-non-reality, objectivity and subjectivity, which are categorically separated from each other, have gradually be come transparent.

PDF

___

Booth, W. C. (2012). Kurmacanın Retoriği. (Çev. B. O. Doğan). İstanbul: Metis Yayınları.
Cervantes, M. (2016). La Mancha'lı Yaratıcı Asilzade Don Quijote. (Çev. R. Hakmen). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Currie, G. (2008). The Nature of Fiction. New York: Cambridge University Press.
Deleuze, G. (2015). Anlamın Mantığı. (Çev. H. Yücefer). İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
Deleuze, G. (2017). Fark ve Tekrar. (Çev. B. Yalım & E. Koyuncu). İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
Derrida, J. (2010). Edebiyat Edimleri. (Çev. M. Erkan & A. Utku). İstanbul: Otonom Yayıncılık.
Eco, U. (2011). Confessions of a Young Novelist, vol. 5. Cambridge: Harvard University Press.
Ellmann, R. (1982). James Joyce. New York: Oxford University Press.
Eagleton, T. (2014). Edebiyat Kuramı: Giriş. (Çev. T. Birkan). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Eagleton, T. (2012). Edebiyat Olayı. (Çev. B. Yüce). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Gregory, M. (1998). Fictions, Facts, and the Fact(s) of (in) Fictions. Modern Language Studies, 28 (3-4), 3-40.
Nabokov, V. (1988). Edebiyat Dersleri. (Çev. F. Özgüven & N. Akbulut). İstanbul: Ada Yayınları.
Pavel, T. G. (1986). Fictional Worlds. Cambridge: Harvard University Press.
Searle, J. R. (1985). Expression and Meaning: Studies in the Theory of Speech Acts. Cambridge: Cambridge University Press.
Thomasson, A. L. (1999). Fiction and Metaphysics. Cambridge: Cambridge University Press.
Walton, K. L. (1990) Mimesis as Make-Believe: On the Foundations of the Representational Arts. Cambridge: Harvard University Press.
Wittgenstein, L. (2002) Tractatus Logico-Philosophicus. (Çev. O. Aruoba). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.