Bu çalışma, AİHS'nin lO.maddesi çerçevesinde şiddet unsuru içeren ifadelerin konu alındığı kimi Güneydoğu Davalarını ele almaktadır. Güneydoğu Davaları, AİHM'nin geliştirdiği içtihadın geneli bağlamında çok önemli bir yer teşkil etmektedir. Bu davalar, daha sonra tekrar tekrar başvurulan kaynak olma niteliği taşımışlardır; ayrıca söz konusu davalar, ifade özgürlüğü bakımından hem Türkiye'nin ve AİHM'nin konuya bakış açılarının, hem de bir ulusal mahkeme ile ulusal sınırları aşan bir mahkemenin düşünce ve karar sistematiklerindeki olası farklılıkların görülmesi açısından da önem teşkil etmektedirler. Çalışma, incelenen davalar eşliğinde bir yandan AİHM'nin şiddet unsuru içeren ifadeleri değerlendirirken uyguladığı yöntemi, benimsediği yaklaşımı ve geliştirdiği içtihadı konu edinmekte, bir yandan da bu yöntemin ve yaklaşımın tutarlı olarak tüm davalara yansıtılıp yansıtamadığına, yansıtılmıyor ise bunun nedenlerine değinmektedir.

This article comprises the expressions which contain element of violence within the frame of the article 10 of ECnHR (European Convention on Human Rights), under the light of the selected Southeastern Cases. These cases constitute considerable place regarding the general jurisprudence developed by the Court, and also carry the quality of being source applied repeatedly. In addition, cases analysed, have the feature of displaying both the perspectives of Turkey and ECHR (European Court of Human Rights), and the differences between the reasoning of a national court and an international one. On the one hand, the article examines the methodology, approach and the developed opinion of the Court by evaluating the cases, on the other hand, it inspects the reflection of these methodology and approach on the cases.