Yem bitkileri tarımında yüksek verim yanında yem kalitesinin de belli bir düzeyde olması arzulanmaktadır. Yem bitkilerinden sağlanan mineral madde miktarı hayvanların ihtiyacını karşılayacak düzeyde olması gerekir. Van ili yöresinde 12 köyden toplanan yerel yonca (Medicago sativa L.) ve Kayseri populasyonunun kimyasal kompozisyonuna ait bazı özellikleri sera şartlarında incelenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlar aynı tür içerisinde dahi kimyasal kompozisyonun değişebileceğini açık olarak göstermektedir. Van yoncasına ait genotiplerin ham selüloz, ham kül, azot, fosfor, potasyum, kalsiyum ve magnezyum oranları önemli farklılıklar göstermektedir, incelenen genotipler arasında Otluyazı, Alaköy ve Dilburnu ekotipleri birçok yönden farklı bulunmuş, ham selüloz oranı düşüklüğü, ham kül, N, P, K, Ca ve Mg bakımından birçok ekotipten üstünlüğü ile dikkat çekmektedir. Ham kül oranı bakımından Adıgüzel ekotipi en düşük değeri gösterirken (%10.18) Kayseri populasyonu bu özellik bakımından tüm ekotiplerden daha düşük değere (%11.85) sahip olduğu gözlenmiştir. İncelenen özellikler bakımından diğer genotipler Kayseri populasyonu ile benzer özellikler göstermiştir

In addition to higher yield feeding value is desired to be certain level in forage crops. Mineral matter provided from forage crops should be a level to meet the animal feeding requirements. Plants of twelve common alfalfa ecotypes collected from Van province and Kayseri population grown in greenhouse conditions were examined for some of the chemical properties and compositions. Significant differences among ecotypes were found in crude cellulose crude ash, N, P, K, Ca and Mg. Otluyazı, Alaköy and Dilburnu ecotypes were higher than the other ecotypes in terms of these pecularities. The crude ash of Alaköy ecotype was the lowest (10.18%) and Kayseri population was lower (1 1.85%) than the other ecotypes. In addition, much of the other genotypes were similar with Kayseri population in terms of examined properties.