An Analysis of the Accusative Case Use of Learners of Turkish as a Foreign Language

Error analysis is the process of identifying, categorizing and analysing students’ errors. Despite its limitations, it helps us gain a better understanding of the learning process in general and spot problematic structures for language learners. The aim of this study is to analyse the accusative case use of learners of Turkish as a second language. For that purpose, a mini-corpus was created based on 40 writing samples randomly selected from the texts produced by B2 and C1 level students at OMU Türkçe for their midterm and final exams during the previous academic years. In the examination of the mini-corpus, which includes 7177 tokens and 2991 types, the researchers initially identified all end of the word occurrences of the morpheme -i and its allomorphs. The correct and incorrect uses of the Turkish accusative case marking and the cases of omission were manually tagged by the researchers. All the erroneous uses have been classified under four headings: substitution, omission, addition and other. The findings of this study show that of 201 attempts to use the Turkish accusative case, 76 were erroneous. Besides, 62 instances of omission were manually tagged by the researchers. Of all the errors, substitution constituted 25,66%, addition 23,68 % , omission 40,79% and other errors 9,87%. The results mark the accusative case as a complex structure for learners and omission as the error category with the highest frequency. The study highlights the importance of teaching C-Selection rules with verbs.

Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Belirtme Durumu Kullanımlarının İncelenmesi

Hata analizi, öğrencilerin hatalarının belirlenmesi, sınıflandırılması ve incelenmesini içeren bir süreçtir. Tüm sınırlılıklarına rağmen, genel olarak öğrenme sürecini anlaşılmasına ve yabancı dil öğrenenler için anlaşılması güç olabilecek yapıları belirlenmesine katkıda bulunur. Bu araştırmanın amacı, Türkçe’yi yabancı dil olarak öğrenen uluslararası öğrencilerin belirtme durumu kullanımlarını incelemektir. Bunun için, önceki yıllarda OMÜ Türkçe’de B2 ve C1 kurlarını bitirmiş öğrencilerin ara sınav ve yılsonu sınavında yazdıkları 40 adet örnek metin araştırmacılar tarafından rastlantısal olarak seçilerek bir mini-derlem oluşturulmuştur. 7177 sözcük ve 2991 farklı sözcük içeren bu derlemin incelenmesinde, öncelikle belirtme durumu eki olan –i ve biçimdeşleri belirlenmiştir. Daha sonra, bu ekin doğru ve yanlış kullanımları ve ekin unutulduğu durumlar, araştırmacılar tarafından elle işaretlenmiştir. Belirlenen tüm hatalı kullanımlar yerine geçme, çıkarma, ekleme ve diğerleri olmak üzere toplam dört başlık altında toplanmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgular, belirtme durum ekinin 201 kez kullanıldığını, bunlardan 76’sının ise hatalı olduğunu göstermiştir. Ayrıca, araştırmacılar bu ekin gerekli olduğu halde 62 kez kullanılmadığını belirlemiştir. Tüm hataların, %25,66’sını yerine geçme, %23,68’sinı ekleme, %40,79’unu çıkarma ve %9,87’sini diğer hataların oluşturduğu saptanmıştır. Sonuçlar belirtme durum ekinin yabancı dil öğrenenler için öğrenilmesi güç yapılardan biri olduğunu ve eylemlerle birlikte C–seçme kurallarının öğretiminin önemini göstermiştir.

PDF

___

Yeni Hitit Yabancılar İçin Ders Kitabı 1. Ankara: Ankara Üniversitesi.

Tokdemir Demirel, E. (2017). Detection of Common Errors in Turkish EFL Students’ Writing Through a Corpus Analytic Approach. English Language Teaching, 10(10), 159-178. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de http://www.ccsenet.org/journal/index.php/elt/article/view/70748 adresinden alınmıştır.

Tahaineh, Y. S. (2011). Arab EFL University Students’ Errors in the Use of Prepositions. Modern Journal of Applied Linguistics, 1(6), 76-112. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de https://www.researchgate.net/publication/261961452_The_use_of_prepositions_by_Arab_EFL_learners_Looking_on_the_bright_side adresinden alınmıştır.

