Üniversite eğitimi için büyük kentlere farklı bölgelerden ve kültür ortamlarından gelen öğrenciler, birden bire kendimerini geniş guplaı-içerisinde buluveriyorlar. Zamanlarının büyük bir bölümü jra da tümü, kendileri için yeni, anlaşılabilmesi güç ve karmaşık ilişkilerle dolu büyük gruplar içerisinde geçmeye başlıyor. Oysa, bireyler insan ilişkilerinden en fazla doyumu daha küçük gruplar içerisinde yaşanan yüz yüze, içten, sıcak ve sürekli ilişkilerden sağlayabilirler. Küçük gruplar içinde bireyler, dış dünyanın baskılı yaşam koşullarına uyabilme yeteneklerini geliştirme ve pekiştirme olanağını bulabilirler, işte bu gereksinmeleri karşılayabilmek amacı ile grup yaşantıları önem kazanmaya başlamıştır, Bu yöntem bireylerin-kendilerini tanımalarında, sorunlarım görebilmede, çevresindekilerle daha iyi bir iletişim kurabilmede etkili olmaktadır.

Sözel iletişim insanoğlunun üzerinde ençok çalıştığı etkinliklerden birisidir. İlkokuldan üniversiteye kadar her okul düzeyinde öğrencilerden konuşma ve yazı dilinin yapılarını öğrenmeleri istenir. Öğrenciler sözel dile hakim olmadıkça gerçek anlamda eğitilmiş sayılmazlar. Öte yandan sözsüz iletişim ise insanoğlunun üzerinde çok az durduğu bir etkinlik olagelmiştir. Günümüzde bile hala devlet okullarının programlarına temel bir ders olarak girecek önemde görülmemektedir. Oysa, insanların iletişim kurarken alıp gönderdikleri mesajlardaki anlamların % 80 kadar büyük bir oranını sözsüz dil oluşturmaktadır. Bu rahatsız edici bir orandır. Demek ki insân-oğlu bu gerçek ortaya çıkıncaya kadar iletişim ile ilgili çalışmalarında yanlışın üzerinde durmuştur.