İmam Hatip Ortaokulu Öğrencilerinin Ergen Öznel İyi Oluşlarının Kişisel ve Sosyal Özelliklerine Göre İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, imam hatip ortaokulu öğrencilerinde aile ilişkilerinde doyum, yaşam doyumu, olumlu duygular ve önemli kişilerle ilişkilerde doyumlarının ergen öznel iyi oluş özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Araştırma grubunu, Amasya İl merkezindeki Amasya İmam Hatip Ortaokulu ve Hattat Hamdullah İmam Hatip Ortaokulu 7. sınıflarında öğrenim gören 80 kız ve 104 erkek toplam 184 öğrenci oluşturmuştur. Veriler Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği ve kişisel bilgi formu kullanılarak elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizi için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, ilk ergenlik evresindeki 7. sınıf öğrencilerinin bazı kişisel ve ailesel özelliklerinin en fazla aile doyumu ile ilişkisi olduğu; bunu sırayla önemli kişilerle ilişkilerde doyum, olumlu duygular ve yaşam doyumunun takip ettiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Ergen öznel iyi oluş, Ergen öznel iyi oluş ölçeği, Öğrenci, İmam hatip ortaokulu, Yaşam doyumu

Investigation According to Personal and Social Features of Adolescent Subjective Well-Being of Imam Preachers Middle School Students

The purpose of this study was to examine whether they will variety according to features of adolescent subjective well-being of family relationship satisfaction, life satisfaction, positive feelings and satisfaction of the relationships with important people in religious secondary school students. The research group of this study, in the centre of Amasya, a total of 184 students consisted of 80 male and 104 female students in the seventh grade in Amasya Imam and Preacher and Hattat Hamdullah Imam and Preacher Middle School. Data were obtained using Adolescent Subjective Well-Being Scale and personal information form. One-way analysis of variance analysis (ANOVA) was used for analysis of obtained data. According to the research findings, it is to be associated more with the family satisfaction of some personal and family characteristics of the seventh graders students in the first stage of puberty; This respectively, satisfaction in relationships with important people, positive feelings and life satisfaction has been found to follow.

Keywords:

Adolescent subjective well-being, Adolescent subjective well-being scale, Student, The imam preachers middle school, life satisfaction,

PDF

___

Akandere, M., Acar, M. ve Baştuğ, G. (2009). Zihinsel ve Fiziksel Engelli Çocuğa Sahip Anne ve Babaların Yaşam Doyumu ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 23-32.
Arpacı, F., Ersoy, A. F. (2003). Orta Öğretim Öğrencilerinin Konut Koşulları ve Konutun Gencin Gelişimi Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 1-17.
Blyth, D. A., Traeger, C. M. (2001). The self conceptand self-esteem of earlyadolescents. Theory Into Practice, 22, 91-97.
Çivitci, A. (2009). İlköğretim Öğrencilerinde Yaşam Doyumu: Bazı Kişisel ve Ailesel Özelliklerin Rolü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (1), 29-52.
Dost, M. T. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Doyumunun Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (2), 132-143.
Eryılmaz, A. (2009). Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeğinin Geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Güz, 7 (4), 975-989.
Eryılmaz, A. (2010). Ergenlerde Öznel İyi Oluşu Artırma Stratejilerini Kullanma İle Akademik Motivasyon Arasındaki İlişki. Klinik Psikiyatri, 13, 77-84.
Eryılmaz, A. (2011). Ergen Öznel İyi Oluşunun, Öznel İyi Oluşu Arttırma Stratejilerini Kullanma İle Yaşam Amaçlarını Belirleme Açısından İncelenmesi. Düşünen Adam: Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 24 (1), 44-51.
Eryılmaz, A., Aypay, A. (2011). Ergen Öznel İyi Oluşu İle Kimlik Statüsü İlişkisinin İncelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 167-179.
Gün, Z., Bayraktar, F. (2008). Türkiye'de İç Göçün Ergenlerin Uyumundaki Rolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 19, 167-176.
Gündoğar, D., Gül, S. S., Uskun, E., Demirci, S. ve Keçeci, D. (2007). Üniversite Öğrencilerinde Yaşam Doyumunu Yordayan Etkenlerin İncelenmesi. Klinik Psikiyatri, 10,14-27.
Gündoğdu, R., Yavuzer, Y. (2012). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Öznel İyi Oluş ve Psikolojik İhtiyaçlarının Demografik Değişkenlere Göre İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (23), 115-131.
Huebner, E. S., Gilman, R. (2006). Students who like and dislike school. Applied Research in Quality of Life, 1, 139-150.
Huebner, E. S. (2004). Research on assesment of life satisfaction of children and adolescents. Social Indicators Research, 66, 3-33.
İlhan, Tahsiz. (2005). Öznel İyi Oluşa Dayalı Mizah Tarzları Modeli, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Karakoç, A., Bingöl, F. ve Karaca, S. (2013). Lise Öğrencilerinde Ergen Öznel İyi Oluş İle Olumlu Gelecek Beklentisi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi, 3 (6), 43-50.
Özdemir, Y. (2012). Ergenlerin Öznel İyi Oluşlarının Özerk, İlişkisel ve Özerk-İlişkisel Benlik Kurguları Açısından İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (38), 188-198.
Seçer, Z., Çeliköz, N. ve Yaşa, S. (2007). Bazı Kişisel Özelliklerine Göre Okulöncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Babalarının Babalığa Yönelik Tutumları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, 425-437.
Türkmen, M. (2012). Öznel İyi Oluşun Yapısı ve Anababa Tutumları, Özsaygı ve Sosyal Destekle İlişkisi: Bir Model Sınaması. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (1), 41-73.
URL-1: 20.03.2015 tarihinde http://www.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_09/12024357_tasimayonetmeligi.pdf adresinden erişildi.
URL-2: 20.03.2015 tarihinde http://mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/01/17/726215/icerikler/neden-imam-hatip-ortaokulu_639770.html adresinden erişildi.
Yurcu, G., Atay, H. (2015). Çalışanların Öznel İyi Oluşunu Etkileyen Demografik Faktörlerin İncelenmesi: Antalya İli Konaklama İşletmeleri Örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (2), 17-34.