Elvan YALÇINKAYA, Abdullah KARATAŞ, Mustafa TALAS

A Study on the Environmental Attitudes of Candidate Teachers

Bu araştırma, Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği, Fen Bilgisi Öğretmenliği veSosyal Bilgiler Öğretmenliği lisans programlarında öğrenim gören dördüncü sınıf öğretmen adaylarınınçevreye karşı tutumlarını belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, ilgili programlarda okuyan 231 öğrenciye Yeni Çevresel Paradigma Ölçeği uygulanmıştır. Ölçekte yer alan maddeler, öğretmen adaylarınındoğa ve insan merkezli yaklaşımlarını ölçmeye yöneliktir. Elde edilen bulgulara dayanılarak öğretmenadaylarının doğa merkezli tutum düzeylerinin insan merkezli tutum düzeylerinden yüksek olduğu saptanmıştır. Ancak öğretmen adaylarının insan merkezli ve doğa merkezli tutum düzeylerinin çevre dersinialıp almama durumlarına göre değişmemesi Eğitim Fakültelerinde çevre eğitimi dersinin niteliğinin sorgulanmasını gerektirmektedir. Sonuç olarak, öğretmen adaylarına uygulamalı ve teorik olarak etkin bir şekildeyapılacak çevre eğitimi ile olumlu bir çevresel tutumun kazandırılmasının gerekliliği düşünülmektedir.

Öğretmen Adaylarının Çevresel Tutumlarına Yönelik Bir Araştırma

This research aims to identify the environmental attitudes of fourth grade students of NiğdeUniversity Primary School Teaching, Science Teaching and Social Studies Teaching departments. For thispurpose, the New Environmental Paradigm Scale was applied to 231 students of related departments. Theparts of the scale are intended to assess the nature and human based attitudes of the candidate teachers.According to the finds it was confirmed that the nature based attitude levels of the candidate teachers arehigher than their human based attitude levels. But the fact that the human based and nature based attitudesof the candidate teachers don t differ according to whether they took an environmental education courseor not make it necessary to question the quality of the environmental education course provided by theFaculty of Education. As a consequence, inducing candidate teachers into a positive environmental attitudeis regarded as necessary through applied and theoretically effective environmental education.

PDF

___

Alnıaçık, Ü., & Koç, F. (2009). Yeni Çevresel Paradigma Ölçeği ile Üniversite Öğrencilerinin Çevreye Yönelik Tutumlarının Değerlendirilmesi. Bölgesel Kalkınma Kongresi, Balıkesir Üniversitesi, 14-16 Kasım 2009, Balıkesir.
Crano, W., D., & Brewer, M., B. (2002). Principles and Methods of Social Research. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Deniş, H. & Genç, H. (2007). Çevre Dersini Alan ve Almayan Sınıf Öğretmenliğindeki Öğrencilerinin Çevreye İlişkin Tutumları ve Çevre Bilimi Dersindeki Başarılarının Karşılaştırılması . Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 20-26.
Oğuz, D., Çakci, I., & Kavas, S. (2010). Environmental Awareness of University Students in Ankara, Turkey. Af rican Journal of Agricultural Research, 5 (19), 2629-2636.
Dunlap, R., E., Van Liere, K., D., Mertig, A., G., & Jones, R., E. (2000). Measuring Endorsement of the New Ecological Paradigm: A Revised NEP Scale . Journal of Social Issues, 56, 425-442.
Environment Atlas of Turkey. Republic of Turkey, Ministry of Environment and Forestry, Retrieved from http://web.deu.edu.tr/atiksu/ana35/ana35.html
Erol, G. H., & Gezer, K. (2006). Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Çevreye ve Çevre Sorunlarına Yönelik Tutumları. International Journal Of Environmental and Science Education, 1 (1), 65-77.
Evans, G., W., Brauchle, G., Haq, A., Stecker, R., Wong, K., & Shapiro, E. (2007). Young Children's Environmental Attitudes and Behaviors. Journal of Environment and Behavior, 39 (5), September, 635-659.
Furman, A. (1998). A Note on Environmental Concern in a Developing Country Results from an İstanbul Survey. Environment & Behavior, 30, 520-534.
Gökçe, N., Kaya, E., Aktay, S., & Özden, M. (2007). İlköğretim Öğrencilerinin Çevreye Yönelik Tutumları. İlköğretim Online, 6 (3), 452-468.
Hicks, D. (2004). Education Studies. Ed.: Stephen Ward. Education and Environment, 41-42. London: Routledge Falmer.
Hoerisch, H. (2002). A Comparative Study on Environmental Awareness and Environmentally Beneficial Behavior in India. April, CMS ENVIS Centre, Centre For Media Studies, New Delhi, India.
Işıldar, G. (2008). Meslek Yüksekokulları Boyutunda Çevre Eğitiminin Çevreci Yaklaşımlar ve Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6 (4), 759-778.
Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
Markle, A. J. (2008). Adult Environmental Education Programming in the Twin Cities Metropolitan Area Related to Critical Natural Resource Issues. Eisenhower Parkway-USA: ProQuest LLC.
Meredith, J., Cantrell, D., Conner, M., Evener, B., Hunn, D., & Spector, P. (2000). Best Practices f or Environmental Education: Guidelines f or Success. Ohio-USA: Environmental Education Council of Ohio.
Pandey, V. C. (2006). Environmental Education. India: Isha Books.
Pooley, J., A., & OConnor, M. (2000). Environmental Education and Attitudes: Emotions and Beliefs are What is Needed. Journal of Environment and Behavior, 32 (5), 711-723.
Ogunbiyi, J., O., & Ajiboye, J. (2009). Pre-Service Teachers Knowledge of and Attitudes to Some Environmental Education Concepts Using Value Education Strategies. The Anthropologist, International Journal of Contemporary and Applied Studies of Man, 11 (4), 293-301.
Republic of Turkey Environmental Law. Law No: 2872, Date of Adoption: 09.08.1983, Official Gazette of Publication:11 August 1983, Issue:18132, Volume: 22, p. 499.
Sahgal, A., C., & Sahgal, M. (2009). Living Science 6 Silver Jubilee Edition. India: Ranta Sagar.
Sever, R., & Yalçınkaya, E. (2012). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Çevresel Tutumlarının İncelenmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, Temmuz, 26, 1-15.S.
Shah, A. (2005). Non-governmental Organizations on Development Issues. Retrieved from http://www. globalissues.org/article/25/non-governmental-organizations-on-development-issues.
Talas, M., & Karataş, A. (2012). Çevre Bilincinin Geliştirilmesinde Topluma Hizmet Uygulamaları Dersinin Önemi: Niğde Üniversitesi Sınıf Öğretmenliği Programı Örneği . Zeitschrif t f ür die Welt der Türken, 4 (1), 107-124.