Stapa, S. H. & Izahar, M. M. (2010). Analysis of Errors in Subject-Verb Agreement Among Malaysian ESL Learners. 3L The Southeast Asian Journal of English Language Studies, 16(1), 1-18. Internet’ten 21 Nisan 2018’de http://ejournal.ukm.my/3l/article/view/1005 adresinden alınmıştır.

Pèrez Sànchez, A. M. (2013). A Corpus-based Analysis of Errors in Adult EFL Writings. Revista Nebrija de Lingüistica Aplicada, (2013) 13. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de http://www.nebrija.com/revista-linguistica/a-corpus-based-analysis-of-errors-in-adult-efl-writings.html adresinden alınmıştır.

Parker, F. & Riley, K. (2005). Linguistics for Non-Linguists: A Primer with Exercises. 4th Edition. USA: Pearson.

Ozcan, M. (2012). Novelists Call Out Poemists: A Psycholinguistic and Contrastive Analysis of the Errors in Turkish EFL Learners’ Interlanguage. World Academy of Science, Engineering and Technology International Journal of Cognitive and Language Sciences, 6(8), 2311-2322. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de https://waset.org/Publication/novelist-calls-out-poemist-a-psycholinguistic-and-contrastive-analysis-of-the-errors-in-turkish-efl-learners-interlanguage/2632 adresinden alınmıştır.

Muhsin, M. A. (2016). Analysing the student errors in using simple present (A case study at Junior High School in Makassar). Pacific Science Review B: Humanities and Social Sciences, 2(2016), 81-87. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2405883116300314 adresinden alınmıştır.

Lewis, G. (2000). Turkish Grammar (2nd Edition). Oxford: Oxford University Press.

Kornfilt, J. (1997). Turkish. Great Britain: Routledge.

Kim, J. E. & Yoo, I. W. (2015). A Corpus-based Study of To-Infinitive Errors in Korean College Freshmen’s Writing. The Journal of Asia Tefl, 12(4), 37-60. İnternet’ten 28 Ocak 2018’de http://www.asiatefl.org/main/main.php?main=6&sub=5&submode=3&inx_journals=46&inx_contents=420 adresinden alınmıştır.

Göknel, Y. (2014). English Turkish Grammar: Functional & Transformation. United Kingdom: Vivatinel.

Ergin, M. (2000). Türk Dilbilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.

Ellis, R. & Barkhuizen (2005). Analysing Learner Language. Oxford: Oxford University Press.

Divsar, H. & Heydari, R. (2017). A Corpus-based Study of EFL Learners Errors in IELTS Essay Writing. International Journal of Applied Linguistics & Literature, 6 (3), 143-149. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de http://www.journals.aiac.org.au/index.php/IJALEL/article/view/3052 adresinden alınmıştır.

Dagneaux, E., Denness, S., & Granger, S. (1998). Computer-aided error analysis. System, 26, 163–174.

Corder, S. P. (1981). Error Analysis and Interlanguage. Oxford: Oxford University Press.

Can, C. (2017). A Learner Corpus-based Study on verb errors of Turkish EFL learners. Journal of Education and Training Studies, 5(9), 167-175. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ1151945.pdf adresinden alınmıştır

Brown, H. D. (2000). Principles of Language Learning and Teaching (Fourth Edition). New York: Pearson Education.

Brezina, V.& McEnery, T., Wattam, S. (2015). Collocations in context: A new perspective on collocation networks. International Journal of Applied Linguistics, 20(2), 139-173.

Bölükbaş, F. & Gedik, E. & Gönültaş, G. & Keskin, F. & Fazilet Ö. & Tokgöz, H. & Ünsal, G. (2012). Istanbul Turkish for Foreigners Coursebook A1. İstanbul: Kültür Sanat Basımevi.

Babanoğlu, M. P. (2014). A Corpus-Based Study on the Use of Make by Turkish EFL Learners. International Journal of Education & Literacy Studies, 2(2), 43-47. İnternet’ten 21 Nisan 2018’de http://www.journals.aiac.org.au/index.php/IJELS/article/view/410 adresinden alınmıştır.