Toplumsal Gerçekliği Ġnşa Eden Ġllüzyon: Meşruiyet

Sosyal bilim literatüründe meĢruiyet kavramı, insan eylemleri ve bu eylemlerin kurumsallaĢması içinkurucu bir zemin olarak değerlendirilmektedir. MeĢruiyet, literatürdeki tartıĢmalarda her zaman „elde var‟baĢka bir deyiĢle a priori olarak kabul edilmiĢtir. Bu anlam, meĢruiyetin halihazırdaki tüm eylem kalıplarıiçin önceden kabul edilmiĢ ve soruĢturulmayan transandant bir öğe olarak görülmesine yol açmıĢtır.Ancak toplumsal gerçekliğin nasıl oluĢtuğu üzerine yapılan tartıĢmalar, meĢruiyet kavramını müphemleĢtirmektedir. Bu müphemlik kavramın „kendinden-referanslı‟ olması nedeniyledir. Makale, meĢruiyetintoplumsal gerçekliğin oluĢumunda ve onun anlamlandırılmasında oynadığı rolü soruĢturmaktadır. Makalede, meĢruiyetin toplumsal gerçekliği inĢa eden bir güç olduğu ancak bu inĢa sürecinin bütünüylekurgusal olduğu öne sürülmektedir. BaĢka bir deyiĢle meĢruiyet, bataklığa bıraktığı anlamlılık kayasınındibe çöküĢüne kadar eylemler için bir dayanak üretmektedir. Makalede Ricouer‟ün hermeneutik yöntemini kullanılmıĢtır. Ġlk olarak, analitik düĢünme kısmında „meĢruiyet‟ ve „toplumsal gerçeklik‟ kavramlarının her bir bileĢeni ayrıntılı bir Ģekilde analiz edilmiĢtir. Böylece iki kavram arasındaki diyalektiğegiden yol açılmıĢtır. Ġkinci olarak, diyalektik düĢünmeyle toplumsal gerçeklik ve meĢruiyet arasındakiiliĢkinin mahiyeti ve döngüselliği açığa çıkarılmıĢtır. Sonuç olarak, toplumsal gerçekliğin kurucu zeminiolan ve toplumsal gerçeklik tarafından yeniden üretilen bir kavram olan meĢruiyetin bizatihi kendisininmüphemliği nedeniyle toplumsal gerçekliğin haklılandırılmasının „süreklileĢtirildiği‟ belirtilmiĢtir.

Legitimacy: Illusion which is Constructing the Social Reality

In social science literature, the concept of legitimacy is considered as a foundation ground for human actions and the institutionalization of these actions. The concept of legitimacy has always been taken for granted in the literature. This has led legitimacy to be seen as a transcendent unit that has been previously accepted for all the current patterns of action and cannot be investigated. However, the debates on how social reality is formed make the concept of legitimacy more ambiguous because the concept is self-referred. This article investigates the role of legitimacy in the formation and meaning of social reality. It is claimed that legitimacy has a power that constructs a social reality, but this construction process is entirely fictional or arbitrary. In other words, legitimacy provides a basis for actions until the collapse of the rock of significance that it left to the swamp. In this article, the hermeneutic method of Ricouer was used to investigate the claims. First, in the section of analytical thinking, each component of the concepts of legitimacy and social reality is analysed in detail. Thus the path to the dialectic between the two concepts is opened. Secondly, in the dialectical thinking part, the nature and cyclicality of the relationship between social reality and legitimacy are shown. As a result, it has been stated that legitimacy as the constituent ground of social reality and as a concept reproduced by social reality has made the justification of social reality continue due to the ambiguity of the concept itself.

PDF

___

Bauman Z. (2000). Siyaset Arayışı. Çev. T. Birkan. Ġstanbul 2000.
Berger P. & Luckmann T. (2008). Gerçekliğin Sosyal İnşası. Çev. V. Saygılı Öğütle. Ġstanbul 2008.
Berger P. (1993). Dinin Sosyal Gerçekliği. Çev. A. CoĢkun. Ġstanbul 1993.
Bhaskar R. (2005). Gerçekliği Geri Kazanmak: Çağdaş Felsefeye Eleştirel Bir Giriş. Çev. B. Sumer AydaĢ. Ankara 2005.
Bhaskar R. (2017). İnsan Bilimlerinin Felsefi Eleştirisi: Naturalizmin Olanaklılığı. Çev. V. Saygılı Öğütle. Ankara 2017.
Braduel F (2008). Akdeniz: Tarih, Mekan, İnsanlar ve Mirası. Çev. N. Erkurt & A. Derman. Ġstanbul 2008.
Burr V. (2012). Sosyal İnşacılık. Çev. S. Arkonanç. Ankara 2012.
Chalmers A. (2010). Bilim Dedikleri. Çev. H. Arslan. Ġstanbul 2010.
Chartier R. (1998). Yeniden Geçmiş. Çev. L. Arslan. Ankara 1998.
CoĢkun V. (2009). Ulus devletin Dönüşümü ve Meşruluk Sorunu. Ankara 2009.
Çetin H. (2003) “Siyasetin Evrensel Sorunu: Ġktidarın MeĢrutiyeti - MeĢruiyetin Ġktidarı”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi 58/3 (2003) 62-88.
Çiftçi A. (2016). Nasıl Bir Sosyal Bilim. Ankara 2016.
Durkheim E. (2009). Dini Hayatın İlk Biçimleri. Çev. Ġ. Er. Ġstanbul 2009.
Durkheim E. (2010). Sosyoloji Dersleri. Çev. A. Berktay. Ġstanbul 2010.
Ferraris M. (2013). “Perspectives of Documentality”. Eds. C. Barbero, M. Ferraris & A. Voltolini, From Fictionalism to Realism. Cambridge 2013.
Ferraris M. (2014). Manifesto of New Realism. Trans. S. de Sanctis. Albany 2014.
Foucault M. (2012). Bilme İstenci Üzerine Dersler. Çev. K. Eksen & F. Taylan. Ġstanbul 2012.
Foucault M. (2013). Güvenlik, Toprak, Nüfus. Çev. F. Taylan. Ġstanbul 2013.
Giddens A. (2005). Sosyal Teorinin Temel Problemleri. Çev. Ü. Tatlıcan. Ġstanbul 2005.
Giddens A. (2008). Siyaset, Sosyoloji ve Toplumsal Teori. Çev. T. Birkan. Ġstanbul 2008