Birey, çeşitli alanlara ilişkin bilgilerin çoğunu okuma yarda dinleme yoluyla edinir. Bu nedenle anadilinin dört temel etkinliği olan okuma, yazma, dinleme ve konuşma etkinlikleri, içeriği ve anlamı ne olursa olsun bütün derslerdeki öğrenmeler için gereklidir. Tüm normal okulların öğretim programlarında “öğrencilerin okuduklarım' doğru ve çabuk anlama, doğal ve anlamlı okuma alışkanbklarmı geliştirerek sesli ve sessiz okumayı iyileştirmek” temel hedef olarak belirlenmiştir. Okuma, öğretim programlarının temelini oluşturur. Gerçekten okulda kullanılan öğrenme gereçlerinin çoğu okumayı gerektirir. Bugün öğretim araçlarının yeterince gelişmiş olmasına karşın, yiûe de, öğrenim büyük ölçüde okumaya dayanmaktadır. Bütün derslerin okumayı gerektirdiği gözönüne alınırsa, iyi okuyaniayan ve. okuduğunu tam olarak anlayamayan bir öğrencinin derslerinde b aş ardı olması beklenemez. Öğrenci, her dersin ber konunun hedeflerine ulaşmada okumadan yararlanmak zorundadır. Bireyin okumada kazandığı beceriler, onun gerek okuldaki, gerekse okul dışındaki başarısını ve bunun yanında çevresine uyumunu belirleyen etkenlerdir (Tekin, 1979).

Sözel iletişim insanoğlunun üzerinde ençok çalıştığı etkinliklerden birisidir. İlkokuldan üniversiteye kadar her okul düzeyinde öğrencilerden konuşma ve yazı dilinin yapılarını öğrenmeleri istenir. Öğrenciler sözel dile hakim olmadıkça gerçek anlamda eğitilmiş sayılmazlar. Öte yandan sözsüz iletişim ise insanoğlunun üzerinde çok az durduğu bir etkinlik olagelmiştir. Günümüzde bile hala devlet okullarının programlarına temel bir ders olarak girecek önemde görülmemektedir. Oysa, insanların iletişim kurarken alıp gönderdikleri mesajlardaki anlamların % 80 kadar büyük bir oranını sözsüz dil oluşturmaktadır. Bu rahatsız edici bir orandır. Demek ki insân-oğlu bu gerçek ortaya çıkıncaya kadar iletişim ile ilgili çalışmalarında yanlışın üzerinde durmuştur.