Aristoteles’in Yaşlanarak Ölmenin Doğallığı Üzerine Görüşü

Bu çalışmada, Aristoteles’in yaşlanarak ölmenin doğallığı hakkındaki görüşlerini ortaya koyuyor ve irdeliyorum. Aristoteles’in ölümün doğallığı hakkındaki görüşleri pek açık olmamakla birlikte, yaşlılığı bir tür çürüme olarak değerlendirmesi ve çürümeyi yazılarının bir kısmında doğal bir kısmında ise yapay olarak nitelendirmesi yaşlanarak ölmenin Aristoteles felsefesindeki yerini sorunsallaştırıyor. Aristoteles’e göre doğallığın iki yönü vardır: bir şey maddi ya da formel olarak doğal olabilir. Bu makalede Aristo- teles’in sisteminde çürümenin asla formel olarak değil, fakat her zaman maddi olarak doğal olduğunu iddia ediyorum. Buna göre, doğal ölüm yaşlılıktan kaynaklanan ölümdür ve yaşlanma formel olarak doğal olmasa da, kendine özgü bir şekilde, maddi olarak doğaldır. Aristoteles’e göre yaşlanmak şarabın sirkeye dönüşmesinde rol oynayan inorganik çürümeden farklı bir mekanizmaya sahiptir: akciğerlerin maddi olarak doğal olan çürümesi kalpte bulunan hayati ateşin yanarak tükenmesine ve dolayısıyla ölüme yol açar.

Aristotle on the Naturalness of Death from Old Age

In this work, I explore and critically evaluate Aristotle’s views on the naturalness of dying fromold age. His views are not straightforward, because Aristotle regards old age as a kind of decay and hetalks about decay sometimes as natural and sometimes as unnatural. Nature, according to Aristotle, hastwo aspects, matter and form. I argue that, in Aristotle’s system, decay is always materially natural butformally unnatural. Likewise, natural death is death caused by old age and although getting old is neverformally natural, it is, in a particular sense, materially natural. In Aristotle’s view, getting old does nothave the same mechanism as inorganic decay such as wine’s turning into vinegar, but it is a result of thematerially natural decay of lungs, which leads to the exhaustion of the vital heat in the heart.

PDF

___

Aristot. An. (= Aristoteles, De anima), Kullanılan Metin ve Çeviri: “On the Soul”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Cael. (= Aristoteles, De caelo), Kullanılan Metin ve Çeviri: “On the Heavens”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. De long. et brev. vit. (= Aristoteles, De longitudine et brevitate vitae), Kullanılan Metin ve Çeviri: “On Length and Shortness of Life”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. De iuv. (= Aristoteles, De Iuventute et Senectute), Kullanılan Metin ve Çeviri: “Life and Death, And Respiration”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Gen. An. (= Aristoteles, De generatione animalium), Kullanılan Metin ve Çeviri: “Generation of Animals”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Metaph. (= Aristoteles, Metaphysika), Kullanılan Metin ve Çeviri: “Metaphysics”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Mete. (= Aristoteles, Meteorologica), Kullanılan Metin ve Çeviri: “Meteorology”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Part. an. (= Aristoteles, de partibus animalium), Kullanılan Metin ve Çeviri: “Parts of Animals”. The Complete Works of Aristotle. Ed. J. Barnes. Vol. 1-2. Princeton University Press. 1995.
Aristot. Ph. (= Aristoteles, Physika), Kullanılan Metin ve Çeviri: Aristotle: Physics, Books I and II. Clarendon Aristotle Series, Eds. J. L. Ackrill and Lindsay Judson. Oxford: Clarendon Press. 1970.